Nederland telt veertig probleemwijken
 

Nederland telt veertig probleemwijken


DEN HAAG - In zowat veertig Nederlandse probleemwijken dreigt de vlam in de pan te slaan. Allochtone jongeren ontsporen, er is sprake van ,,witte vlucht'' en bevolkingsgroepen staan met de rug tegenover elkaar.


Dat zegt minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieu Pieter Winsemius (VVD) in een interview in De Volkskrant.

Een volgend kabinet moet volgens hem jaarlijks één tot anderhalf miljard euro investeren in achterstandswijken, in nieuwe woningen en sociale maatregelen. Winsemius voorspelt rampspoed als maatregelen achterwege blijven. ,,Dit is een van de grootste vraagstukken waarmee het Nederland van nu kampt.''

In een brief aan de Tweede Kamer schrijft de minister woensdag dat 140 wijken dreigen af te glijden. Daarvan zitten er veertig ook echt in de gevarenzone. Hij waarschuwt voor het onverminderde gevaar van segregatie.

De oplossing is meer sloop en nieuwbouw van andere woningen, ,,zodat de middenklasse niet wegtrekt''. Winsemius spreekt van een gigantische bouwopgave van veertig- tot vijftigduizend woningen op jaarbasis.


Blog DS, 01-11-2006

Ik geloof nooit dat de problematiek die in het artikel van De Standaard staat geschreven, aangepakt kan worden door enkel en alleen maar huizen in een betere staat te brengen. Geld investeren is één én gemakkelijk; effectief tot verandering komen is niet automatisch twee. Naar mijn gevoel moet er meer gebeuren dan geld investeren in wat huizen, nl. een structurele oplossing die er voor zorgt dat IEDEREEN zich weer goed kan voelen in die wijken. Een mooi huis is zeker en vast niet HET noodzakelijke (zelfs maar een heel klein beetje) tot dat welbevinden... Misschien moeten ze in Nederland wel meer gaan naar die sociale maatregelen waarover wordt gesproken in het artikel. Maar wat houden die in? En zorgt een maatregel wel dat mensen zich opnieuw goed gaan voelen? Een maatregel impliceert bij mij dat je iets oplegt. Gevoelens kan je toch niet opleggen!? Wel creeëren! Dat is naar mijn mening wat er in die wijken moet gebeuren... Een toetsing naar wat vinden de mensen zelf is een eerste noodzakelijke stap. Nadien kan er pas gezocht worden naar de verandering die wellicht meer zal betekenen dan renevoring van huizen. Ik kan me immers niet voorstellen dat verschillende bevolkingsgroepen beter, respectvoller en met een goed gevoel contact gaan leggen wanneer hun huis nieuwe ramen heeft! Om het maar even te stellen...