actualiteitsforums - mogen we juichen of moeten we kritisch blijven

Marion Jones test positief op epo

Marion Jones leek na enkele magere jaren op haar dertigste klaar voor een comeback, maar kijkt na een positieve dopingtest aan tegen een schorsing van twee jaar.

Op 23 juni slaakte Marion Jones (30) in Indianapolis een zucht van opluchting: eindelijk zat haar carrière weer op het juiste spoor. Voor het eerst in vier jaar kroonde ze zich nog eens tot Amerikaans kampioene 100 meter, in een zeer knappe 11''10. Jones heeft nu nog de tweede wereldjaartijd staan met 10''91, Kim Gevaert komt niet eens aan haar hielen. Van halfweg de jaren negentig tot begin deze eeuw domineerde Marion Jones de wereldsprint. Op haar dertigste leek ze weer de wereld te zullen veroveren na enkele magere jaren, onder meer te wijten aan de geboorte van haar zoon Tim junior in 2003. Van 1997 tot 2001 leek ze niet te kloppen: in 2000 had ze op de Olympische Spelen van Sydney als eerste vrouwelijke atlete tijdens dezelfde Spelen vijf medailles behaald: goud op de 100m, 200m en 4x400m, brons in het verspringen en op de 4x100m. Ze sierde de cover van Time en Newsweek.

De uitnodigingen van organisatoren stroomden dit jaar weer binnen, zoals die van de topwedstrijd in Zürich. Maar halsoverkop verliet ze daar vrijdagochtend om zes uur haar hotel en vloog ze naar huis, ,,om persoonlijke redenen''. Een dag later bracht The Washington Post de reden: Jones was tijdens de nationale kampioenschappen betrapt op epo.

Epo is vooral bekend uit duursporten, zoals wielrennen. In de atletieksprint wordt het sinds vorig jaar opgespoord, nadat de Amerikanen Kelli White en Jerome Young erop betrapt waren. Sprinters zijn er vooral mee gebaat in de voorbereidingsperiode en niet vlak voor een wedstrijd, wat laat veronderstellen dat Jones een lange epokuur nam met kleine dosissen ofwel een dopingcocktail waarin zich epo bevond.

Jones kijkt nu uit naar het onderzoek van het B-staal: vertoont dat B-staal ook sporen van epo, dan loopt ze een kans om twee jaar geschorst te worden en mag ze waarschijnlijk een kruis maken over haar carrière.

Haar positieve plas is allesbehalve onverwacht. Op haar zestiende gaf ze al eens niet thuis voor een verrassingscontrole, maar ze werd vrijgesproken toen ze beweerde dat zijzelf en haar trainer niet op de hoogte waren gebracht. Bovendien omringde ze zich voortdurend met de verkeerde mannen én werd ze openlijk van dopinggebruik beschuldigd. Zo raakte in 2000, tijdens haar succesvolle Spelen, bekend dat haar man, de kogelstoter C.J. Hunter, dat jaar al vier keer betrapt was op de spierversterker nandrolon. Haar trainer op dat ogenblik was Trevor Graham, de houder van het wereldrecord gedopeerde atleten: elf, als je er Jones bijtelt.

Twee jaar later had ze een nieuwe vriend: de sprinter Tim Montgomery. Ze werden het snelste koppel ter wereld. Eind december 2003 werden ze gefotografeerd terwijl ze trainden bij Charlie Francis, de ex-trainer van Ben Johnson, die tijdens de Spelen in 1988 het goud werd ontnomen in de 100 meter. Eind 2003 brak dan de Balco-zaak uit en verloor Tim Montgomery zijn wereldrecord 100m nadat duidelijk was geworden dat hij doping had genomen.

De eigenaar van de dopingfabriek Balco, Victor Conte, beweerde dat hij Jones vóór de Spelen ,,insuline, groeihormoon, epo en de spierversterker THG'' had toegediend. Conte: ,,Ze vergat in de koelkast van haar hotelkamer soms een dosis groeihormoon, ter waarde van 1.000 dollar.'' Hunter vertelde dan weer aan het gerecht dat zijn vrouw zich inspoot met epo en THG. Jones' huidige trainer, Steve Riddick, is de voormalige olympische kampioen 4x100m van 1976. Hij gaf ooit toe dat hij anabole steroïden nam. Hij vertelde in 1992 ook aan de BBC dat hij zich geen zorgen moest maken als hij in Groot-Brittannië wedstrijden liep. ,,Je kon nooit betrapt worden, daar zorgden de organisatoren wel voor.''

Jones heeft elke vorm van doping altijd ontkend, Riddick doet dat voor haar ook.

,,Toen Marion me zei dat er sporen van haar epo in haar urine waren gevonden, begon ik hard te lachen'', aldus Riccick. ,,Maar ze zei dat het geen grap was. Dit is een louche zaak: als Jones tijdens de Spelen van 2008 weer vijf medailles wint, moeten wedstrijdorganisatoren en kledingfabrikanten haar een fortuin betalen, en dat wil men vermijden.''

Reactie Kim Gevaert: ,,Levenslange schorsing voor zware gevallen moet kunnen''

,,Ik ben gechoqueerd en ontgoocheld'', reageerde Kim Gevaert op het nieuws over haar betrapte collega Marion Jones.

Europees kampioene Kim Gevaert wilde wel in Monaco, maar eindigde, moe en lichtjes ziek, pas vijfde in de zwaar bezette 100 meter, een Super Grand Prix-wedstrijd. ,,Natuurlijk niet echt goed: ik ben moe, ben wat verkouden en heb hoofd- en keelpijn. Tja, dat is de prijs die je moet betalen na het Europees Kampioenschap (lacht) . Ik ga nu proberen om goed te rusten, om vrijdag in de Memorial zeker nog iets goed te doen,'' zegt ze.

Een ander paar mouwen is Marion Jones. In het verleden stelde Gevaert al vragen bij Russinnen, bij de Griekse Ekaterina Thanou en bij Jones. Na enkele Russinnen en Thanou is nu ook Jones op doping betrapt. Hoe denkt Gevaert over deze zaak?

,,Zoals iedereen ben ik een beetje gechoqueerd en ontgoocheld. Er deden al rare maar vage verhalen over haar de ronde in de Balco-zaak. Ze had het voordeel van de twijfel genoten en weer een kans gekregen in de wedstrijd, maar nu blijkt dat dat niet nodig is geweest. Nu staat het zwart op wit. Dit is dom van haar. Jones blijkt een totaal fake persoon te zijn, en dat begrijp ik niet. Hoe kun je nu met plezier applaus in ontvangst nemen in wedstrijden? Zo hypocriet!''

Denk je ook aan de duizenden dollars die je hebt verloren in wedstrijden waarin zij voor jou is geëindigd?

,,Geld is iets anders, daar denk je niet direct aan. Het spijtige is vooral dat het om een belangrijk gezicht gaat en om onze sport.''

Moeten organisatoren geschorste atleten wel een tweede kans geven? Zijn er geen speciale maatregelen nodig in deze crisistijd?

,,In principe verdient iedereen een tweede kans. Je moet ook elk geval apart bekijken. En levenslang is toch heel zwaar. Misschien kun je de eerste straf iets zwaarder maken, van twee naar drie jaar, dat is ook al heel zwaar en zal atleten nog meer afschrikken. Voor de echte zware gevallen kan levenslang een optie zijn, ik denk aan atleten die een heel laboratorium achter zich hadden, zoals in de Balco-zaak. Toch moet je elk geval apart bekijken, er zijn gradaties. Iemand die een hoestsiroop heeft genomen bijvoorbeeld, dat is iets anders.''

Had jij al de allereerste keren dat je Jones aan het werk zag, rond 1997, gedacht dat ze doping nam?

,,Nee. Misschien ben ik een beetje naïef, maar ik ga niet elke prestatie in vraag stellen. Natuurlijk, als je haar ex-partners bekijkt (beiden ex-atleten en gestraft wegens doping, red.) en haar vermelding in de Balco-zaak: dat was een beetje louche. Maar je kunt er ook komen door heel hard te werken, kijk naar mezelf. Het zou dus fout zijn om alle snelle namen te linken aan doping.''

Je toptegenstanders vallen bij wijze van spreken één na één weg, en dat is niet slecht voor jou.

,,Uiteraard is dat een voordeel. Als ik in de jaren tachtig zou gelopen hebben, zou het moeilijker zijn geweest. (Toen deden onder meer de van doping verdachte en ondertussen overleden wereldrecordhoudster Florence Griffith-Joyner (VS) én veel staatsgedopeerde DDR-vrouwen mee, red.) . Ik ben blij dat de strijd tegen doping gevoerd wordt, meer en meer serieus. Een goede zaak, voor mij en de sport.''

DS, 21-08-2006 (vwf)