Twee maten en twee gewichten??
 

EU-Commissie verveeld met arrest-Cresson


,,We moeten zoals het in een rechtstaat past, de arresten voor zichzelf laten speken.'' Met die volzin moest woordvoerder Johannes Laitenberger van de Europese Commissie gisteren verbergen dat de Commissie niet goed weet wat ze moet doen met het arrest van het Europees Hof in Luxemburg over de voormalige Franse premier, Edith Cresson. Dat arrest bevestigt dat ze als Europees commissaris tussen 1995 en 1999 de Europese regels overtrad door de aanstelling en betaling van haar vriend, René Berthelot, als persoonlijke adviseur. De man in kwestie was tandarts, woonde in de gemeente waar Cresson burgemeester was, maar had geen specifieke kwalificaties om een rapport te maken over aids-bestrijding. Hij werd overigens vorstelijk vergoed voor een vals rapport.


Het opmerkelijkste aan het arrest is echter dat het Hof in één zin en zonder enige motivering zegt dat ,,gelet op de omstandigheden van het geval (...) de vaststelling van de niet-nakoming op zich een passende sanctie is''. En dat ,,derhalve Cresson geen sanctie dient te worden opgelegd in de vorm van verval van haar recht op pensioen of andere, daarvoor in de plaats tredende voordelen''.

De affaire was destijds aanleiding voor het collectieve ontslag van de Commissie-Santer, een nooit eerder voorgekomen crisis in de Europese Unie. Bij het Belgische gerecht liep ook een klacht die destijds door Europarlementslid Nelly Maes was ingediend. De onderzoeksrechter beschuldigde Cresson van vervalsing, gebruik van valse stukken, oplichting en belangenverstrengeling. Maar op 30 juni 2004 besliste de raadkamer in Brussel haar toch buiten vervolging te stellen omdat niet bewezen was dat ze afwist van de strafbare feiten. Een maand later trok de Commissie zelf naar het Hof in Luxemburg om toch te laten vaststellen dat Cresson in de fout ging en dat, als gevolg daarvan, haar pensioenrechten geheel of gedeeltelijk vervallen zijn.

Op het eerste punt kreeg de Commissie in het arrest van gisteren volledig gelijk. Op het tweede punt dus niet.

De Europese rechters zeggen daarbij nadrukkelijk dat ze niet gebonden zijn door de beslissing van de raadkamer in Brussel. Berthelot werd tegen alle regels in aangeworven op het kabinet-Cresson. Hij had de leeftijdsgrens overschreden (Berthelot was 66 jaar) en het kabinet was al volledig opgevuld. Cresson kon dus geen extra persoonlijke raadgever aanstellen. Ook het argument van de Belgische procureur des Konings in de zaak, dat de detachering ,,gebruikelijk'' was in de Commissie, veegt het Hof van tafel. De bezwaren werden aan Cresson meegedeeld. Ze kon zich dus niet aan haar verantwoordelijkheid onttrekken.

Des te verwonderlijker is het daarom dat het Hof geen sancties voorziet en verwijst naar de ,,omstandigheden van het geval''. Het vervallen verklaren van de pensioenrechten is in het Verdrag voorzien. In die kwestie lopen nog procedures die opgeschort werden in afwachting van het arrest van gisteren.


DS, 12-07-2006 (Bernard Bulcke)