Gratis onveilige bussen
 

Gratis onveilige bussen


HET tempo valt nauwelijks bij te houden. Nog maar net was de verontwaardiging over de moord op Joe Van Holsbeeck weggeëbd of daar verscheen Van Themsche in de straten van Antwerpen, om enkele mensen neer te schieten uit racistische haatgevoelens. Dat trauma was nog niet verwerkt of in Luik verdwenen er twee meisjes. En nog voor daar de verschrikkelijke waarheid van aan het licht kwam, werd er in Antwerpen een man doodgeschopt op een bus van De Lijn.


Is dit toeval? Of wordt het stilaan tijd om te erkennen dat we leven in een maatschappij die op de toppen van haar tenen loopt, een samenleving waarin de geringste aanleiding genoeg kan zijn om de vlam in de pan te doen slaan?

De Standaard sprak een week geleden over 'steekvlampolitiek' (de gewoonte van politici om naar aanleiding van incidenten snel-snel met nieuwe beleidsvoorstellen te komen), maar het échte probleem is dat we stilaan in een steekvlammaatschappij zijn terechtgekomen. De aangehaalde incidenten zijn maar het topje van de ijsberg: familiedrama's, gijzelingen bij echtscheidingen, steek- en vechtpartijen zonder echte aanleiding Veel incidenten lopen gelukkig goed af en halen zelfs de kranten niet, maar ze trekken wel een spoor van schrik en woede door het land.

Zinloos geweld noemen we het, en dat is het ook, maar aan het gebeurde kunnen we misschien nog wel zin geven door er lessen uit te trekken. De steekvlampolitiek probeert dat. Soms met succes: de supersnelle wijziging van de wapenwet is zo'n voorbeeld. Maar vaak wordt de bal lelijk misgeslagen: Verhofstadt en Vande Lanotte die plots ijveren voor strafverzwaring, terwijl specialisten met overtuigende en nuchtere argumenten kunnen aantonen dat daar het probleem niet zit. Of het paniekvoetbal van Van Brempt en Janssens die wat extra Lijnspotters en agenten beloven op risicolijnen.

Risicolijnen, hallo? Daarover hadden we De Lijn nog niet horen berichten. Wij lazen alleen hoera-verhalen over stijgende reizigersaantallen. Blijkbaar was algemeen geweten dat er een probleem was met lijn 23: de NMBS legde een tijdlang taxi's in om zijn personeel de mogelijkheid te geven de lijn te ontlopen. Lees de vorige zin nog eens. Het is iets om bij stil te staan: een openbare vervoersmaatschappij die geld uittrekt om haar personeel niet met het openbaar vervoer te hoeven laten gaan. Enfin, eventjes toch. Al snel bleek het geld op en dus moest het NMBS-personeel opnieuw de risicolijn nemen. En wat deed De Lijn? Niets, want ook daar wordt nu hardop de vraag gesteld: veiligheid, allemaal goed en wel, maar wie gaat dat betalen?

Ook dat is iets om eens over na te denken: al jaren worden we platgeslagen met de successtory's van 'gratis', maar vandaag wordt duidelijk waar dit verhaal werkelijk eindigt: bij gratis onveilige bussen.

Wie het kan betalen neemt de taxi. Of de auto. Wie het niet kan betalen neemt het risico. Of blijft thuis. Wie had het daar weer over 'basismobiliteit, een recht van iedereen'?

Misschien wordt het tijd om het ook eens te hebben over basisveiligheid. Een gedurfde hypothese van mij: mensen hebben er de prijs van een busticket voor over om die basisveiligheid te kunnen krijgen.


Kris Peeters

(De auteur is schepen voor Groen! in Herentals.)


DS, 06-07-2006