actualiteitsforums - Regenachtig maar geslaagd huwelijksfeest

Regenachtig maar geslaagd huwelijksfeest

Met een groot spektakel reageerden Vlamingen gisteren op het racisme van drie echtparen die niet voor een zwarte schepen wilden trouwen.
Rillend van de kou, in vaak wat te strak zittende, door de tijd verkleurde en muf geworden bruidskledij, wachten de bruidsparen in een lange rij om zich te laten inschrijven. Het is slechts symbolisch, maar de achtergrond is hen ernst.

Onlangs weigerden drie aanstaande huwelijkskoppels uit Sint-Niklaas om zich in de echt te laten verbinden door de schepen van de burgerlijke stand, Wouter van Bellingen, omdat hij zwart is. De uit Rwanda afkomstige en als kind door een Vlaamse familie geadopteerde Van Bellingen wilde de zaak laten voor wat hij is. Maar bij veel Vlamingen sloegen de stoppen door over het zoveelste racistische incident.

„Het is een schande voor Vlaanderen”, zeggen Leo en Sylvia, in vol huwelijksornaat, maar eigenlijk al 25 jaar getrouwd. „Natuurlijk zijn we trots dat we Vlaming zijn, maar we zijn ook trots dat we Belg zijn en dat we wereldburger zijn.” Zij behoren tot de opvallend grote groep Antwerpenaren die naar Sint-Niklaas zijn gekomen om mee te doen.

„Het wordt er niet beter op in Antwerpen”, verklaart Chris, zelf ook een echte Antwerpse. „De stad polariseert verder tussen links en rechts”, zegt ze. „Ik werk bij de RVA, het centrum voor arbeidsvoorziening. Ik hoor daar vaak mensen zeggen dat de buitenlanders hun banen afpakken. Bij vrij veel schriftelijke sollicitaties is er bovendien een vermoeden van racisme, namelijk dat mensen louter op hun naam worden afgewezen. Maar van de andere kant is het ook niet altijd plezant, hoor. Daar zeggen mensen weer dat ze sinds de aanslag op het World Trade Center in New York geen werk meer kunnen krijgen, wat mij soms ook een beetje overdreven lijkt.”

Tegen acht uur, als de ceremonie van start gaat, hebben zich 626 koppels aangemeld op de grootste Grote Markt die Vlaanderen rijk is. Iets van de chique van wat ooit hun echte huwelijk was is nog af te lezen aan de witte slepen, de voiles en de hoge hoeden. Maar dit spektakel is een mengsel van een huwelijk en een braderie. Geen volksevenement in Vlaanderen zonder friettent. Als het weer even pijpenstelen regent, verzamelen de bruidsparen zich met een snack onder de luifels. Ze vinden het feest duidelijk belangrijker dan de ceremonie.

Dat vindt de bescheiden Van Bellingen ook. Met velen is hij verbaasd over de enorme internationale media-aandacht voor het feest, tot de nieuwszender Al Jazeera toe. Samen met zijn Vlaamse vrouw Katrien heeft hij de koppels allemaal in één keer in de echt verbonden en het sein gegeven voor de grootste openingsdans aller tijden. Hij kijkt tevreden toe hoe het feest in alle hevigheid doorgaat.

„We hebben iets negatiefs omgezet in iets positiefs”, zegt hij, al had hij het er ten tijde van de racistische incidenten persoonlijk liever bij gelaten. Hij zag geen brood in „nog een spektakeldossier”. Maar daarmee had hij buiten zijn partij, het links-liberale Spirit gerekend.

„Hij heeft het destijds zelf aan de orde gesteld toen wij hem vroegen om Vlaanderens eerste zwarte ambtenaar van de burgerlijke stand te worden”, vertelt Spirit-voorzitter Geert Lambert. „En wat doen we als mensen niet door mij willen worden getrouwd, vroeg hij. Reageren, riepen wij toen in koor. En voilà. Zo racistisch zijn de Vlamingen niet.”

Trouw, 22-03-2007