Child Focus verspreidt verouderingsfoto's vermisten
 

Child Focus pakt uit met verouderingsfoto's van vijf personen die al meer dan tien jaar vermist zijn. De organisatie hoopt alsnog belangrijke tips te krijgen van getuigen en betrokkenen die tot nu toe de lippen op elkaar hielden.

De organisatie liet verouderingsfoto's maken van Geyrive Cavas, die in 1985 op 6-jarige leeftijd verdween in Sint-Jans-Molenbeek, Ilse Stockmans uit Aarschot, die als 19-jarige verdween in 1987, Nathalie Geijsbregts, die tien was toen ze spoorloos verdween in 1991 in Leefdaal, Liam Vanden Branden, die in 1996 op 2-jarige leeftijd verdween in Mechelen, en Conrad Bosmans, die in 1988 voor het laatst als 20-jarige gezien werd in Etterbeek.

De foto's tonen hoe de vijf er momenteel zouden uit kunnen zien. De campagne loopt een maand lang.

De verouderingsfoto's werden gemaakt met bijzondere software op basis van foto's van de kinderen zelf, hun ouders, en van eventuele broers en zussen.

GVA, 10/12/2009
_____________________

Ik vind het heel knap dat deze technologie bestaat. Of deze personen echter nog terug te vinden zijn na meer dan tien jaar, dat betwijfel ik.
Uiteraard geven Child Focus en de familie van deze personen de hoop nog niet op. Wie weet wat levert deze technologie op...

Dit is een heel goede zaak. Zo kan men alsnog de vermiste mensen terugvinden. Maar als iemand al 1985 vermist is, kan men die persoon dan nog wel terugvinden? Dit zou hoogstwaarschijnlijk zijn. Spijtig voor de familie van die persoon. Maar je weet maar nooit wat er nog kan gebeuren.

De families van de verdwenen personen zullen hier veel aan hebben. Zo ziet zij dat hun familielid nog niet vergeten is en dat er nog steeds hoop is. Na enkele jaren iemand nog kunnen herkennen is onmogelijk. Maar door middel van deze foto's kan dit nog wel. Leve de technologie.

Ik vind dit een zeer goede zaak. Zo laat je merken dat ze toch nog in zitten met de ouders van wie de kinderen vermist zijn en het nog niet opgeven. Toch denk ik dat dit een groot nadeel heeft. Nu gaan de ouders, familie,... van die kinderen weer hoop creëren en wanneer je kind al meer dan 20 jaar vermist is denk ik dat de kans groot is dat je ze valse hoop geeft. Maar langs de andere kant geeft het ze misschien ook weer moed om het nog niet op te geven. Ik denk dat het voor hen ook wel een soort schok is hun kind zo te zien, volgens mij blijf je naar je kind kijken alsof het nog steeds zo oud is als wanneer het is verdwenen.