Jongerentelefoon krijgt veel oproepen over pesten
 

Jongerentelefoon krijgt veel oproepen over pesten

De jongerentelefoon krijgt momenteel veel oproepen over pesten. Dat heeft alles te maken met de zelfdoding van een jongen die volgens zijn ouders gepest en afgeperst werd. Zo'n 20 procent van de jongeren wéét van pesten of is er zelf slachtoffer van. Het fenomeen wordt niet genegeerd, maar toch loopt het vaak nog mis.

"Als het soms durft fout gaan, heeft het niet alleen te maken met een gebrek aan kennis over "wat is het precies" maar ook met een gebrek aan kennis over de vraag "wat moet ik nu doen"", zegt Gie Deboutte van het Vlaams netwerk Kies Kleur tegen Pesten.

20 procent van de jongeren kent het fenomeen, en 5 procent is slachtoffer. Als er drama's gebeuren, dan staat de jongerentelefoon roodgloeiend. Pesten lijkt vastgebeiteld in de top-3 van de gesprekken. Het lijkt een onuitroeibaar fenomeen, ondanks alle inspanningen van scholen en leerlingenbegeleiding.

"Jongeren laten heel dikwijls niet in hun kaarten kijken en verstoppen het probleem. Ze houden het zo lang mogelijk onder water", aldus Deboutte. "Als het boven komt, kijken wij onthutst op."

"Op dit moment missen we een kenniscentrum", aldus nog Deboutte. "We hebben geen plaats waar we concreet terecht kunnen om dit probleem aan te scherpen."

Bron: www.deredactie.be

Volgens mij gaat het al ver als slachtoffers naar de jongerentelefoon moeten grijpen. Dit bewijst dat er in hun directe omgeving niets aan gedaan kan worden of dat ze bij niemand terecht kunnen. Men weet ook niet goed hoe men er mee moet omgaan of wat men er kan aan doen.
Ik vind dat middelbare scholen er meer aandacht moeten aan besteden. Ze proberen altijd wel te bemiddelen tussen de twee partijen, maar dat is vaak niet voldoende. Er kan volgens mij meer aan gedaan worden.
Pesten is verschrikkelijk. Het tekent een stuk van je leven. Soms maakt het je sterker eens het voorbij is, maar dat is niet altijd zo. Het kan ook traumatische gevolgen hebben waardoor slachtoffers bijvoorbeeld minder goed sociaal contact leggen

Ik heb vroeger in een zeer kleine school gezeten. Toen ik zelf in het vijfde middelbaar zat, heeft een jongen van 15 zich opgehangen aan de trap terwijl zijn ouders waren gaan wandelen. Hij werd ook gepest. Niemand had dit zien aankomen en niemand weet ook de echte oorzaak, was het het pesten of was het iets anders?

Volgens mij zullen kinderen veel sneller met een vreemde die hen niet kent en ook niet kan zien gaan spreken over hun problemen gewoon omdat je weet dat je geheim veilig is bij hem/haar. Dingen die je tegen je naasten zegt zullen veel sneller uitkomen. Daarom vind ik de kinder- en jongerentelefoon een heel mooi begrip. Ik denk dat op deze manier kinderen sneller hun hart zullen luchten en minder de problemen gaan opkroppen.

Ik begrijp maar al te goed dat de kinderen nu bellen naar de jongerentelefoon. Als iemand van 14 jaar zelfmoord pleegt omdat hij gepest wordt, dan denk je automatisch aan de mensen in je omgeving die gepest worden en kan je je voorstellen dat deze zich het leven zouden beroven.

Ik ben het volledig eens met de vorige reactie. Ik denk dat jongeren eerder naar iemand zullen stappen die ze niet kennen. Dit in de hoop dat hun geheim bewaard blijft( die garantie hebben ze nauwelijks bij personen uit hun omgeving). Daarnaast is het gemakkelijk gezegd dat scholen meer moet doen om pestgevallen te vermijden. Pesten is erg complex en moeilijk om met om te gaan als buitenstaander. Het is naar mijn mening dan ook niet gemakkelijk om in te grijpen aangezien dat allemaal zo gevoelig ligt. Ik schrik niet echt van de titel van dit artikel. Volwassenen zijn steeds minder verdraagzaam ten opzichte van elkaar, in onze maatschappij moet je perfect zijn,.. Allemaal feiten die volgens mij wel duidelijk maken dat dit ook leeft bij kinderen én kan zorgen voor pestgevallen.

Jongerentelefoon krijgt veel oproepen over pesten
 

Gisteren tijdens de les EMCV 1 ook nog gezegd.. Pesten is toch echt iets wat je ontzettend veel hoort. Met alle sociale media die er de dag van vandaag bestaat is pesten gewoon ook veel toegankelijker geworden. Vroeger zag je elkaar op school en als er toen eens gepest werd, was dit gedaan wanneer je terug thuis kwam. Geen gsm's om elkaar nog eens dreigsms-jes te sturen, geen computer om haatmails naar elkaar te verzenden, en geen facebook om publiekelijk je haatgevoelens tegenover iemand te uiten. Ik vind het een pest, facebook en alle heisa errond. Het ergste van al is dat je er gewoon niets tegen in kan brengen... Men zou kinderen op één of andere manier moeten kunnen sensibiliseren voor het pestprobleem. En ik ben ervan overtuigd dat scholen hier al een eerste stap bij kunnen zetten!

Volgens mij moet het pestprobleem dringend aangepakt worden bij de bron, de peter zelf en dan wil ik zelfs nog verder gaan in de aanpak en opvoeding van de peter in kwestie en de ouders! Ouders moeten meteen op de hoogte worden gebracht van hun zoon of dochter die pest. En het wordt stilaan tijd dat er eens opgevoed wordt met een mentaliteit en dan denk ik dat dit allemaal veel beter zal gaan. De lijnrechter van in de week, bejaarde die in elkaar worden geklopt, het pesten dat een enorm probleem blijft,... Voor mij zijn dit allemaal problemen die ontstaan vanuit de opvoeding. Wij kunnen als leerkracht deels die opvoeding bijsturen in onze lessen en op school, maar ik denk dat de grootste taak bij de ouders ligt. Natuurlijk zitten we nu met de feiten en inderdaad is het wel problematisch als het gepeste lang blijft zitten met zijn pestprobleem. Maar waarom wordt er gepest? Waarom voelen jongeren zich beter dan de andere en waarom willen ze dan praktijken uitvoeren waarbij ze het andere onderdrukken en kleineren? Dit ligt in de mentaliteit die is opgebouwd in de jongeren zelf en die mentaliteit is gevormd in de opvoeding. Ik ben geen professor - geleerde en je mag ook niet vooroordelen, maar als ik alle pesters op een rij zet met de ouders erbij dan zie je wel 'speciale' mensen.