Ergernis omzetten in engagement
 

Ergernis omzetten in engagement


De Gentenaar Koen Van Bockstal komt aan het hoofd van Oxfam.


Van Bockstal is 45, woont in Gent en heeft twee kinderen. Van opleiding is hij licentiaat geschiedenis. Hij was twintig jaar actief in de muziekindustrie, waarvan 15 jaar in managementfuncties. Hij werkte onder meer bij MCA, Sony Music en Sony BMG.

Zaterdag stelden Oxfam-Wereldwinkels vzw en Oxfam Fairtrade bvba hun nieuwe gedelegeerd bestuurder voor aan de Oxfam-vrijwilligers, die met velen bijeen waren om zich te beraden over de toekomst van de beweging.


Kent u de Noord-Zuidbeweging goed?

Ik heb er geen ervaring mee, maar ben wel altijd maatschappelijk geëngageerd geweest. Ik heb mij vaak aan bepaalde zaken en evoluties geërgerd. Daar schiet de wereld natuurlijk niet mee op. Ik ben er nu 45, heb het in de muziekindustrie wel zowat gezien. Het werd tijd dat ik met mijn verontwaardiging, of noem het liever 'engagement', iets concreets ging doen. Daarom ben ik bewust naar een andere sector overgestapt. Ik ken er dan misschien nog niet veel van, maar ik vind Oxfam een prachtige organisatie en ik breng wel globale managementscapaciteiten mee. Daar hoop ik mijn steentje mee te kunnen bijdragen.


Wat wordt precies uw taak?

Ik neem de dagelijkse leiding op mij, in overleg met de raad van bestuur. Het gaat om een nieuwe functie, omdat zowel Oxfam Wereldwinkels als Oxfam Fairtrade hard gegroeid zijn.


Waar denkt u dat Oxfam-Wereldwinkels en Oxfam Fairtrade staan in 2015?

Het is wat vroeg voor mij om daar uitspraken over te doen. Maar ik zou het fijn vinden als de Fairtrade-producten tegen dan veel sterker op de kaart staan in heel Europa. Dan zouden we onze partners in het Zuiden niet alleen een stem geven, maar ook daadwerkelijke economische macht, waardoor ze ook meer kunnen wegen op de politiek.


Daartoe moet ook de houding van consumenten in eigen land veranderen.

We moeten liefst gaan consu-minderen en wat we consumeren, moeten we verantwoord doen.


Waarom was u uitgekeken op de muziekindustrie?

De muziekindustrie denkt maar aan één ding: winst, winst en nog eens winst. De visie reikt niet verder meer dan de eerstvolgende kwartaalresultaten. Ik heb nog kunnen investeren in lokale artiesten als Hooverphonic en Ozark Henry. Dat wordt nu almaar minder mogelijk. Pas op, ik wil niet natrappen. De muziekindustrie is niet atypisch, ze deelt het lot van elk beursgenoteerd bedrijf, waar herstructureringen doorgevoerd worden ten koste van de werkdruk en de omgang met mensen. Het is geen kwestie van niet kunnen, nee, daar wil ik niet in meedraaien.


DS, 29-01-2007 (vbr)