Wat is decadentie?
 

We leven in decadente tijden (maar wat is decadentie?)


Van latte van havermelk geserveerd in een avocadoschil tot designkattenmeubels: wat is decadentie, vraagt filosoof Nick De Clippel zich af.


Een kleinschalige, wetenschappelijke studie, geoperationaliseerd in de ruime vriendenkring, peilde naar zowel denotaties als connotaties van het concept ‘decadentie’. Een kwart van de vier respondenten vermeldde de neergang van het Romeinse Rijk en de orgieën die dat verval begeleidden. Twee anderen vermeldden werken van Félicien Rops, Charles Baudelaire, Erik Satie, Edgar Dégas en nog minder bekende kunstenaars, maar een kunstminnende participant gaf zelf ook al aan dat deze voorbeelden van décadence niet echt decadent waren. La décadence van het fin de siècle was een soort subcultuur voor zich stierlijk vervelende rijken met een sierlijke art-nouveaubroche of dasspeld op poitrine of revers gespeld. Ikzelf dacht eerst aan het Berlijnse nachtleven voor de machtsgreep van de nazi’s en daarna aan het Berlijnse nachtleven na de machtsgreep van de nazi’s. Om de actualiteitswaarde te vergroten werd de focus van de research dus geherformuleerd: wat is vandaag decadentie en uit welke gegevens kunnen we dat afleiden?

Geüpdatete data resulteerden in volgende lijst (in toevallige volgorde): Tomorrowland, de Trump Tower, Donald Trump, het Amerikaanse electoraat, de ruimtereizen van de superrijken, de superrijken, genderoperaties voor minderjarigen, de transferprijzen van topvoetballers, de gages van topvoetballers, de auto’s van topvoetballers, de kapsels van topvoetballers, rapteksten, rapmuziek, F.C.De Kampioenen, het onvermogen om nieuwe rolmodellen te genereren en de daarmee gepaard gaande resuscitatie van Batman, Superman, Indiana Jones, Barbie en het VW-busje … De namen van de kinderen van Elon Musk, de macht van Musk, heruitzendingen van F.C. De Kampioenen, de chihuahua van Paris Hilton, Paris Hilton, het hondenhok van de chihuahua van Paris Hilton ten bedrage van 300.000 dollar (zijzelf spreekt van een residence), The Ritz-Carlton in Moskou, de sterke stijging van de gemiddelde BMI, de sterke stijging van de gemiddelde BRI, vlees eten, vegan burgers, meer dan twee citytrips per jaar, herheruitzendingen van F.C. De Kampioenen, SUV’s, een horloge van 200.000 euro, elektrische steps, cruiseschepen al dan niet in Venetië, superjachten met ingebouwde BBQ, draagmoeders, vrije genderkeuze, de familie Pfaff, de familie Planckaert, de familie Verhulstjes, Pornhub, sommige seksspeeltjes, spoken word in plaats van poëzie, alternatieve epistemologieën, ‘ouder als mij’, dat nummer van Serge Gainsbourg (1972), identiteitspolitiek, bdsm+ (het plusteken moet de inclusie vergroten), non-binaire voornaamwoorden, een wellnesscentrum voor honden (inclusief aromatherapie), designkattenmeubels voor honderd keer de prijs van Ikea’s kattlåda, latte van havermelk geserveerd in een avocadoschil, een wit product zoals albinokaviaar, waterdichte smartphonehoesjes voor in de jacuzzi, Primark, sweatshops, de zoveelste workshop (bijvoorbeeld levitatie voor beginners), de duizenden toeristen die jaarlijks als een Bijbelse sprinkhanenplaag neerstrijken op mediterrane stranden voor de parade van string-bikini’s, lelijke shorts en flipflops om overdag de verveling weg te likken aan buitenmaatse ijsjes en die ’s avonds menu’s bestuderen zoals rabbijnen de Thora, om de goedkoopste pizza te scoren (Sorry, ik liet me even gaan). En vooral dat niets van wat hierboven staat verzonnen is, behalve de kattlåda, want dat is gewoon Zweeds voor kattenbak.

Het staat de lezer vrij aan te vullen en/of te schrappen. Wij beschouwen de lijst niet als exhaustief, wel als representatief. Verdere analyse van de gegevens moet duidelijk maken of uit de data een zinnig antwoord op de onderzoeksvraag te distilleren valt.

Nick De Clippel is filosoof.


DS, 08-10-2024