Hoe meer rokers, hoe gezonder de sociale zekerheid
 

Met N-VA, zegt Bruno Tobback, lopen we regelrecht de economische afgrond in en zal het egoïsme in de samenleving enkel toenemen. De SP.A-voorzitter zet zich daar in Het Nieuwsblad heftig tegen af. ‘Het resultaat van dat egoïsme is dat velen niet meer willen mee betalen voor ouderen en zieken. Terwijl een sporter de sociale zekerheid meer kost dan een roker.’

U schetst een doembeeld. Alsof N-VA en Open VLD ons meteen op het pad naar collectieve verarming zetten.
(Fel) ‘Maar dat zeggen ze zelf. Ze maken de bevolking al jaren wijs dat het in de toekomst alleen maar slechter wordt. Dat is een ziekte, want op den duur gaan *mensen dat geloven en raken ze steeds *egoïstischer. Dat bleek onlangs nog uit een studie van de socialistische mutualiteiten: veertig procent wil niet dat de ziekteverzekering ouderen en rokers helpt. Het is trouwens onzin dat een *roker meer kost aan de sociale zekerheid. Die roker betaalt wel een leven lang *accijnzen en gaat veel vroeger dood.’

Hoe meer rokers, hoe gezonder de sociale zekerheid?
(Lacht niet) ‘Wel, ja.’

Dat is een toch een grapje.
(Beslist) ‘Wel nee, dit is niet om te *lachen. Het is gewoon zo en het bewijst bovendien hoe kortzichtig we soms zijn. Een amateurvoetballer betaalt géén accijnzen, ook niet in de kantine waar hij een pint in het zwart drinkt. Het voetbalveld is aangelegd op kosten van de gemeenschap, en als hij een spier scheurt, wordt de kiné terugbetaald. U ziet, als je dit soort rekening maakt, merk je hoe *absurd dat egoïsme eigenlijk is.’

Bron: De Standaard van 09/11/2013

Commentaar: Tobback heeft gelijk dat de accijnzen op tabak een grote bron van inkomsten zijn voor de overheid. Maar zeggen dat de rokers de sociale zekerheid 'gezond' houden, is veel gezegd. Hij beweert dat sporters minder bijdragen dan rokers. Zoals hij het zegt, lijkt het waar. Hij vergeet echter wel te vermelden dat longkanker een grote oorzaak vindt in roken, zowel actief als passief. Zonder te willen schieten naar mensen met longkanker die nooit gerookt hebben. Dat is weer een ander verhaal. In mijn omgeving zijn een aantal mensen aan longkanker gestorven en ja, zij waren verstokte rokers. Ontelbare medicijnen, dokters- en specialistenbezoeken, ziekenhuisverblijven, afwezig zijn op het werk wegens ziek, de belasting voor het gezin, ... de balans bijdrage-kosten helt toch over naar één kant. Om maar te zwijgen van de mensen uit hun omgeving die verplicht werden om meer te roken en nu kampen met astma of andere ademhalingsproblemen. En dat we minder verdraagzaam zijn tegenover rokers hangt misschien samen met de bezorgdheid over onze eigen gezondheid.