Steeds meer armen zijn tweeverdieners
 

‘Ik zie elke dag jongeren die denken geen toekomst te hebben’


Vanmorgen raakte bekend dat het aantal Vlamingen dat in armoede leeft en steun vraagt dit jaar met twintig procent is gestegen. Steeds meer van hen zijn tweeverdieners. ‘Het grootste gevaar dat dreigt voor die nieuwe armen, is uitsluiting’, zegt Peter Adriaenssens. ‘Daarom is er nood aan een mentaliteitsverandering’.


‘De cijfers tonen duidelijk dat er een groeiende groep nieuwe armen is’, zegt Peter Adriaenssens, kind- en jeugdpsychiater en voorzitter van het Kinderarmoedefonds . ‘Het zijn mensen die helemaal geen voorgeschiedenis hebben met armoede, maar er door samenloop van omstandigheden in verzeild zijn geraakt.’


Bestaat er een verkeerd beeld van die nieuwe armen?

‘Mensen denken bij armoede in eerste instantie nog altijd aan het “lege brooddozen-beeld”, kinderen die niet over de basisbehoeften beschikken. Maar gelukkig leven we in een land waar dat voor het overgrote deel van de mensen niet direct het probleem is. De aanpak van armoede is geëvolueerd van een strijd tegen de honger naar een recht op ontwikkeling. Mensen in armoede vandaag zijn degenen die niet kunnen deelnemen aan de diverse aspecten van de samenleving.’


Hoe komt het dat ook meer tweeverdieners in armoede verzeilen?

‘We kunnen niet anders dan vaststellen dat de woonkosten zeer snel stijgen. En ook de kostprijs van energie en voeding is toegenomen, terwijl de inkomens tijdens dezelfde periode redelijk gelijk zijn gebleven. Daardoor raken de reserves van mensen uitgeput. Bovendien maakt de crisis dat de middelen die worden ingezet op gelijkheid tussen mensen, beperkt zijn.’


Is er nog een te grote ongelijkheid tussen lonen?

‘Tijdens de huidige generatie is een grote groep lonen dichter naar elkaar toegegroeid. Maar dat belet niet dat er blijkbaar een groep is die alle disproporties mag aangaan. Als kinderpsychiater ben ik bijzonder geschokt door de discussie over hoe een loon van 650.000 euro al dan niet ‘waardig’ kan zijn. Ik zie elke dag jongeren die het gevoel hebben dat er voor hen geen plaats zal zijn in samenleving. Hun moeders en vaders verdienen tussen de 1.100 en 2.000 euro per maand. Hoe kunnen zij ooit die discussie begrijpen. Dat we het bijna logisch vinden dat die grote onevenwichten bestaan, is misschien wel het meest dramatische element van armoede.’


Is het aan de overheid om die armoede aan te pakken?

‘We zijn ervan overtuigd dat de strijd tegen armoede niet alleen een strijd is die de overheid moet leveren. De uitsluiting die dreigt voor nieuwe armen en hun kinderen kan bijvoorbeeld worden voorkomen als we ons allemaal anders opstellen. Er bestaan nog veel vooroordelen, zoals ‘die mensen moeten maar harder werken’. Het is daarom niet slecht dat mensen worden geconfronteerd met nieuwe armoede. Zo beseffen ze dat het ook iets is dat op een dag henzelf kan overkomen. Bijdragen om die mentaliteitsverandering tot stand te brengen, is voor een deel opkomen voor de toekomst van het eigen gezin.’


In oktober werd er met het Kinderarmoedefonds een oproep gedaan aan de burgers om te investeren in armoede. Hoe loopt die actie?

‘Cijfers over hoeveel er precies werd gestort, zijn er nog niet. We hebben wel vastgesteld dat we toen niet op de beste manier hebben gecommuniceerd. Dat kwam doordat we probeerden eerst de middelen te verzamelen voor het fonds, terwijl voor veel mensen op dat ogenblik nog niet duidelijk was waar het project over ging. In februari volgt een tweede etappe waarbij we opnieuw een appel zullen doen, maar dan op basis van een volledig projectenplan.’


Blog DS, 27-12-2013 (Samuel Hanegreefs)

Dit artikel toont nog maar eens aan dat armoede in ons land nog vaak taboe is en dat er inderdaad veel vooroordelen over bestaan. Als we denken aan 'arm', dwalen onze gedachten al vaak af naar krottenwijken en derdewereldlanden. Vaak beseffen de mensen amper of niet dat er ook armoede kan zijn bij onze directe buren. Prijzen stijgen en mensen kunnen de hoge kosten niet meer betalen, zelfs niet als er twee mensen zijn met een loon.

Een actie om de mentaliteit bij mensen te veranderen, lijkt me dus een goed idee. Mensen zouden op de hoogte moeten zijn van de armoede waar ze direct mee te maken zouden kunnen krijgen.

Echtscheiding drijft steeds meer mensen in armoede
 

Echtscheiding drijft steeds meer mensen in de armoede

De nieuwe grote oorzaak van armoede in ons land zijn echtscheidingen. Koppels gaan uit elkaar en één van de twee moet vaak alleen voor de kinderen zorgen. Vier op de tien alleenstaande ouders zijn arm, vooral mama's. Vrouwen- en armoedeorganisaties vragen de regering om meer aandacht en zorg voor hen en hun kinderen.

DM, 28/12/2013
http://www.demorgen.be/dm/nl/989/Bi...e-armoede.dhtml

--------------------------------------------------

Ik denk dat het helemaal niet eenvoudig is om als alleenstaande ouder een kind of meerdere kinderen op te voeden, niet enkel op financieel vlak. Je moet overal zelf voor instaan, de was en de plas valt volledig op één persoon en bovendien moet je dit nog combineren met een job. Ik denk dat je al een heel deftig loon moet hebben om alleen een huis te kunnen afbetalen, maar huren is ook duur. En dan heb ik het nog niet over de kosten van verwarming, elektriciteit, verzekering, vervoer, voedsel, kleding, schoolgerief, hobby's... Ik ben van mening dat alleenstaande ouders zeker financiële hulp moeten krijgen. Hierbij denk ik bijvoorbeeld ook aan kortingen voor eenoudergezinnen.

Armoede is al lang niet meer de 'ver van mijn bed show' die het misschien vroeger wel was. Of was dit maar een illusie? De cijfers spreken voor zich en de vaststelling dat je buren zich ook in de hoek bevinden waar de klappen vallen zet ons aan het denken. Het confronteert ons met de harde realiteit. Als het met hen kan gebeuren, waarom dan niet met ons?

Marloe heeft het naar mijn mening bij het rechte eind wanneer ze spreekt over taboes en vooroordelen. Misschien hebben we deze 'wake-up call' wel nodig, want mensen die het moeilijk hebben om rond te komen gaan dit vaak verbergen voor de buitenwereld. Ze leven liever in schijn, dan dat hen het label 'armoede' wordt toegewezen. Hierdoor gaan ze ongewild de problemen vergroten, uit angst gemarginaliseerd te worden. Er moet duidelijk iets gedaan worden aan dit 'sfeertje'. Een open en verdraagzame houding tegenover iedere medemens, en in het bijzonder diegene die het met heel wat minder middelen moet doen, zou nog meer een basishouding moeten worden.

Ik denk dat de oorzaak die Veronique aanhaalt zeker te maken heeft met de stijging van de armoede, maar naar mijn mening is er ook nog een andere. Wanneer we het economisch gaan bekijken, dan kan vaak de werkloosheid van één van de tweeverdieners voor problemen zorgen. De hypothecaire lening en de betalingen komen dan op de schouders van één persoon. Tegenwoordig zijn ook vaker de mensen met een hoger diploma werkloos en niet langer alleen de laaggeschoolden.
Ik kan dus concluderen dat er door de stijgende werkloosheid, door de economische crisis, er heel wat meer armoede is. Verder bekijk ik het toenemende aantal echtscheidingen niet alleen als oorzaak van de toenemende armoede, maar ook als een gevolg. Doordat er veel meer mensen werkloos zijn geworden, heeft dit een weerslag gehad op de cijfers wat betreft de echtscheidingen denk ik.