‘Keuze van De Croo voor minder partnerlanden is logisch maar riskant’
 

Minder geld, minder landen, maar ook meer zichtbaarheid: dat is de balans die 11.11.11, de koepel van de Vlaamse Noord-Zuidbewegingd, opmaakt in haar jaarrapport, na één jaar Ontwikkelingssamenwerking onder Alexander De Croo (Open VLD). In dat rapport worden de begrotingscijfers van 2014 gecombineerd met de politieke actualiteit van 2015.

Hoewel in 2014 in vergelijking tot andere jaren iets minder bespaard werd op het budget ontwikkelingssamenwerking (216 miljoen tegenover 280 miljoen in 2013) blijft België ver onder de 0,7 procent van het bruto nationaal inkomen. Amper 0,46 procent van onze welvaart gaat naar internationale solidariteit. Daarmee leidt koepelorganisatie 11.11.11 zijn jaarrapport in.

Met dat cijfer blijft België wel iets boven het Europees gemiddelde van 0,42 procent, maar voorspeld wordt dat – zonder bijsturing - op het einde van de legislatuur nog amper 0,38 procent van het BNI aan ontwikkelingsgeld uitgegeven zal worden.

‘Het is duidelijk dat de besparingstrend op ontwikkelingssamenwerking onder de regering-Di Rupo doorgetrokken wordt in de huidige regering’, klinkt het. ‘In totaal werd er van 2011-2014 900 miljoen op het budget bespaard, de nieuwe regering kondigde nog eens een besparing van 1 miljard aan in de periode 2014-2019.’

Zes landen minder

De meest opvallende beleidsmaatregel van de nieuwe minister is het inkrimpen van het aantal partnerlanden. België trekt haar rechtstreekse steun weg uit 6 landen en focust zich – met uitzondering van Palestina – op Afrikaanse landen, die vaak zeer arm en erg fragiel zijn. Bovendien spendeert De Croo de helft van zijn budget aan de minst ontwikkelde landen.

Een op papier logische keuze, klinkt het, maar ook riskant: ‘Net in die landen is het zo moeilijk om vooruitgang te boeken.’ Als voorbeeld wordt Burundi aangehaald, een van de partnerlanden van ons land, waar de extreme armoede sinds de jaren ’90 amper gedaald is. ‘Bovendien is de focus op de minst ontwikkelde landen erg eng. Ook landen die niet meer als ‘minst ontwikkeld’ worden opgedeeld, staan vandaag voor grote uitdagingen.’

Heel complexe landen

Voor de noord-zuidkoepel is het onzeker of de minister ‘met minder budget, een kleinere administratie en een focus op heel complexe landen’ het resultaat zal kunnen bereiken waarop hij zegt afgerekend te willen worden.

Positief is 11.11.11 wel over de zichtbaarheid van De Croo, in tegenstelling tot zijn voorganger, Jean-Pascal Labille (PS). De Croo ‘combineert zijn communicatie ook met beleidsinitiatieven en lijkt daar tot dusver een delicaat evenwicht in te vinden’, meent de ngo.

In dat verband wordt opnieuw naar Burundi gewezen, waar De Croo ‘terechte beslissingen’ nam. Ook in Oeganda en Rwanda greep de minister in op het budget dat ons land er investeert, op basis van het principe van conditionaliteit, de koppeling van politieke voorwaarden aan het geven van hulp. ‘Dat is echter niet eenduidig en het is afwachten wat de impact op langere termijn zal zijn’, aldus nog 11.11.11.

Wereldwijde uitdagingen

11.11.11-directeur Bogdan Vanden Berghe: ‘We zien de budgetten voor veiligheid stijgen en er zijn geluiden om ook het defensiebudget te verhogen, maar tegelijk besparen we op het luik preventie. De klimaatverandering, de vluchtelingencrisis maar ook de nieuwe ontwikkelingsdoelen zijn wereldwijde uitdagingen zonder weerga. Het is daarom bijzonder vreemd om vast te stellen dat er zowel in de huidige regering als in de vorige zo intensief bespaard wordt op ontwikkelingssamenwerking.’

http://www.standaard.be/cnt/dmf20151012_01914671

Dat er moet bespaard worden is noodzakelijk voor België. Dit doen ze door minder partnerlanden te voorzien van geld. Toch blijven ze geld investeren in de ontwikkelingslanden. Dat vind ik heel goed omdat daar de nood aan partnerlanden wel hoog is. Zij hebben meer last van armoede en zo kunnen wij ze helpen. Wat wel een nadeel is, is inderdaad de vooruitgang die moeilijk te boeken is in die landen.