Twee tieners sterven na aanrijding door trein in Brussel
 

Twee jongeren zijn om het leven gekomen toen ze vrijdagavond rond 23.45 uur gegrepen werden door een trein tussen Schaarbeek en Brussel-Noord. Dat zegt woordvoerder Arnaud Reymann van spoorinfrastructuurbeheerder Infrabel. De 84 inzittenden van de trein werden twee uur later met een bus geëvacueerd. Het parket is ter plaatse gekomen.

Over de leeftijd van de twee bestond aanvankelijk verwarring, maar het zou gaan om jongens van 15 en 17 jaar oud.

Twee van de zes sporen werden na het ongeval buiten gebruik gesteld. Omdat er ‘s nachts en in het weekend weinig spoorverkeer is, veroorzaakte dat weinig hinder. Het treinverkeer kon na 5 uur zaterdagochtend normaal hernemen.

Hoewel de omstandigheden nog niet opgehelderd zijn, herinnert de woordvoerder eraan dat de sporen privaat domein zijn. “De schoolvakanties zijn echt een zwarte periode. Veel te veel kinderen en studenten respecteren het spoordomein niet en doen gevaarlijke dingen. Het Belgische net is een van de dichtste ter wereld. Er zijn dus veel sporen in de buurt van woningen. De mensen gebruiken de sporen als speelterrein, om een kortere weg te nemen of om hun hond uit te laten. Het gevaar zit hem in het feit dat de mensen denken dat ze treinen zullen horen aankomen. Maar een trein is stil en als je hem hoort, is het al veel te laat”, aldus Reymann.

Bron: DS, 20/12

Mening: WEER een spijtig voorval. Ik begrijp niet hoe zoiets nu kan gebeuren! Als nu iedereen de slagbomen en het treinsignaal zou respecteren, zouden er alleszins veel minder ongevallen gebeuren. Ik heb het in een vorig artikel ook gezegd en ga het nu nog eens zeggen. Wij als (toekomstige) leerkracht hebben hierbij een belangrijke taak. Laat hen dit artikel lezen. Vraag hen waarom zij dit zien als een speelterrein. Laat hen het treinsignaal horen. Vraag hen waarom zij soms slagbomen of een treinsignaal negeren.
Maak de leerlingen duidelijk hoe gevaarlijk dit allemaal is en welke gevolgen dit met zich meebrengt!

Ik vraag mij af waarom die jongeren daar waren. We kunnen ons wel afvragen of deze jongeren niet wisten dat het gevaarlijk was. Wij, als toekomstige leerkrachten, weten goed genoeg hoe jongeren zich onder elkaar gedragen. Het kan even goed zo zijn dat één van de twee (of zelfs beide!) goed genoeg wisten dat het gevaarlijk kan zijn, maar we weten ook hoe groot de druk kan zijn als één van je vrienden zegt 'je durft niet'. Het kan ook zijn dat het een binnenweg was en ze wisten dat er weinig treinen op dat stuk reden en dat ze daarom op het spoor waren. Natuurlijk weten we niet zeker hoe het verlopen is, dus het is maar speculeren.

Ik probeer me vaak dan in te beelden hoe het moet zijn voor de ouders van de jongens. Ik denk dat je dan als moeder of vader heel vaak denkt: 'had ik maar...'. Maar vaak kan je absoluut niks doen aan zulke voorvallen. Ik kan mij voorstellen dat het niet weten waarom voor de ouders toch heel moeilijk te verwerken is.

Dit is toch niet de eerste keer dat zoiets gebeurt? Hoe kan je nu denken: "Oh, ik ga bij de sporen spelen, daar is het wel veilig genoeg"? Ikzelf ben misschien dan weer te bang, maar je weet toch dat je niet kan winnen van een trein? Is er geen pleintje, park, ... in de buurt in plaats van treinsporen? Dit is heel frustrerend, omdat het zo gemakkelijk op te lossen is! Loop niet waar je niet hoort te lopen.
Ik kan dit een beetje vergelijken met een auto-gordel dragen. Zoveel mensen sterven, omdat ze hun gordel niet om hadden. Iedereen weet dat. En nog zijn er mensen die het 'vergeten' of 'geen zin hebben' om hem te dragen.