Een op vijf Vlaamse jongens heeft moeite met homo's
 

Een op de vijf jongens wil liever niet gezien worden met een holebi en een op de tien vindt seks tussen twee mensen van hetzelfde geslacht fout. Dat blijkt uit twee universitaire onderzoeken die deze week verschijnen in Klasse. Volgens het onderwijsblad is holebi-zijn nog altijd geen bespreekbaar thema op scholen.

De universiteit van Antwerpen en Hasselt ondervroegen vierduizend holebi- en heterojongeren over hun houding tegenover gender en holebi’s. Daaruit blijkt dat bijna een op de vijf jongens vindt dat holebi’s niet dezelfde rechten als hetero’s mogen hebben. Daarnaast wil een op de vijf jongens liever niet gezien worden met een holebi en een op de tien vindt seks tussen twee mensen van hetzelfde geslacht fout. Meisjes staan positiever tegenover holebi’s dan jongens.

Uit het onderzoek blijkt ook dat heterojongeren negatief staan tegenover het doorbreken van traditionele rolpatronen. Zo vindt een op de drie het storend als een jongen zich gedraagt als een meisje. Een op de vier is bovendien van oordeel dat een meisje eerst aan haar kinderen moet denken en dan pas aan haar carrière.

Uit diepte-interviews blijkt daarnaast dat heterojongens seksuele relaties tussen jongens heel sterk afwijzen: homo’s zijn vies, lesbiennes zijn sexy. De positieve houding ten opzichte van lesbiennes wijst eerder op een seksueel ideaalbeeld dan op een holebivriendelijke houding. Heteromeisjes identificeren zich gemakkelijk met homojongens, wat vriendschap tussen hen evidenter maakt.

De onderzoekers gingen ook het welbevinden na bij Vlaamse lesbische en biseksuele meisjes. Een op de vijf ondervraagde meisjes vindt de emotionele gevolgen van holebi-zijn zwaar. Vier op de tien kregen ooit al te maken met verbaal of psychisch geweld omwille van hun geaardheid. Meer dan de helft van de meisjes heeft ooit aan zelfdoding gedacht, 15 procent heeft minstens één poging tot zelfdoding ondernomen.

Op veel scholen is holebi-zijn echter nog altijd geen bespreekbaar thema, zegt Klasse. Tijdens de lessen seksuele voorlichting komt holebiseksualiteit slechts weinig of helemaal niet aan bod. Sommige scholen sluiten holebileerlingen uit of vermijden angstvallig dat meisjes enig affectief gedrag voor elkaar tonen. Heel wat meisjes houden daarom hun seksuele oriëntatie angstvallig verborgen op school, aldus nog Klasse.

Bron: De Standaard, 04/05/2009

Onbekend maakt onbemind
 

Ik denk dat er inderdaad weinig over holebi's gesproken wordt. Niet enkel de leerlingen zelf vinden het een moeilijk onderwerp, maar ik kan me ook voorstellen dat leerkrachten passen om over dat onderwerp te spreken. Ikzelf heb alvast geen moeite met holebi's. Ik zit natuurlijk wel in een volleybalclub waar lesbiennes al even lang meedraaien als de eerste ploeg... Ik ben er dus ook niet mee bezig, want voor mij is dat iets gewoons. Ik denk dat het vooral belangrijk is dat jongeren waarvoor dit niet normaal is, ermee kennis maken. Onbekend maakt onbemind. Als laatste wil ik even ingaan op de stelling 'seks tussen twee mensen van hetzelfde geslacht is fout'. Wat boeit iemand anders zijn seksleven nu? (blijkbaar veel, 'spuiten en slikken' zoals eerder gepost') Ik vind dat iedereen recht heeft op een vrije seksbeleving, zolang daar niemand de dupe van is.

Ook al zeggen veel mensen dat ze voor holebi's openstaan, in de praktijk is het meestal anders. "Mijn zoon mag trouwen en houden van wie hij wil, jongen of meisje!" en dan staat zoonlief plots echt met een jongen in de gang. Paniek overspoelt de ouders want die zien hun nakomelingen al verdwijnen en denken aan wat de rest zouden zeggen. Normaal gezien zou ik nu zeggen dat ik dat soort denken verkeerd vind. Dat je moet openstaan voor iedereen en niet je woorden ineens moet verdraaien. Maar spijtig genoeg is het zo, dat je enkel kan beseffen hoe je er echt tegenover staat als het zich voordoet. Zolang je daar geen ervaring mee hebt, kan je standpunt nog steeds omslaan. Iedereen moet ook leren om ermee om te gaan en omdat het nog steeds een taboe is, kunnen we het enkel leren op het moment dat het zich voordoet.

Het zijn niet enkel de ouders maar ook de jongeren. Onder jongeren heb je een vast fenomeen. Zodra iemand zich 'out' dan komen de roddels als: die kijkt altijd naar mij, o'nee die is waarschijnlijk verliefd op mij. De fantasie slaagt op hol en ineens staat er een totaal ander persoon voor je dan de vriend/vriendin die je kende alvorens hij/zij zich 'outte'.


En dan wilde ik nog een klein detailtje zeggen: Het stoort me verschrikkelijk hoeveel mannen er nog in het ouderwetse patroon denken. Open u ogen! Het is een nieuwe tijd. De vrouw staat nu ook haar baas en beslist zelf. :rage:

Ik heb vernomen dat in veel scholen het onderwerp holebi's wel aangekaart wordt, maar dat de scholen hier veel te lang mee wachten. Het thema wordt pas besproken rond het 5de en 6de middelbaar en dit is eigenlijk veel te laat. Het zou beter zijn dat jongeren al in contact komen met dit onderwerp op een iets vroegere leeftijd. Het is ook wel zo dat het onderwerp holebi's dikwijls maar eventjes wordt aangeraakt en er niet dieper op in wordt gegaan.

Ik vind het nog altijd spijtig dat sommige mensen zo ouderwets denken, zelf ben ik hetero, maar stel dat ik homo was zou ik toch graag de zekerheid hebben dat mensen mij begrijpen, dat ik niet wordt verstoten.
Zelf heb ik een vriend gehad op school die homo was, en natuurlijk we "swanzen" daar al eens mee (niet achter zijn rug natuurlijk) en dan kan die persoon daar met meelachen omdat hij weet dat we hem niet uitlachen, hem niet zullen verstoten.
Hij voelde zich vroeger veilig op school omdat zijn naaste vrienden hem begrepen en wij trokken ons daar niet veel van aan. Die persoon blijft die persoon (om geen namen te noemen). Nu ondertussen heb ik een beetje minder contact met mijn vrienden van vroeger en ik kan nu niet vertellen hoe zijn situatie is geevolueerd.

Ik kan wel begrijpen dat vele jongeren het hier moeilijk mee hebben. Stel je komt in een klas terecht waar (nog) niemand zich geout heeft als holebi. Ik kan me voorstellen dat de jongens in die klas dan beginnen te lachen met homo's. Dit wil niet zeggen dat ze dit ook menen. Ik denk dat veel jongeren denken dat hun vrienden wat anti-homo zijn, en dat de meedoen om 'stoer' te doen. Toch denk ik dat meer en meer jongeren niks tegen homoseksualiteit hebben. Maar met een homo-jongen over straat lopen, zullen sommige jongens nog niet direct doen. Dit om reacties van anderen te vermijden. Zelf zat er bij mij in de klas ook een jongen die homoseksueel was. Hij durfde het enkel tegen sommige meisjes zeggen. Een paar weken later heeft hij het toch tegen zijn beste vriend in de klas verteld. En diens reactie, en die van de rest van de jongens, viel super goed mee. Tegen iedereens verwachtingen in.

Scholen zwijgen holebi's dood
 

In de nieuwe klasse, van deze week vond ik het volgende artikel. Ik heb het hieronder gezet, omdat ik het een sterk en veelzeggend artikel vind!

"Scholen zwijgen holebi's dood""
In theorie is Vlaanderen een paradijs voor holebi's", zegt Kevin van Rysbergen (17). "Maar in de praktijk is de houding tegenover holebi's nog heel bedroevend. Ook op school."

Dat ondervond Kevin zélf. Door negatieve reacties van allochtone klasgenoten bleef Kevin drie maanden thuis en moest hij zijn jaar overdoen. "Je mag huwen met een partner van hetzelfde geslacht, holebi's mogen een kind adopteren, je hebt gelijke rechten... Maar scholen blijven holebi's doodzwijgen."
Pas gepubliceerde onderzoeken van Miranda Schoonacker (VUB) en Alexis Dewaele (Universiteit Antwerpen, Universiteit Hasselt) bevestigen dat in Vlaanderen nog heel wat holebi-negativiteit schuilt én dat onze regio nog zeer traditioneel over de manvrouwverhoudingen denkt. Ook al doet de metroseksueel zijn intrede, holebi-zijn op school is niet evident.

1 op 5 jongens wil liever niet gezien worden met een holebi. En 1 op 10 vindt seks tussen twee mensen van hetzelfde geslacht fout. Tussen zulke jongeren opgroeien en naar school gaan is voor een holebi vaak moeilijk. Kevin: "Het ergste is dat veel mensen nog altijd geloven dat je voor homoseksualiteit kiest, zoals je voor een studierichting kiest."

"Ik was dertien jaar toen ik besefte dat ik homo was. Dat was een harde confrontatie. Tot dan geloofde ik in het klassieke sprookje dat ik een meisje zou vinden, trouwen en kinderen krijgen. Tot dan had ik nergens gehoord dat er ook andere manieren van seksualiteit beleven bestonden. Is dat niet erg? Waarom nodigen scholen kwistig sprekers over armoede uit en vergeten ze ook maar enige aandacht aan holebi's te besteden? De sprekers van de Holebifederatie komen nochtans gratis naar school!"

Vuile homo
Kevin vertelde aan een vriend op school dat hij homo is. Die hield dat niet lang voor zich. "Al snel wist de hele school het. De reacties bij mijn klasgenoten vielen mee. Gasten buiten mijn klas slingerden mij vaak verwijten naar mijn kop. Eén gast bleef me hardnekkig pesten. Telkens als hij me zag, riep hij 'vuile homo'. Ik heb dat vaak aan leraren en directie gemeld, maar zij traden heel laks op. Toen ben ik naar het Centrum voor gelijkheid van kansen en voor racismebestrijding gestapt. Die hebben mijn zaak serieus aangepakt. De pester is een tijdje later van school moeten veranderen."

"Omdat mijn ouders van Kortrijk naar Gent verhuisden ben ik ook van school veranderd. Dat ik homo was, wist aanvankelijk niemand. Toen sms'te een meisje me: 'Zin in vriendschap en meer?' Ik sms'te eerlijk terug: 'Vriendschap ja, maar meer niet, ik ben homo.' Voelde ze zich beledigd? Ze vertelde prompt aan iedereen dat ik homo ben. Ik zat in een klas met veel allochtonen. Die hebben me verbaal zwaar aangepakt. Drie maanden ben ik ziek thuis geweest. Uiteindelijk heb ik mijn jaar moeten overdoen. Daardoor zit ik nu in een andere klas en dat lukt beter. Er zijn ook veel allochtonen, maar zij leggen hun geloof makkelijker naast zich neer. Er zit bijvoorbeeld een biseksuele allochtoon in mijn klas. In de school zijn er ook enkele leraren die openlijk voor hun holebi-zijn uitkomen. Dat helpt natuurlijk om je goed te voelen op school. In Kortrijk deden ze alsof holebi's niet bestaan."

Travestieten
"Ik vind het jammer dat media vaak focussen op een heel kleine excentrieke minderheid van de holebigemeenschap. We zijn toch niet allemaal transseksuelen of travestieten? Ook in het uitgaansmilieu kan ik me storen aan holebi's die zich zeer apart gedragen. Zij doen aan anti-integratie, zij verstevigen alleen maar het negatieve beeld dat velen van holebi's hebben."

"Mijn ouders en familie aanvaarden niet dat ik homo ben. De relatie met mijn ouders is sowieso al enkele jaren moeilijk. In het weekend woon ik bij hen, maar door bemiddeling van het Comité voor Bijzondere Jeugdzorg zit ik de rest van de tijd op internaat. Ik heb al wat meegemaakt in het leven en zit zeker niet in een hoekje te kniezen dat ik het als homo moeilijker heb dan iemand anders."

"Een open school is ook een roze school""Holebi zijn op school is nog altijd niet evident", zegt psycholoog Miranda Schoonacker. Dat blijkt uit een groot onderzoek naar het welbevinden bij Vlaamse lesbische en biseksuele meisjes. Miranda Schoonacker geeft vijf lessen voor een rozere school.

"Scholen gaan heel verschillend om met holebi's"

1. Hét holebimeisje bestaat niet
Miranda Schoonacker: "Lesbische en biseksuele meisjes vormen geen homogene groep. Ze herkennen zich niet altijd in de stereotiepe beelden over lesbische en biseksuele meisjes of de holebigemeenschap. Ze beleven hun seksuele geaardheid niet allemaal op dezelfde manier. Bijna alle meisjes zijn het erover eens dat lesbische meisjes maatschappelijk beter worden geaccepteerd dan homo-jongens. Over de acceptatie van lesbiennes versus bimeisjes zijn ze minder eensgezind. Er bestaan immers nog heel wat vooroordelen tegenover biseksuelen: dat ze van twee walletjes eten, dat ze in een overgangsperiode zitten. Dat maakt het voor biseksuele meisjes extra moeilijk om hun eigen seksuele identiteit te accepteren."

2. Meisjes die zich niet als meisjes gedragen worden vaker gepest
Miranda Schoonacker: "Je seksuele identiteit kun je verstoppen, maar je gedrag niet. Meisjes die zich niet als meisjes gedragen – die bijvoorbeeld voetballen, ruwer zijn in het spel of zich niet 'vrouwelijk' kleden – worden veel vaker gepest omwille van dat gedrag. De maatschappij heeft blijkbaar meer last met dat 'onvrouwelijke' gedrag dan met holebiseksualiteit. Door dit gebrek aan volledige acceptatie aanvaarden deze meisjes moeilijker hun genderidentiteit. Eén van de meisjes in het onderzoek stelt duidelijk dat ze met heel wat mensen kan praten over haar lesbisch-zijn, terwijl zij het niet aandurft haar gendernonconformiteit met diezelfde vrienden te bespreken. Wie zich niet gedraagt 'volgens zijn geslacht', krijgt negatieve, zelfs kwetsende reacties. Vooral in de lagere school en de eerste jaren van het secundair zijn het pestgedrag en de negatieve reacties van leeftijdsgenoten erg. Komt daarbij dat die jonge meisjes nog niet geleerd hebben om met negatieve reacties om te gaan."

3. In een open school voelen ook holebi's zich thuis
Miranda Schoonacker: "Scholen gaan heel verschillend met holebi's om. In de ene secundaire school kun je als lesbisch meisje nog weggestuurd worden omdat je te openlijk je liefde voor een ander meisje hebt getoond. In een andere school kun je je helemaal aanvaard voelen. Heel wat meisjes vertellen over het bijzonder positieve effect op hun welbevinden als ze overstappen naar een meer 'open' school met een tolerante houding tegenover holebi's. Het is belangrijk dat je in de klas over holebiseksualiteit praat. Daardoor weet de leerling dat je je holebi-zijn niet hoeft te verstoppen."

"In een aantal scholen gaat men volgens de meisjes nog bijzonder negatief met holebiseksualiteit om. Leerlingen worden uitgesloten of mogen geen affectief gedrag vertonen. Eens meisjes studeren aan de universiteit of hogeschool verandert hun leven vaak ten goede. Het hoger onderwijs staat veel toleranter tegenover holebiseksualiteit."

4. Een holebileraar als rolmodel helpt
Miranda Schoonacker: "Het holebithema lokt in de klas niet altijd even positieve reacties uit. Ook opvallend is dat een aantal meisjes zich ongemakkelijk voelen als het thema in de klas aan bod komt en ze zich nog niet geout hebben. Een aantal meisjes menen dat een multiculturele school het nog moeilijker maakt om het thema aan te halen of om een coming-out te doen op school."

"De zorg van een leraar is een belangrijke factor die bijdraagt tot het welbevinden van lesbische en biseksuele meisjes. Een holebileraar op school kan een belangrijk rolmodel zijn."

5. Beschouw holebi's van in de basisschool als 'normaal'
Miranda Schoonacker: "Opvallend is dat een aantal holebimeisjes in ons onderzoek de term 'normaal' gebruiken in de betekenis van 'heteroseksueel'. Ze zijn doordrongen van het heteronormatieve discours in onze samenleving. Een aantal meisjes geven aan liever 'normaal' te zijn geweest: om stigmatisering, discriminatie en pesten te vermijden, gespaard te blijven van het hele proces van 'coming-out', of omdat ze dan makkelijker een gezin kunnen stichten en om de kinderwens op een 'natuurlijke' manier vervuld te kunnen zien. Daarom stel je best al van in de basisschool het holebi-zijn voor als één van de manieren waarop je door het leven kunt gaan."

"Tijdens de lessen seksuele voorlichting komt holebiseksualiteit slechts weinig of helemaal niet aan bod. Verschillende meisjes geven aan dat ze informatie in verband met seksualiteit op het internet hebben gevonden. Voor jonge lesbische en biseksuele meisjes die deze informatiebronnen niet vinden is het heel belangrijk dat deze informatie ook op school wordt meegegeven."

De metroseksueel weerspiegelt een nieuwe vorm van mannelijkheid waarbij jongens 'meer in het reine zijn' met hun vrouwelijke kant. De metroseksueel bevestigt rolpatronen (hij is stoer, niet homo) én doorbreekt ze (hij is bezorgd om zijn uiterlijk, hij helpt in het huishouden). Jongeren zien de metroseksueel wel als een concept van reclamemakers.

Heterojongeren staan negatief tegenover het doorbreken van traditionele rolpatronen. Jongens zijn players, meisjes zijn sletten. Meisjes worden sneller berispt voor bepaalde daden, bijvoorbeeld voor het hebben van losse partners. Onderling emoties en affectie tonen, is bij jongens taboe. Ze doen dit enkel wanneer ze zich minder geremd voelen (bv. als ze dronken zijn) of op een verhulde manier (bv. in een sportsituatie). Holebiseksuele jongeren benadrukken de positieve aspecten van doorbroken rolpatronen. Vrouwen worden dan minder beperkt in wat ze al dan niet mogen doen, partnerrelaties zijn authentieker en het is binnen de opvoeding een goede zaak voor kinderen.

De houding van heterojongens ten opzichte van holebiseksualiteit uit zich in de stelling homo's zijn vies, lesbiennes zijn sexy. Heterojongens wijzen seksuele relaties tussen jongens heel sterk af. De positieve houding ten opzichte van lesbiennes wijst eerder op een seksueel ideaalbeeld dan op een holebivriendelijke houding. Heteromeisjes identificeren zich gemakkelijk met homojongens, wat vriendschap tussen hen evidenter maakt.
Klasse.be