De hoofddoek: oorsprong en evolutie
 

De hoofddoek: oorsprong en evolutie


Er zijn verschillende vormen van islamitische kleding voor vrouwen. Er is de hijab die in Europa bekend is als de hoofddoek. De chador, de mantel die lichaam en hoofd omhult en die bijvoorbeeld in Iran verplicht is. De niqab die daar bovenop de neus, mond en wangen bedekt. De burqa die de vrouw volledig inpakt en alleen een soort gaas laat om door te kijken.


De oorsprong van de sluier -- de verzamelnaam -- gaat ver terug. In Mesopotamië (4000 jaar geleden) bijvoorbeeld werd hij gedragen. Toen de islam in de zevende eeuw ontstond, werd de plaatselijke praktijk van de sluier overgenomen. Zo hadden bijvoorbeeld rijke christelijke vrouwen in het Byzantijnse rijk de gewoonte om zich te bedekken opdat de `gewone' man op straat hen niet kon zien.

In de koran staan er enkele verzen over vrouwen -- en mannen -- die zich bescheiden moeten kleden, soms bedekken. Vers 33/59 bijvoorbeeld vraagt gelovigen om hun vrouwen en dochters de sluier rond zich te laten aantrekken opdat ze niet worden lastiggevallen. De verzen zijn vaag, de interpretatie verschilt. De pro-sluier interpretatie, die ook de fundamenalisten propageren, stelt dat vrouwen met hun lichaam de lust van mannen opwekken, wat leidt tot zina, losbandigheid, en fitna , chaos.

Na de dekolonisering deden opgeleide vrouwen in islamitische landen als Iran, de hoofddoek af, als teken van hun emancipatie. Vele ongeschoolde vrouwen bleven hem dragen. In datzelfde land werd hij in 1979 weer verplicht, als politiek statement tegen het Westen en als onderdeel van een terugkeer naar een traditionalistische, letterlijke islam.


Blog DS, 14-09-2009