Speculatietaks is politieke draak
 

Speculatietaks is politieke draak


De beurzen komen stilaan weer in rustiger vaarwater, maar de Belgische particuliere beleggers kregen deze week iets anders in de maag gesplitst. Tijdens de moeilijke bevalling die taxshift heet, baarde de Belgische regering helaas een draak. De zogenaamde speculatietaks zal de Belgische schatkist niet de begrote aalmoes van 34 miljoen euro opbrengen, maar hooguit een paar miljoen. Per saldo zal de rekening zelfs diep in het rood belanden.


Een belegger zal nog liever verliezen incasseren dan een meerwaardetaks van 33% te betalen aan de staat. En wie de achtergrond van die taks kent, kan hem alleen maar gelijk geven.

Want deze taks is een weinig stichtende collusie tussen het VBO en de politieke wereld. Het VBO hoopt met dit (voor hen) pijnloze zoenoffer andere belastingen te vermijden en politici, CD&V op kop, verkopen de speculatietaks als een rechtvaardige en nuttige bijdrage tot de taxshift. Allemaal boerenbedrog.

Niemand zal nog verkopen binnen de zes maanden na aankoop. Een goede zaak, zegt de argeloze waarnemer: minder speculatie, minder koersschommelingen. Helaas, het tegendeel zal waar zijn.

En waarom geldt deze speculatietaks alleen voor particuliere beleggers? En waarom alleen voor aandelen en afgeleide producten in aandelen?

Het is een misvatting dat aandelen een risico inhouden voor de maatschappij. Het woord risicokapitaal slaat 100% op het risico voor de belegger. Daarom zijn aandelen nooit een risico voor de maatschappij. Integendeel, hoe meer aandelenkapitaal hoe lager het risico.

Helemaal anders is dat met schulden en in minder mate grondstoffen. De financiële crisis van 2008 had niets te maken met aandelen, maar alles met te veel en slechte schulden.

Een speculatietaks op schulden zou wel zinvol kunnen zijn, maar neen, de Belgische regering heft de taks alleen op aandelen en op de Belgische particuliere belegger. Zo wordt een kwetsbare niche van de Belgische economie getroffen. Want de Belgische particuliere belegger is de enige die (nog een beetje) in kleine Belgische aandelen handelt. Die zijn voor Belgen logischerwijze wat beter bekend.

Omdat de handel in kleine Belgische aandelen zoals de koffiebrander Miko, het mediabedrijf Roularta of de matrassenfabrikant Recticel zeer beperkt is, worden die door het grootste deel van de grote, buitenlandse beleggers nooit bekeken, laat staan dat ze erin beleggen. De beperkte handel in die kleine Belgische aandelen is dus geheel afhankelijk van de kleinere Belgische beleggers. Maar door de speculatietaks zal de handel verder afnemen en zouden zelfs kleine beleggers kunnen afhaken.

De handel komt in een vicieuze cirkel terecht. Uiteindelijk zal dat leiden tot grotere koersschommelingen want er zullen minder kopers en verkopers zijn om een evenwichtskoers te vormen. De waarderingen zullen zakken. Wie gaat dat allemaal betalen? Juist, wij allemaal.


DS, 17-10-2015 (Jan Reyns)