Leve de gouden-wiegtaks
 

Leve de gouden-wiegtaks

Johan De Wilde


Wellicht is niemand verrast dat Vlaams minister van Financiën Bart Tommelein (Open VLD) de erfbelasting wil verlagen en dat zijn coalitiepartners er oor naar hebben (DS 6 januari). We zijn het gewoon dat onze politici de gegoede middenklassers en de economische toplaag naar de mond praten. De meeste politieke partijen varen blind op het kortetermijnbelang van die dominante groep in het Vlaamse electoraat. Dat een verlaging van de erfbelasting haaks staat op de liberale ideologie, lijkt Tommelein niet te storen.


Een erfenisbelasting heeft herverdeling tot doel. Indien we vermogens bijna onbeperkt laten opbouwen en van generatie op generatie doorgeven, dan maken we van een groeiende ongelijkheid een structuurkenmerk van onze samenleving. Het is niet omdat de ongelijkheid in andere Europese landen nog groter is, dat onze samenleving egalitair zou zijn.

Zij die de erfenisbelasting als een ‘dodentaks’ of een ‘verdriettaks’ framen, beogen net hetzelfde als zij die de metafoor van het ‘vangnet’ van de sociale zekerheid wilden inruilen voor die van de ‘hangmat’. Ze willen misleiden en weldenkende mensen een moreel excuus geven om simpelweg hun vermeend eigenbelang te volgen.

Burgers zouden juist een verhoging van een erfenisbelasting en het sluiten van de fiscale achterdeurtjes moeten voorstaan. Maar hoe moeten ze er als gegoede ouders over denken? Bewijzen opvoeders hun kinderen een dienst met een gouden wieg? Nee, verder dan hun kroost een warm en stimulerend nest geven, mogen ze niet gaan. Niemand wil zoon- of dochterlief toch van zijn eigen verantwoordelijkheid ontslaan om zelf zijn talenten te ontwikkelen en te verzilveren?

De dominante groep van (kleine en grotere) vermogenden op wiens steun de Vlaamse regering mikt, heeft kinderen die al in betere condities aan de startlijn van ons onderwijs komen. Ze lopen al in de binnenbaan. Een hogere erfenisbelasting kan bijdragen tot een ambitieus onderwijsbeleid dat de minder gefortuneerden een duwtje in de rug geeft en de sluipende segregatie een halt toeroept. Gegoeden nog meer geld geven voor dure bijlessen en extra leerkansen die alleen zij zich kunnen veroorloven, is niet de te volgen weg.

De meeste van onze politici zijn net als ik kinderen van babyboomers die de Belgian Dream meemaakten. Ze zouden trots moeten zijn op de sociale mobiliteit die ons systeem gekenmerkt heeft en haar een tweede leven moeten geven.

Johan De Wilde, opleidingshoofd Kleuteronderwijs Odisee Aalst


DS, 08-01-2018