actualiteitsforums - Waakhond ligt op apegapen

Waakhond ligt op apegapen

De waakhond die in het oog moet houden of de energiesector wel genoeg geld opzijzet voor de latere ontmanteling van de kerncentrales, ligt op apegapen.

Het geld waarover hij moet waken, is geen geld van de energiebedrijven zoals die laatste beweren, maar geld dat de consument betaalt via zijn - erg hoge - energiefactuur en dat de overheid nadien afroomt.

De Commissie voor Nucleaire Voorzieningen, zoals die waakhond in slecht Nederlands heet, vergadert nauwelijks één keer per jaar. Ze heeft nog altijd geen huishoudelijk reglement. En ze krijgt geen werkingsbudget van de overheid, zelfs niet om de studies te betalen op basis waarvan zij berekent hoeveel geld daarvoor opzijgezet moet worden.

Ze weet ook niet wat de overheid wil inzake ontmanteling. De meeste regeringspartijen zijn niet (meer) voor de vervroegde sluiting van sommige kerncentrales, die een vorige regering vastlegde, maar een beslissing is er nog niet en komt er ook niet snel.

Omdat de commissie op apegapen ligt, is er niemand om aan te klagen dat het tot nu toe opzijgezette geld, voor een groter deel dan mag, terug ter beschikking gesteld wordt van de energiebedrijven Electrabel en Elia. (Toen de commissie dat toch eens poogde te doen, werden prompt drie leden van de atoomlobby in de commissie geparachuteerd.)

En omdat de commissie op apegapen ligt, is er ook niemand om aan te klagen dat de overheid zelf geregeld - ook nu weer voor de begroting 2009 - in die kas graait om haar rekeningen sluitend te maken.

Het is een schande.

Maar het is een wel vaker voorkomend fenomeen in dit land. Er worden commissies en administraties opgericht om problemen op te lossen die de politiek niet kan oplossen, maar zodra die commissies of administraties opgericht zijn, belet de politiek vaak dat ze hun werk consequent doen. Want als ze dat doen, dwingen ze de politiek om de gevolgen daarvan te aanvaarden en dan beperken ze de bewegingsvrijheid van de politiek en dat is het laatste wat die wil.

De onduidelijkheid die daaruit voortvloeit, komt sommigen weleens goed uit. Sommige politici en pressiegroepen hebben er soms voordeel bij dat er onduidelijkheid bestaat over bijvoorbeeld de vraag hoeveel geld er nodig is voor de ontmanteling van die centrales. De een kan dan rustig inhakken op de atoomlobby, en de ander kan rustig orakelen dat de energiesector onheus 'gemolken' wordt.

Doet de politiek dat bewust? Ach. Wellicht niet. Het is een gevolg van het onvermogen van veel van onze politici om keuzes te maken in grote dossiers en de consequenties daarvan te aanvaarden. Terwijl de praktijk hen leert dat onduidelijkheid in grote dossiers hun bewegingsvrijheid vergroot in kleine dossiers waarin velen van hen zich beter thuis voelen en waaraan ze eigenlijk ook meer belang hechten. Dus...

DS, 28-10-2008 (Guy Tegenbos)