Aantal langdurig zieken nam nog nooit zo snel toe
 

Aantal langdurig zieken nam nog nooit zo snel toe

Eind vorig jaar zaten 370.400 mensen langdurig thuis door ziekte. Dat is 64 procent meer dan tien jaar geleden en het hoogste aantal ooit, zo blijkt uit cijfers van de Rijksdienst voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering (Riziv) die De Tijd vandaag publiceert. Tussen eind 2014 en eind 2015 steeg het aantal met 8 procent, terwijl dat de jaren voordien op 5 à 6 procent lag.

Het overgrote deel van de langdurig zieken, zo'n 347.000, zijn werknemers. Ook 23.500 zelfstandigen zitten langer dan een jaar ziek thuis. De overheid trok vorig jaar net geen 5 miljard euro uit om hen een ziekte-uitkering uit te betalen.

Volgens het Riziv komt dit door de sterke toename van het aantal psychologische aandoeningen en door de hervormingen van de regering-Di Rupo en de regering-Michel. Daardoor blijven 50- en 60-plussers langer op de arbeidsmarkt, maar dat is de groep die het vaakst ziek wordt.

Ook de Mediahuiskranten berichten over een alarmerende stijging van het aantal langdurig zieken, op basis van een onderzoek van Securex. "Het aantal werknemers dat al langer dan een jaar ziek thuiszit, is nog nooit sterker gestegen dan vorig jaar. De situatie is zeer alarmerend", luidt het daar. De stijging is volgens Securex des te opmerkelijker omdat 'gewoon' ziek zijn - van een paar dagen tot maximum een maand - niét toeneemt.

Bron: De Morgen, 10/5/16
Link: http://www.demorgen.be/economie/aan...l-toe-bffc3200/

Mening: Ik vind het ook vreemd dat het aantal langdurig zieken zo snel toeneemt terwijl het aantal 'gewone' zieken niet toeneemt. Ik denk dat een groot deel van de langdurig zieken veroorzaakt wordt door de steeds grotere werkdruk. In veel sectoren wordt bespaard op arbeidskrachten en dan moet hetzelfde aantal werk gedaan worden door minder personeel wat voor een grotere werkdruk zorgt en tot depressies kan lijden, waardoor mensen langdurig thuis zitten. Er zijn natuurlijk ook andere oorzaken, maar ik denk dat depressies toch een van de grootste oorzaken zijn.

Als de toename van het aantal langdurig zieken, zoals Dennis zegt, door de werkdruk wordt veroorzaakt, moeten de werkgevers hier dan niet iets aan doen? We moeten ons afvragen hoe het komt dat zo veel mensen depressies krijgen en wat hieraan gedaan kan worden.
Ik ben ervan overtuigd dat als je een job hebt die je graag doet, je geen depressie kan krijgen. Als je elke dag vol passie met je job bezig bent, is het moeilijk te geloven dat deze je depressief kan maken.

Volgens mij is de oorzaak van de langdurig zieken eerder te zoeken de latere pensioenleeftijd. Op latere leeftijd krijgen we de zogenaamde ouderdomsklachten: we beginnen minder goed te zien, onze rug heeft al te veel meegemaakt om niet pijn te doen, we zijn sneller uitgeput ... Hier lijkt niet direct een oplossing voor te zijn. Het enige wat we kunnen hopen is dat de regering de pensioenleeftijd niet nog hoger legt want het lichaam heeft echt wel een grens. Vermoedelijk is deze grens nu wel bereikt.

Dennis haalt werkdruk en depressie aan en Melissa spreekt over de te hoge pensioengrens die intussen tien jaar hoger ligt dan de gemiddelde leeftijdsverwachting twee eeuwen geleden lag.

Een depressie vanwege teveel werkdruk (ook wel burn-out geheten) komt echt niet zoveel voor als je zou denken. Meestal ligt de oorzaak van zo'n burn-out bij je persoonlijke leven, waarna je je stort op je werk om niet aan je problemen te moeten denken.
Sinds de term burn-out is gelanceerd, zijn mensen echter veel sneller geneigd om als een bende hypochonders naar de dokter te lopen en te schreeuwen over alle kleine zeertjes op hun werkvloer. Daarna mogen ze enkele maanden thuis zitten op ziekenkas en kunnen ze de kwestie jaren laten aanslepen.

Dat allemaal terzijde is dit niet de oorzaak van het probleem. Dat is goed nieuws, want de echte oorzaak van het probleem zou binnenkort uit het systeem verdwijnen: de ziektedagen. Ik ken persoonlijk een ambtenaar die in zijn laatste dienstjaren zit en ondanks zijn aanslepende rugklachten, meerdere maanden in het ziekenhuis voor allerhande operaties aan maag, darm, longen, keel en knie, heeft hij voor bijna twee jaar aan ziekendagen over. Zo is het plots minder lastig om je in te beelden dat een kerngezonde man op z'n 55 er even een jaartje tussenuit wil en intussen de garantie heeft dat hij (mits aftrek vanwege ziekenkas) wedde trekt én een baan heeft om naar terug te keren.

Lang verhaal kort: als we geen ziekendagen meer kunnen sparen, krijgen we geen opstopping van generatie na generatie die ze tegelijk wenst in te zetten.

Reactie op allen
 

Zoals alle personen hier reeds hebben aangegeven, zijn er verschillende redenen waardoor mensen zeer zeker langdurig ziek kunnen zijn. Ik sluit me dan ook aan bij alle meningen. Zowel een burn-out, als de leeftijd hebben zeer zeker te maken met het langdurig ziek zijn.

Echter denk ik wel dat dit allemaal redenen zijn die er zeker mee te maken hebben. Mijn mening licht meer bij het feit dat meer en meer mensen te maken hebben met een soort irritatie tegenover onze overheid. Ik merk dat het moeilijk is voor personen om steeds opnieuw zich te motiveren om naar het werk te gaan, zeker op latere leeftijd. De pensioenleeftijd die telkens opnieuw verhoogt wordt, zorgt zeker niet voor een stimulans om zich extra in te zetten. Als je dan ziek bent, door eender wat, dan ga je denk ik sneller geneigd zijn om thuis te blijven.

Ook denk ik dat onze sociale zekerheid hier zeker ook een stimulans is. Als laaggeschoolde heb je er bijvoorbeeld meer aan (in gevallen van het minimumloon) dat je thuis blijft en hiervoor een vergoeding krijgt van de sociale zekerheid. Als je dan bijvoorbeeld met je rug sukkelt, dan is het heel makkelijk om hiervoor een attest te krijgen. Deze vergoedingen zijn vaak net lager dan de verloning die je krijgt wanneer je gaat werken. Hiervoor zullen ze toch een oplossing moeten vinden.