Pakistaanse familie staat terecht voor eremoord
 

In Bergen staat een Pakistaanse familie terecht voor de eremoord op hun 20-jarige dochter, vier jaar geleden. De ouders, broer en zus moeten zich voor het assisenhof verantwoorden voor moord en poging tot gedwongen huwelijk.

Sadia Seikh was twintig toen ze op 22 oktober 2007 door haar broer werd doodgeschoten in Lodelinsart, in de buurt van Charleroi. Haar familie had voor haar in 2005 via het internet een huwelijk gearrangeerd met een neef uit Pakistan.

Maar dat zag Sadia niet zitten. De rechtenstudente wilde trouwen met haar Belgische vriend. Ze was al enkele keren van huis gevlucht, maar tijdens de ramadan was ze - op aandringen van haar Pakistaanse familie - teruggekeerd om zich met haar familie te verzoenen. Maar haar broer wachtte haar thuis op met een wapen van zijn ouders en schoot haar neer.

De ouders en de zus komen als mededaders voor het hof van assisen. Het gearrangeerde huwelijk verschijnt alvast als verzwarende omstandigheid. Het proces zal minstens drie weken duren.

Bron: De Redactie
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/b...111121_eremoord

Eigen mening:
Triest dat zoiets hier nog kan gebeuren. U eigen dochter niet gunnen met haar vriend te trouwen, maar met een neef van haar. Deze mensen moeten zich schamen. Ook al staat die vriend haar familie niet aan, maar familie wil mekaar toch gelukkig zien? Als dat zo niet is zit er wel iets scheef denk ik.

Ik ga volledig akkoord met Jorn. Het is een schande dat zo iets in België gebeurd, of simpelweg dat zo iets eender waar nog gebeurd. Maar dat is die mensen hun cultuur en godsdienst die er ingebakken zit. Het is traditie in dit soort culturen dat de ouders van een vrouw de toekomstige man kiezen, dit spreekt uiteraard niets goed. Maar hierdoor gaan zij zich voor hun daden waarschijnlijk niet schamen en dit vind ik nog het ergste.

Ik begrijp niet hoe dat dit is kunnen gebeuren. In de tijd waarin we nu leven is het toch onmogelijk te bedenken dat een vrouw niet zelf mag kiezen met wie ze de rest van haar leven wil delen! En dat ze haar leven verliest nadat ze opkwam voor haar eigen keuzes. Ik weet dat ze is opgegroeid in een milieu waar uithuwelijkingen misschien nog voorkomen, maar ik vind dat een mensenleven nog altijd belangrijker is dan welke overtuiging ook. Ik hoop dat deze rechtzaak terug meer de aandacht zal vestigen op de problematiek rond de verschillen in de rechten van man en vrouw in bepaalde culturen.