Moet Vlaanderen onafhankelijk worden?
 

Moet Vlaanderen onafhankelijk worden?
Een aantal prominente Vlamingen stelt in een zopas verschenen studie voor om België te splitsen en Vlaanderen onafhankelijk te maken. Bent u voorstander of tegenstander om België te splitsen en Vlaanderen onafhankelijk te maken? Indien voorstander stem 'ja', indien tegenstander stem 'neen'.

Wil jij ook lid worden van het exclusieve panel van De Stemmenkampioen? Schrijf je dan hier in: www.stemmenkampioen.be

HLN weblog, 28/11/2005

Aangezien ik niet zie waarom Vlaanderen onafhankelijk moet worden vraag ik mij wel af op welke argumenten de Neen-stemmers zich baseren...
Dus bij deze: kan er iemand (gefundeerde) argumenten op tafel gooien die vóór de afsplitsing zouden kunnen pleiten?

Misschien kan je best even in de historiek van actualiteit.org graven. Ik denk dat hier al meer dan genoeg over gezegd geweest is.

http://users.skynet.be/pjgoris/samenvatting_vl.doc

--> hier op mijn webspace kan je alle antwoorden en argumenten vinden Wim! Lees ze maar eens door, hoop dat de samenvatting voldoende is, wil je het volledige document laat je maar iets weten, maar deze samenvatting is al vrij 'lijvig' in inhoudelijk uitdagend genoeg denk ik ;)

Waalse vrienden, laat ons scheiden

Vandenberghe

Qué?
 

Over het feit of Vlaanderen onafhankelijk moet worden is het laatste nog niet gezegd. Toch is al veel vaker vastgesteld dat de politiek hier weer ernstig uit de bocht vliegt.
Het gros van de Vlamingen heeft geen problemen met de situatie zoals ze nu is. De kwestie wordt doodleuk onder -nota bene door het volk verkozen- politici uitgevochten. Vandaag de dag is het mijns inziens gewoon 'in' om voor een meer autonoom Vlaanderen te zijn. 'Vlaanderen' is een modewoord; hence de Vlaamse frietjes of de Vlaamse prestaties van sportman zus of wetenschapper zo. Het verschijnt elke dag opniew in het Journaal.
>wint een Vlaming: "Een Vlaming heeft..."
>wint een Waal: "onze landgenoot heeft..."
>>ernstig voorval van opportunisme?
Het mag duidelijk wezen dat deze Vlaamse identiteit ons wordt opgedrongen. Is het niet één of andere politicus, dan zijn het de media wel.

We mogen niet vergeten dat we nog altijd in de eerste plaats Belgen zijn, en dat de taal het enige is dat ons scheidt. Of de politici misschien...

When the elephants fight, the grass gets trampled...
Dat zeggen ze in Korea ook.

http://www.planet.nl/planet/show/id...60597/sc=acc9a1

inderdaad, taal is niet het enige wat ons scheid...
Er is nog veel meer!!!

Lees het documentje er eens op na

Tja
 

Ik begon te lezen:

Brussel
-Gemeentelijke ambtenaren: jammer maar helaas is een hoofdstad iets waar mensen uit alle hoeken van het land samenkomen. De gemiddelde Vlaming had en heeft van nature uit de neiging om snel op het Frans over te schakelen wanneer nodig. Dat heeft bij de Franstaligen hier en daar gelatenheid gecreëerd. Vraag is aan wie het nu ligt. >DUBBELZINNIG
-ziekenhuizen: idem >DUBBELZINNIG
-kabelmaatschappijen: het is in een modern bedrijf, hoe schrijnend ook; logisch dat men zich afstemt op haar grootste groep klanten. Als de Vlaamse kabelklanten maar 1% vertegenwoordigen, is het dus begrijpelijk dat men minder Nederlandstalige zenders programmeert. >DUBBELZINNIG

Tja, na het lezen van dit eerste stuk van het aangereikte documentje ben ik niet overtuigd. Integendeel. Ik heb een gekleurd betoog aangetroffen van een minderheid die spijtig genoeg de hedendaagse politieke scène in ons land beheerst.

Het is wel een uitstekend voorbeeld van wat ik manipulatie door de media en de politici noem ;)

Ach ja. Zo'n discussies kunnen helaas eeuwig aanmodderen.

"België moet weg!"
 

Niets te vieren


Te duur, te traag, te chaotisch: een groep zakenmensen en academici rond voormalig KBC-topman Remi Vermeiren wil af van de federale staat België en ziet alleen nog heil in de onmiddellijke splitsing van het land.


Info: 'Manifest voor een zelfstandig Vlaanderen in Europa', uitgegeven door Denkgroep In de Warande, Zinnerstraat 1, 1000 Brussel, 252 pag.


België deugt niet, voor geen meter. Dat is het uitgangspunt van het Manifest voor een zelfstandig Vlaanderenin Europa van In de Warande, een denkgroep die tien jaar geleden werd opgericht door ex-VEV-voorzitter René De Feyter en die vandaag wordt geleid door gewezen topbankier Remi Vermeiren. De club biedt onderdak aan bekende secessievoorstanders als gewezen journalist Marc Platel, advocaat Matthias Storme en voorzitter van het Algemeen Nederlands Zangverbond Bruno Valkeniers, maar ook aan mensen als Johan Van Gompel, hoofd van de economische dienst bij KBC.

Het manifest argumenteert vooral waarom het land liever vandaag dan morgen in twee zelfstandige staten moet worden opgesplitst. In Vlaanderen en Wallonië welteverstaan, want voor Brussel is in een speciaal statuut voorzien. Volgens welke sleutel onze gigantische staatsschuld precies moet worden verdeeld, zult u er niet in terugvinden. Maar wel een hoop cijfermateriaal - sociaal-economisch, demografisch, politiek - ter illustratie van de stelling dat België voor Vlaanderen 'geen enkele toegevoegde waarde heeft'. En eigenlijk ook niet voor Wallonië, schrijven de auteurs, alleen beseffen de Walen dat nog niet.

Bij de ondertekenaars van het manifest zitten bekende namen uit zakelijke en academische kringen. Juul Hannes bijvoorbeeld, emeritus hoogleraar economische geschiedenis en de man die op grond van jarenlang onderzoek tot de conclusie kwam dat er vanuit Wallonië 'nooit één cent' naar Vlaanderen is gegaan. Of ex-topdiplomaat Erik Suy, notoir voorstander van de Vlaamse onafhankelijkheid. Ook Wilfried De Wachter (KU Leuven) en Jef Vuchelen (VUB), respectievelijk emeritus hoogleraar politieke wetenschappen en hoogleraar economie, outen zich openlijk als separatisten, evenals Marc Coussement, ondervoorzitter van het Vlaamse Rode Kruis, en baron Hugo Vandamme, commandeur in de Leopoldsorde, die jarenlang aan het hoofd heeft gestaan van Barco en vandaag voorzitter is van de raad van bestuur van Roularta Media Group. Verrassend misschien, maar in het manifest geen spoor van types als Freddy Van Gaever, bekend zakenman, Vlaams-nationalist en lid van het Vlaams Belang. Blijkbaar heeft de denkgroep willen voorkomen dat tegenstanders het manifest al te gemakkelijk als een spin-offvan het Vlaams Belang zouden kunnen desa- voueren.


De toon van de tekst lijkt bewust zakelijk gehouden.

REMI VERMEIREN: We wilden een aantal sociaal-economische gegevens over Vlaanderen, Brussel en Wallonië op een rijtje zetten, maar zonder al te zeer de andere landgenoten met de vinger na te wijzen.


De cijfers zijn al veelzeggend genoeg?

VERMEIREN: Eigenlijk wel. De verschillen zijn zo reusachtig geworden dat één sociaal-economisch beleid, want het federale niveau is toch nog altijd heel belangrijk, niet meer te verantwoorden is.

Vergelijk het met een bedrijf waar de CEO te veel hooi op zijn vork neemt. Dan zeggen we dat zijn span of control te groot is. In België is de span of politics te groot.


Waarom gelooft u niet (meer) in een geleidelijk proces van bevoegdheidsoverdracht naar de deelstaten?

VERMEIREN: Die weg bewandelen we al 35 jaar, maar de staatshervorming is nog altijd niet beëindigd, verre van zelfs, en voor elke stap vooruit moet Vlaanderen een hoge prijs betalen. Bovendien hebben de opeenvolgende communautaire rondes geleid tot een volstrekt chaotische bevoegdheidsverdeling en een inefficiënt staatsapparaat.

Voeg daarbij de enorme economische uitdagingen waarmee Vlaanderen en Wallonië worden geconfronteerd - de internationale concurrentie is bikkelhard. We kunnen ons het trage tempo van de hervormingen, de slecht werkende instellingen en de hoge kosten verbonden aan België vandaag niet meer permitteren. En we koesteren de hoop, u zegt misschien de illusie, dat Vlaanderen en Wallonië als onafhankelijke staten op die domeinen beter zullen presteren.

In een zelfstandig Wallonië zou een marshallplan meer kans op slagen hebben, want de druk om er iets van te maken zou groter zijn. Een splitsing zou ook een einde maken aan het democratisch deficit van België, waarbij Waalse kiezers Vlaamse politici niet kunnen wegstemmen en omgekeerd, en de Vlaamse meerderheid wel erg beknot wordt.

Kortom, veel argumenten pleiten voor zelfstandigheid. Critici werpen op dat onderhandelingen over onafhankelijkheid veel tijd in beslag zullen nemen. Maar over de essentie, dat heb ik in Tsjechië en Slowakije gezien, kun je het vrij snel eens raken. De rest kan in een later stadium worden geregeld. Vijf jaar na de splitsing waren er nog altijd een paar hangende zaken tussen de centrale banken en regeringen van Tsjechië en Slowakije. Maar áls een akkoord bereikt wordt, dan is het ook definitief.


Nog een argument voor onafhankelijkheid zijn de geldstromen, de beruchte transfers, van Vlaanderen naar Brussel en Wallonië. Die worden welvaartsbedreigend voor Vlaanderen, zegt u.

VERMEIREN: Die transfers vormen echt een handicap voor Vlaanderen. Je zou met recht en reden kunnen verdedigen dat ze van de ene dag op de andere moeten stoppen, omdat Vlaanderen die middelen zelf nodig heeft, bijvoorbeeld om de kosten van de vergrijzing te kunnen dragen. Maar van de andere kant: geen enkele maatschappij is niet tot op zekere hoogte solidair met anderen. Daarom stellen wij voor die transfers langzaam, over een periode van tien jaar, te laten uitdoven.


Maar desondanks zou dat de levensstandaard in Wallonië sterk doen dalen.

VERMEIREN: Wallonië zal inderdaad serieuze inspanningen moeten leveren. Maar ooit moet het er tóch van komen. Anders zal Wallonië van Vlaanderen afhankelijk blijven - toch geen aangename situatie - want die transfers kunnen hooguit een soort inkomensherverdeling bewerkstellingen, maar geen economisch herstel. Bovendien riskeer je op den duur Vlaanderen méé naar beneden te trekken, en dan zullen de transfers evengoed uitdoven, gewoon omdat Vlaanderen er het geld niet meer voor heeft.

Wij verwijzen in ons manifest naar Ierland en Slowakije. Nu weet ik ook wel: je kunt een bepaald economisch recept niet zomaar om het even waar toepassen. Maar die landen leveren wel het bewijs dat je met de juiste maatregelen in korte tijd een krachtige economische ommekeer kunt veroorzaken.


De exacte hoogte van de transfers is niet bekend. U spreekt over ruim tien miljard euro in 2003, wat een stuk meer is dan andere bedragen die vaak genoemd worden.

VERMEIREN: Dat komt omdat wij ook de rentebetalingen op de staatsschuld in rekening brengen. Vaak worden die buiten beschouwing gelaten, terwijl ze toch een substantieel bedrag vertegenwoordigen (zie grafiek, nvdr). Wat betreft de andere transfers, via de sociale zekerheid, via de financiering van de gewesten en via de federale begroting, daarvoor hebben we gewoon de cijfers van de Vlaamse administratie overgenomen. Er is trouwens een constante in de discussie over de transfers. Telkens als er nieuw cijfermateriaal wordt vrijgegeven, moet de totale som van de transfers na herberekening naar boven worden gecorrigeerd.

Maar voor mij is het precieze bedrag irrelevant. Of het nu gaat om tien, acht of elf miljard, dat maakt me eigenlijk niet zoveel uit. Grond van de zaak is dat die transfers contraproductief zijn, compleet ondoorzichtig, en voor Vlaanderen te zwaar wegen. Solidariteit is een hoog goed, maar dit gaat echt te ver. Het stelt Wallonië in staat 20 procent werkloosheid te tolereren, én nog eens 10 procent verdoken werkloosheid door overtollige tewerkstelling bij de overheid. Bovendien springt Wallonië niet altijd oordeelkundig om met de overgedragen middelen.


Men kan uw manifest ook lezen als een pleidooi voor een liberaler economisch beleid. Aangezien dat in België onmogelijk blijkt, moet het maar in een onafhankelijk Vlaanderen.

VERMEIREN: Wij geloven dat Vlaanderen zijn economische huishouden zelf met meer succes zal beheren, omdat het beleid beter bij de eigen behoeften zal aansluiten. En we pleiten ervoor om de belastingdruk en de lasten op arbeid te doen dalen. Zo bekeken zijn de opstellers van het manifest inderdaad gewonnen voor een meer neoliberaal economisch klimaat.


Het eeuwige probleem Brussel: ook u ligt ermee in de knoop. In uw voorstel is Brussel nog altijd de hoofdstad van Vlaanderen, hoewel het niet bij Vlaanderen wordt ingelijfd en de mogelijkheid van een Europees district behouden blijft. Nogal vaag, niet?

VERMEIREN: Brussel is voor de Vlamingen een moeilijke kwestie. Ik ben de eerste om toe te geven dat ons hoofdstuk over Brussel niet af is. Maar we proberen er in elk geval rekening mee te houden dat Brussel een eigen identiteit heeft, en laten het lokale bestuur nog een grote rol spelen. Aan de andere kant heeft Brussel de hulp van Vlaanderen nodig, al was het maar om zijn internationale rol te vervullen. Met zijn ingewikkelde structuur heeft Brussel daar vandaag tijd noch middelen voor. En dus verwijzen we naar Washington DC, een stad die bestuurd wordt door een 13-koppige raad en één burgemeester, en niet door 89 parlementsleden, 19 burgemeesters en 19 schepencolleges.


Maar waarom laat u Brussel niet gewoon schieten? Dat zou uw splitsingsscenario al een tikkeltje realistischer maken.

VERMEIREN: De relatie tussen Vlaanderen en Brussel is vandaag slecht, maar wij hopen dat de verstandhouding met een onafhankelijk Vlaanderen op een andere leest geschoeid zal zijn. Anderen zeggen: laat Brussel toch vallen, het is een Franstalige, multiculturele stad, Vlamingen zijn er niet welkom. Misschien is dat zo, maar dat ligt moeilijk in de denkgroep. Brussel is de hoofdstad van Vlaanderen en dat laten we niet zomaar los.


Ander probleem: u vindt nooit een meerderheid voor uw onafhankelijkheidsplannen. Niet bij de bevolking, en niet bij de politieke partijen.

VERMEIREN: Als een zelfstandig Vlaanderen politiek haalbaar was, dan was dit manifest ook niet nodig. Onze denkgroep wil apolitiek zijn en probeert het idee van een onafhankelijk Vlaanderen - een idee dat tenminste de verdienste van de duidelijkheid heeft, al kun je over Brussel van mening verschillen - op een zakelijke manier te benaderen. We willen met andere woorden de onafhankelijkheidsgedachte bespreekbaar maken, ze weghalen uit de negatief geladen sfeer die doorgaans rond de term separatisme hangt.


Op politiek niveau wordt de discussie over Vlaamse onafhankelijkheid gedomineerd door één partij, het Vlaams Belang. U lijkt zich daar in het manifest ver van te willen houden, met name als u in uw 'missie voor Vlaanderen' de aanwezigheid van andere culturen uitdrukkelijk een verrijking noemt.

VERMEIREN: Toch is dat niet zo bewust gedaan. De denkgroep bestaat voor een stuk uit zakenmensen, de nuchtere toon van het manifest heeft in eerste instantie daarmee te maken. We wilden agressieve taal achterwege laten, maar we hebben niet alles in het werk gesteld om toch maar níét geassocieerd te worden met de politieke partij waar u naar verwijst. Helemaal niet.


Kwatongen plaatsen u soms ook in de hoek van het Vlaams Belang.

VERMEIREN: Ze doen maar. Maar als je ervan overtuigd bent dat onafhankelijkheid voor de beide deelstaten een goede zaak is, dan zou het toch van gebrek aan moed getuigen om daar niet openlijk voor uit te komen, uit vrees op één hoop gegooid te worden met een politieke partij waarrond, terecht of ten onrechte, een cordon sanitaire ligt. Ik vind dat jammer, want zo geef je het Vlaams Belang helemaal vrij spel.

Ik hoop in elk geval dat de lijst van ondertekenaars voldoende garanties biedt om het manifest niet meteen als een met het Vlaams Belang gelieerde tekst te diskwalificeren.


De scheiding van het land is een radicale oplossing, maar in zekere zin ook onafwendbaar, suggereert u op het eind van het manifest. En u besluit met het ge- vleugelde woord van Margaret Thatcher: 'If it's inevitable, bring it forward.'

VERMEIREN: Met almaar meer Europese bevoegdheden enerzijds, en steeds meer regionale bevoegdheden anderzijds, blijft er op het eind van België niet zo heel veel meer over. En dus zeggen wij: als het dan toch onvermijdelijk die kant opgaat, in godsnaam, laten we het dan maar meteen doorvoeren. Ook vanwege de toenemende economische verschillen tussen de twee landsgedeelten.


Wat houdt België nog bijeen?

VERMEIREN: Voornamelijk sentimentele argumenten. De meerderheid van de Vlamingen is niet voor onafhankelijkheid gewonnen, maar dat heeft ongetwijfeld met angst voor het onbekende te maken.

Dan is er natuurlijk nog het Belgische establishment, er zijn de financiële voordelen van de Belgische staatsstructuur voor Wallonië, en er zijn bepaalde middenveldorganisaties zoals de vakbonden. Solidariteit is hun core business, en dus willen zij van een eventuele splitsing van de sociale zekerheid niet weten. Maar zijn de vakbonden wel eerlijk tegenover hun leden, en zijn ze wel zo zeker dat ze de lasten van Walloniës problemen op de juiste schouders leggen? Via de sociale zekerheid weegt dat namelijk heel zwaar op de Vlaamse werknemers. En je kunt je toch ook afvragen hoe sociaal een beleid is dat 20 procent werklozen aanvaardt.


Hoeveel steun krijgt zo'n onafhankelijk Vlaanderen in de zakenwereld?

VERMEIREN: Ik kan daar moeilijk in algemene termen iets over zeggen. Een verrassend aantal mensen blijkt voor te zijn, al zijn er natuurlijk ook voor wie dit te ver gaat. En dan is er een grote groep die zich op de vlakte houdt. Ze voelen er wel wat voor, maar vrezen dat hun imago en hun zaak eronder zouden lijden.


Door Han Renard, Knack 30-11-2005

Toch maar zozo
 

Waarom toch?

Van Catalonië en Baskenland over Zuid-Engeland en Noord-Italië tot Vlaanderen. In vele landen tekent zich in rijke regio's een wansmakelijke, maar ergens begrijpelijke reflex af. Een vette gans bedruipt zichzelf, en heeft lak aan ballast. Sommigen roepen om Vlaamse onafhankelijkheid, en "dat het eens gedaan mag zijn met die geldstromen". Maar dat soort 'welvaartsseparatisme' is na wat nadenken toch een stuk minder gezond dan het lijkt.
Is het niet logisch dat een land de zwakkere regio's binnen zijn zijn grenzen steunt? Iedereen doet het: Spanje, Frankrijk, Duitsland, te veel om op te noemen! Waarom loopt het dan precies in België fout?

Vermeiren predikt in de woestijn. Hij geeft het zelf toe:

Waarom in godsnaam blijft men daar dan op vitten! De politieke partijen begaan een fout. De duizenden Vlaams Belangstemmers in Vlaanderen geven hun stem niet aan een onafhankelijk Vlaanderen. Neen! Zij stemmen voor een veilig land. Blauw op straat. Tegen vreemdelingen. De overige Vlaamse partijen zijn zo knullig om de ganse (openbare) agenda van het Vlaams Belang over te nemen: enkel de SP.A heeft nog geen V'tje in de partijnaam gestopt om de blokstemmer te paaien.
Volk en politiek zijn tegen. Waarom in hemelsnaam geeft men dan een dergelijk opruiend manifest uit? Is dit een deel van 'de samenzwering' die keer op keer het Vlaamse onafhankelijkheidsstreven belicht? "Op termijn zal het volk wel van mening veranderen.." Niet moeilijk!

Nutteloos


Een dergelijke feodalisatie kan eeuwig voortduren. Nu Europa de touwtjes steeds strakker aantrekt, lijkt een onafhankelijk Vlaanderen eerder nutteloos. Tenzij als het een Vlaams doel is om zo mogelijk nog zwakker te staan op Europees en wereldniveau.
Regionale bevoegdheden mogen dan vermeerderen, dit kan nog steeds binnen België.

Plat opportunisme


Eigen behoeften? Eigen-belang, ja!
De flaminganten lijken enkel voordeel te willen halen uit de splitsing. Maar geloof het of niet :( : politiek is water bij de wijn doen. Jarenlang kon België met lede ogen aanschouwen hoe Brussel meer en meer verfranste. Dàt maakt, naast enkele andere redenen, dat de separatisten het nu moeilijk hebben met onze hoofdstad.
Brussel moet apart verderleven, want binnen een onafhankelijk Vlaanderen zou Brussel niet leefbaar zijn 'met al die Walen': een tweede taalstrijd op kleiner niveau en met een nieuwe minderheid.
Toch laat onze vriend Vermeiren de hoofdstad niet graag los:

Dit is begrijpelijk, maar getuigt van opportunisme. Als er geld zit is het wel de moeite.

Wie ook weer?

Het manifest is het werk van een schare zakenlui. Liberale dikkerds die in hun ivoren toren beslissen wat goed is voor de natie.

Dit is waar ik naar verwees in mijn eerste puntje. In welvarende regio's ontstaat overal en altijd een tendens die vertraging van vooruitgang, van welke aard dan ook, liever uitgeschakeld ziet. Het is te begrijpen dat deze tendens zijn kiem vindt bij de rijke zakenlui, die enkel nog aan geld denken. Zakenlui die begrippen als steun en solidariteit ergens tussen hun vervroegd pensioen en hun 'politieke carrière' vergeten zijn.

Wat is er eigenlijk wél waar?


Mogelijk is door Wallonië door die jarenlang stromende transfers wat in slaap gewiegd. Het beleid is laks en getuigt van weinig frisheid.

KORTOM

Een gezonde dosis verdraagzaamheid, geduld en rede is broodnodig, maar met deze bagage zijn we in staat ons land nog een glansrijke toekomst te gunnen. Verschillen verrijken een land, maar zorgen ook voor uitdagingen. Laat ons deze niet ontlopen, en de uitdaging aangaan om van België een vredevol en evenwichtig land te maken, zonder gekibbel over welke kleur gordijnen er op kantoor moeten hangen.

Exactly my thoughts...


Ik kan niet anders dan het eens zijn met elk woord in deze paragraaf. Verdraagzaamheid is het sleutelwoord voor een aangename en leefbare samenleving, laat dit nu net zijn wat een heel groot deel van deze bevolking mist, maar niet enkel hier, dit fenomeen doet zich over heel de wereld voor... :(
Als de mensen wat verdraagzamer en meer solidair zouden zijn, zou de wereld een veel betere plaats zijn om te leven...

Ik denk dat België gewoon België moet blijven! België is nu al een (veel te) klein land, laten we het doodleuk halveren!?
Volgens mij is België de enige manier om au serieus genomen te worden. Btw in een tijd dat men een zo groot mogelijk Europa wil maken om zo een rol van betekenis te spelen, wil Vlaanderen een zo klein mogelijk territorium innemen!?

En zoals onze leuze nog altijd geld!
Eendracht maakt macht

Btw. Toch een argumentje voor al degene die een splitsing wel willen! Als Vlaanderen en Wallonië zouden splitsen is Vlaanderen bij Eurosong wel elk jaar zeker van: 'douze points de la Wallonie' (of hoe ge het ook moet schrijven)

Dat weet ik zo direct nog niet. Ik denk dat de Walen niet echt happy zullen zijn met een splitsing, dus het zal eerder 'zero points de la Wallonie' zijn peins ik :p

Ik ben geen voorstander van een onafhankelijk Vlaanderen omdat de Belgische staat goed genoeg functioneert en de belangen van alle bevolkingsgroepen het best kan verdedigen. Vlaanderen kan onafhankelijk misschien wel wat efficiënter werken, maar op het internationale toneel zullen we dan helemaal niets meer voorstellen.
De financiële steun aan Wallonië valt bij de echte Vlaming misschien niet in goede aarde, maar dan mogen we niet vergeten dat Wallonië destijds Vlaanderen ook heeft gesteund toen het hier wat minder ging.
Bovendien is België vandaag de dag toch reeds een federale staat met daarin onder andere een Vlaamse minister-president. We kunnen dus stellen dat Vlaanderen nu reeds onafhankelijk genoeg is!

Ik denk dat het beter voor Vlaanderen zou zijn om zich af te splitsen. Niet om de zogenaamde socio-culturele 'verschillen' met Wallonië te ontwijken - laat ons eerlijk zijn: zó groot zijn ze nu ook weer niet en er bestaat nog altijd de reeds aangehaalde obligate verdraagzaamheid - maar wel omdat het ons (de belastingbetaler) enorm veel geld kost om België samen te houden. Zo bestaat er regering op Vlaams niveau, met daarnaast/daarboven ook nog een regering op federaal niveau. Hoewel er geen overlap is qua bevoegdheden, betekent dit dat er enorm veel uitgegeven wordt aan onderlinge communicatie, afstemming, gelobby, enz. - het zijn nog altijd twee onafhankelijke organen, mogelijk zelfs met verschillende politieke invulling. Deze vorm van verspilling kan volgens mij vermeden worden door van Vlaanderen een onafhankelijke staat te maken...

Hier heb je toch ongelijk! Noorwegen, Denemarken, Finland, Ierland, Slovakije... zijn allemaal landen met minder inwoners dan Vlaanderen. Bovendien staat Vlaanderen economisch (bruto nationaal product per hoofd) aan de top van de wereld. Elke studie daarover zet Vlaanderen binnen de eerste vijf.

+ De wereld telt 190 staten. Vlaanderen is met zijn zes miljoen inwoners zowat in de helft van deze 190, dus echt klein kan je dat niet noemen, indien Vlaanderen een onafhankelijke staat zou worden...



Ik hoop, en interpreteer het ook zo, dat dit argument een grapje was, want als dat gegeven België samen moet houden, dan moet ik eens diep zuchten.

Jelle had het over de grootte van het territorium, niet over de grootte van het aantal inwoners. En ergens heeft hij wel gelijk denk ik. Je ziet België nu al amper liggen op de wereldkaart, laat staan als het nog eens gehalveerd wordt.


Bron?
Want volgens het heilige wikipedia staan we 'maar' op 14...
http://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_..._de_bevolki ng


Jelle's grapje was eigenlijk een argument voor een splitsing, wel goed lezen hé ;)

En sinds wanneer zou de grootte van een land dan bepalend zijn voor het slagen in de autonomie? Er zijn ontelbare voorbeelden die dat argument kelderen, kijk naar Monaco, Zwitserland, Tjechie, ... toch niet zo'n bijster grote landen dacht ik zo... In de andere richting zien we Rusland dan als een uitgestrekt land dat helemaal niet tot een goede besturing komt. Territorium is dus écht geen argument.



Idd, Wim, jij hebt gekeken naar België, inclusief dus het lage BNP van Wallonië... Kijk gerust eens rond op internet naar het BNP van Vlaanderen en dan zal je tot een andere conclusie komen.

Ik heb niets tegen een solidariteitsmechanisme van noord naar zuid, en dan liefst zonder bijsmaak van onnozel paternalisme of van vermeende superioriteit... Maar als dat hele Marshallplan van DiRupo de zoveelste 'kat-in-een-zak' blijkt te zijn, en/of de federale overheid blijft hardnekkig elke vorm van transparantie(!) op dat vlak manifest tegenwerken... :(