‘Dat je te oud bent, durft geen enkele werkgever rechtuit zeggen’
 

Hij had na de sluiting van Ford Genk en de toeleveranciers zowat de jongste bruggepensioneerde van Limburg kunnen zijn, maar Wilbert Thys uit Diepenbeek voelde zich op zijn 52ste nog net iets te fris om hele dagen thuis in de zetel te gaan zitten. Hij startte een lange en moeilijke zoektocht naar een nieuwe job, die na 2 jaar, eindelijk vorige week werd bekroond met een contract bij machinebouwer IMA in Houthalen. “Hier weet men wel ervaring en levenswijsheid te waarderen”, zegt hij.
Wilbert Thys (nu 54) werkte in totaal zo’n 10 jaar bij CSG, een bedrijf dat instond voor de uitbating en het onderhoud van de conveyor, waarlangs alle onderdelen voor Ford Genk just-in-time naar de fabriek werden getransporteerd. “We waren al bezig met de ombouw om de nieuwe Ford-modellen te kunnen ontvangen, toen plots het slechte nieuws over de sluiting uit de lucht kwam vallen”, herinnert hij zich. “Er waren wel geruchten, maar die werden telkens de kop ingedrukt, zodat we erg hoopvol waren over onze toekomst.”

Niets bleek minder waar, en net als al zijn collega’s, kreeg Wilbert zijn C4. “Had ik voor Ford zelf gewerkt, was SWT of brugpensioen een mogelijkheid, want ik was net 50 op het moment van de aankondiging”, vertelt hij. “Maar dat wou ik sowieso niet, want ik voelde me redelijk zeker om op korte termijn een nieuwe job te vinden. Ik ben vol goede moed beginnen te solliciteren. Met succes, want de respons was heel goed. Ik mocht regelmatig op gesprek gaan, kreeg lof over mijn technische kennis en ervaring,… enfin, lang zou een nieuw contract niet uitblijven. Maar toch sprong de deal telkens in extremis af. Of ik was overgekwalificeerd, of er was toch een kleine afwijking met het gevraagde profiel, enzovoort.”

Selectief

Wilbert gaf de moed niet op. “Ik ben dan zelf naar de VDAB gestapt met de vraag wat ik moest doen. Doe maar gewoon door, was hun advies. Intussen was ik me ook gaan informeren over het opstarten van een eigen zaak, maar dat was toch niet zo evident. Ik bleef wel solliciteren, maar begon selectiever te zijn. Bedrijven die soortgelijke functies aanboden als die waarvoor ik elders al was afgewezen, liet ik links liggen. Tot ik op de jobsite van IMA terechtkwam. Ik solliciteerde, en op heel korte termijn mocht ik aan de slag. Oef. Eindelijk een bedrijf dat ervaring weet te waarderen en niet naar leeftijd kijkt. Sinds 1 december werk ik nu bij IMA voor de ‘supply chain’, waarbij ik onderdelen en materialen aankoop en opvolg voor onze ingenieurs en projectleiders. De opleiding is nog volop bezig, maar het valt supergoed mee.”

Bron: De standaard 16/12/2016
http://www.standaard.be/cnt/dmf20161216_02629653

Eigen mening: mijn mening over dit artikel is verdeeld. Aan de ene kant vind ik het erg jammer voor de personen die op gesprek komen en die 'te oud' bevonden worden omdat men als werkgever eigenlijk niet rechtstreeks mag beoordelen op leeftijd en deze mensen hebben al heel hun leven hard gewerkt en zich ingezet voor hun job en beschikken dus over veel ervaring en de nodige kennis. Ik vind ook dat de 'oudere' werknemers de jongere en nieuwe werknemers die in een bedrijf terechtkomen, kunnen helpen en bijsturen met de ervaring die ze hebben. Anderzijds kan ik er ook wel in komen dat de werkgevers op zoek zijn naar jongere werknemers om hen ook een kans te geven en zeker als je het bekijkt op langere termijn.

Persoonlijk vind ik dit een zeer moeilijke kwestie. Je kan dit artikel namelijk uit het standpunt van twee verschillende mensen bekijken. Er is de net afgestudeerde student die graag een job wil vinden, maar op de tweede plaats gezet wordt omdat ze liever iemand met meer ervaring hebben en er is de net ontslagen veertiger die dringend een nieuwe job zoekt. Die nemen ze ook liever niet aan, want deze kost veel te veel geld. Heel erg jammer vind ik het eigenlijk. Want ik denk dat iedereen die aan de eisen voldoet kans moet maken op een job. Het wil niet zeggen dat je te oud of te jong bent, dat je niet in staat zou zijn om een job uit te voeren. Er zouden in principe echt wel maatregelen genomen moeten worden om die werkzekerheid toch te verzekeren. Mensen die willen werken, verdienen het namelijk ook om te werken.

Ik vind dit onderwerp zoals Lisse eerder aanhaalde een moeilijke kwestie. Iedereen zou gelijke kansen moeten krijgen, ongeacht of je nu jong of oud bent, groot of klein, dik of dun... Langs de ene kant is het moeilijk om als pas afgestudeerde een job te vinden. Je leest vaak bij jobsaanbiedingen dat er staat geschreven: 'ervaring vereist'. Dat maakt het als jonge afstudeerder moeilijk om aan de slag te kunnen gaan. Langs de andere kant heb je het verhaal van 'te oud zijn'. Het is jammer om nog steeds te horen dat bedrijven hier vaak niet in willen investeren. Ik ben van mening dat het zeer zinvol kan zijn om iemand (al dan niet ouder) aan te nemen die voldoende ervaring heeft. Op deze manier kan het bedrijf groeien en kan er gewerkt worden aan een team dat elkaar kan ondersteunen en van elkaar kan leren om aan hetzelfde doel te werken, namelijk het bedrijf doen groeien. Wordt het niet tijd dat bedrijven meer belang hechten aan de competenties in plaats van de leeftijd?