Nieuwe naam voor werk
 

Hopen op werk met nieuwe naam


BRUSSEL - In 2003 vroegen zeventig genaturaliseerde allochtonen een naamsverandering aan zodat hun voornaam 'Belgischer' zou klinken. De meesten van hen hopen op die manier sneller aan werk te geraken.


'EEN Abdel liet zijn naam veranderen in Albert, en een man die vroeger Abbas heette, gaat voortaan als Samuel door het leven." Sarah D'Hondt, kabinetsadviseur van minister van Justitie Onkelinx (PS) en bevoegd voor de naamsveranderingen, geeft enkele voorbeelden.

In 2003 namen zeventig genaturaliseerde Belgen een nieuwe voornaam aan. De meesten gaven als voornaamste reden op, dat ze op die manier sneller aan werk hoopten te geraken. De 70 nieuwe Belgen vertegenwoordigen een vierde van de 254 mensen die in 2003 van voornaam wisselden. Voor 2004 zijn nog geen precieze cijfers bekend.

Sinds de invoering in 1998 van de wet op de naamsverandering beslissen steeds meer mensen om hun naam te laten veranderen (DS 17 mei). In 2004 kreeg de Dienst Naamsveranderingen 1.346 verzoeken binnen. Dat is een stijging met 14 procent tegenover 2003, toen 1.123 aanvragen werden ingediend.

Meestal is de achternaam de bron van ontevredenheid. Ongeveer twee derde van de verzoeken wordt goedgekeurd. De hele procedure kan tot een jaar duren.

Enkele nieuwe Belgen gaven ook hun achternaam een meer Belgisch tintje: zo staat Michelaschvili nu als Michaely te boek, de familie Niewiadomsky is voortaan de familie Neven.

Naast een poging om meer Belgisch voor de dag te komen, roepen mensen nog andere redenen in om een andere naam aan te nemen. De meeste kandidaten willen iets aan hun belachelijk klinkende achternaam doen.

Vanlulle heet voortaan Vanhalle, De Pyper veranderde in Lemmens, Calle in Callens.

Ook Congolezen, die onder president Mobutu verplicht werden een Zaïrese voornaam aan te nemen, maken gebruik van de procedure. Zo zijn er Congolezen wier officiële voornaam Menama of Bokanga luidt, terwijl iedereen hen eigenlijk kent als Bob en George. Nu kiezen ze ervoor hun roepnaam ook officieel als voornaam aan te nemen.

Voor de naamsverandering hanteren we twee tarieven, zegt D'Hondt: ,,Als mensen een goede reden hebben om hun achternaam aan te passen, blijven de kosten beperkt tot 49 euro. Heeft de aanvrager geen goede reden, dan kost de wijziging de aanvrager 490 euro. Voor het wijzigen van de voornaam wordt altijd het hoogste bedrag aangerekend, ongeacht of er een goede reden voor bestaat."

Iemand kan van voornaam willen veranderen omdat die te oubollig klinkt: zo verdween Augustinus weer onder het stof ten voordele van Staf, Bertha ruimde baan voor het veel hippere Beryl. Maar er zijn ook gevallen bekend van mensen die zich een nieuwe naam aanschaffen, simpelweg omdat ze hun oorspronkelijke naam maar niets vinden.

In enkele gevallen wordt een naamswijziging gewoon geweigerd: criminelen met een serieus strafblad vangen bot, een naam van het andere geslacht aannemen is evenmin toegestaan, tenzij je een transseksueel bent.


18/05/2005 Jonas Van Puymbroeck

©Copyright De Standaard