Scholen weren papa's om mama's van vreemde origine te lokken
 

Scholen proberen drempel voor ouders met migratieachtergrond te verlagen

In een Antwerpse school mogen alleen de mama’s komen helpen om fruit te snijden. En in een Gentse school zijn enkel moeders welkom voor de turnles. Al laten ze meteen op hun website weten dat de vaders zich geen zorgen moeten maken. "De papa’s komen nog aan de beurt."

Toch lijkt het vreemd dat vaders a priori geweerd worden. Moeten kinderen op school net niet leren dat papa’s evengoed fruit kunnen snijden? En waarom vaders en moeders niet gewoon samen laten sporten? Willen we kinderen echt leren dat mannen en vrouwen bepaalde dingen beter apart doen?

Een rondvraag in scholen leert dat het niet zo zwart-wit is. In het Sint-Jan Berchmanscollege in Antwerpen bijvoorbeeld zijn het enkel mama’s die fruit snijden. “De voorbije jaren hadden we te weinig ouders voor de fruitactiviteit", legt directeur Liselotte Verfaillie uit. "Dus had een mama uit het oudercomité het idee om eerst gratis zumbales te geven, zodat ze blijven hangen om fruit te snijden."

Die zumbales is enkel voor vrouwen. Waardoor nu dus ook enkel mama's fruit snijden. "Een gemengde zumbales kon voor een aantal moeders echt niet. Zij wilden alleen maar komen als het puur voor vrouwen was.”

Vooroordelen

Het Sint-Jan Berchmanscollege Antwerpen is niet de enige school die met dit probleem kampt. Enerzijds willen ze graag zo veel mogelijk ouders bereiken, anderzijds merken ze dat mama’s van vreemde origine afhaken als er ook mannen aanwezig zijn. Dus worden er af en toe activiteiten speciaal voor moeders georganiseerd.
In BO De Brug in Kortrijk werden in het verleden praatgroepen voor mama’s georganiseerd. “Omdat we merken dat ze niet komen als het een gemengde groep is”, zegt leerkracht Els Cosaert. “We willen de drempel zo laag mogelijk houden en op deze manier kunnen we deze groep bereiken. Bij andere activiteiten is het dan wel gemengd.”

Of dit een goede aanpak is, durft moraalfilosoof Patrick Loobuyck (UAntwerpen/UGent) niet te zeggen. “Als het de bedoeling is om zo ouders te bereiken die je anders niet op school krijgt, dan is dat an sich een goede bedoeling. Maar je moet er voorzichtig mee zijn. Het kan niet de bedoeling zijn dat je bepaalde vooroordelen van mensen of problematische ideeën bevestigt en daarin meegaat.”

Het hoeft geen groot probleem te zijn, meent professor Loobuyck. “Als die school in haar werking tenminste voldoende ruimte laat voor vaders. Mij lijkt het vooral belangrijk dat scholen zulke mama-activiteiten echt als opstapje gebruiken. Uiteindelijk moet het toch de bedoeling zijn om mannen en vrouwen gelijk te behandelen en om tot gemengde activiteiten te komen.”

Water bij de wijn

Het is een moeilijk evenwicht, erkent Nathalie Van Wassenhove. Zij werkt al zeventien jaar als brugfiguur in Gentse scholen. Haar doel: ouders betrekken bij het schoolgebeuren. “Over het algemeen proberen we deze aanpak te vermijden. Een groep proberen te bereiken door een andere groep uit te sluiten: dat is niet de beste methode. Sowieso proberen wij ouders altijd zo globaal mogelijk aan te spreken.”

Maar soms lukt dat niet, beseft ze. “Organiseer ik een infomoment, dan heb ik soms mama’s die vragen of er ook papa’s aanwezig zullen zijn. Dan weet ik dat die vrouwen niet zullen komen. Dus probeer ik op een andere manier de informatie bij die moeders te krijgen. We zoeken oplossingen op maat.”

Een zwemactiviteit? Daar zou Van Wassenhove wellicht voor twee formules kiezen: een gemengde groep en een vrouwengroep. “Voor mij als brugfiguur is het vooral belangrijk om hun vertrouwen te winnen. Soms is de cultuurshock gewoon te groot. Een Afghaans gezin dat hier net is komen wonen: die vrouw moet je niet vragen om naast een man fruit te snijden. Je moet die mensen wat tijd geven. Eens je hun vertrouwen hebt gewonnen, kun je veel realiseren. Dan is vaak de aanwezigheid van een vertrouwenspersoon voldoende om die mensen aan boord te krijgen.”

Ook Loobuyck vindt het een goede zaak om actief zo veel mogelijk mama’s van vreemde origine voorbij de schoolpoort te krijgen. “Soms moet je eens water bij de wijn doen. Maar het moet ergens toe leiden. Kwestie van over twintig jaar niet nog steeds enkel mama’s in de klas te hebben.”


EIGEN MENING: Dit vind ik een moeilijk onderwerp. Ik vind het zeer belangrijk dat zowel mama's als papa's betrokken worden bij het schoolleven van hun kinderen. Ik begrijp dat er mama's zijn die het schokkend vinden dat er een papa deelneemt aan een activiteit waar ook zij aan deelnemen. In veel culturen is dit gewoon echt niet de gewoonte en is dit inderdaad aanpassen voor deze vrouwen. Veel mama's ervaren dit als een drempel. Toch vind ik dat we er naar moeten streven om deze drempel zo klein mogelijk te krijgen. Ik ben ervan overtuigd dat we door genoeg brugfiguren in te zetten we de overstap van een aparte activiteit naar een gemengde activiteit gemakkelijker kunnen maken. Ik begrijp dat een gemengde zwemles een grotere issue is dan wanneer er gevraagd wordt om fruit te snijden. Dit omdat dit bij verschillende culturen gewoon volledig uit den boze is. Maar het vergemakkelijken om de stap te zetten om simpele gemengde activiteiten te organiseren moet volgens mij toch haalbaar zijn en is iets waar aan gewerkt moet worden.


BRON: https://www.demorgen.be/binnenland/...okken-bdc8033d/
op 20/10/2017