Steeds vaker klachten over te luide ijskar: “Binnenkort verdwijnt ons beroep”
 

Nu de winter achter de rug is, komen ook de ijsventers massaal de straat op om zo veel mogelijk ijsjes te verkopen. Al is dat de laatste jaren steeds moeilijker. Niet omdat het ijs niet meer smaakt, wel omdat de ijskarren de rust verstoren en daardoor op steeds minder plekken welkom zijn. In Nijvel bijvoorbeeld werd een klacht ingediend omdat het deuntje van de lokale ijsverkoper te luid is. Ook Foubert moet rekening houden met strengere regels in bepaalde gemeentes, maar daar vond de crèmerie uit het Waasland een oplossing voor.
Het is niet de eerste keer dat ijsventer Omer uit Nijvel wordt aangeklaagd. Zo moest de man enkele maanden geleden al een ijsje genaamd ‘Bamboula’ uit zijn assortiment halen omdat heel wat mensen dat racistisch vonden. Nu heeft eigenaar Vincent Patte opnieuw een klacht aan zijn been: het muziekje van zijn ijskar is te luid.

Brief van de burgemeester

“Iemand klaagde omdat het deuntje van mijn ijskar te luid zou zijn”, zegt Patte aan La Dernière Heure. “Waarop de burgemeester me een brief stuurde dat ik zelfs overdag mensen zou lastigvallen. Nu krijg ik geen vrijstelling meer voor ’s avonds rond te rijden. Ik begrijp niet waarom ik niet gewoon mijn werk kan doen.”

Ook in Houtain-le-Val, een deelgemeente van de Waals-Brabantse Genepiën, werd over ijskar Omer geklaagd. “Ik had hetzelfde probleem aan de kant van Houtain-le-Val waar iemand contact had opgenomen met de burgemeester”, vertelt Patte. “Omdat hij niet reageerde stapte die persoon naar de politie. Ik kreeg vervolgens te horen dat ik een boete zou krijgen als ik tot na 20 uur werkte. Uiteindelijk kreeg ik toch nog toestemming van de burgemeester, Gérard Couronne, om door te werken tot 21.30 uur. Maar wel met de raad om de buurt te vermijden waar de man woont die over mij geklaagd had.”

Steeds vaker klachten over te luide ijskar: “Binnenkort verdwijnt ons beroep”
“Binnenkort geen ijsverkopers meer”

Vincent Patte vindt het een ingewikkelde situatie en stelt zich vragen bij de toekomst van zijn beroep. “Onze job zal verdwijnen door zulke mensen”, klinkt het. “En dat zou jammer zijn voor al de kinderen die ’s avonds of tussen het spelen door op hun ijsje wachten.” Volgens Patte kan het ook op een andere manier opgelost worden: “Praat gewoon tegen me van man tot man. Dan weet ik in welke wijken ik mijn muziek moet uitzetten als het nodig is. Dat is veel constructiever dan naar de politie gaan om te klagen. De mensen moeten wat minder egoïstisch zijn.”

Uiteindelijk kreeg de ijsverkoper maandag te horen van de burgemeester van Nijvel dat hij zijn vrijstelling zal krijgen om tot 22 uur zal krijgen. “Maar ik zal pas gerustgesteld zijn als ik dat papier effectief in handen heb!”

Ijskar zélf oproepen

Het probleem van de ijsverkoper uit Nijvel, komt wel vaker voor. Ook bij crèmerie Foubert moeten ze rekening houden met verschillende regels per gemeente. “In Lokeren en Beveren mogen onze ijskarren geen muziek meer spelen na 21 uur”, vertelt medewerkster Sarah van Foubert. “Maar in de andere gemeenten mag het dan wel weer tot 22 uur. Het komt niet vaak voor dat er klachten komen, maar we moeten ons toch aan de regels houden. Als het dan toch eens misloopt, stuurt het gemeentebestuur een brief naar alle ijsventers.”

Al heeft crèmerie Foubert wel een manier gevonden om slim om te gaan met de strenge regels: wie zin heeft in een ijsje maar niet weet waar de ijskar zich bevindt - omdat het bijhorende deuntje niet afgespeeld mag worden -, kan voortaan de Foubert-app raadplegen. “Je kan de locatie van onze ijskarren volgen”, legt Sarah uit. “Maar je kan de ijskar ook oproepen om naar jouw wijk of straat te komen. We hebben er veertien, verspreid over het Waasland, dus de kans is groot dat er eentje in de buurt is. De chauffeurs worden dan opgeroepen om hun route te wijzigen. Zo gebruiken we de technologie om meer klanten tevreden te stellen: geen geluidshinder en toch een ijsje.”

Bron: Het Nieuwsblad (https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20180515_03513645)

Mening: Zulke voorvallen als deze betreuren me wel. Ik krijg er het gevoel van dat de verdraagzaamheid van mensen tegenwoordig maar op een laag pitje zit. De mensen die met de ijskar rondrijden, doen dat voor hun brood te verdienen, ik vind het dan erg voor hen dat die verdienste belemmerd worden door die enkelingen. Ik begrijp dat je het deuntje na een tijd bent beu gehoord, maar in mijn ogen: leer er mee leven. Of denk een keer na hoe hoe je vroeger als kind zelfs gelukkig werd bij het horen van het ijskarmuziekje. Of denk een keer na hoe nu nog steeds al die ijsjes mensen gelukkig maken. Waarom zou je hen dat niet gunnen?