Een op drie jonge leraars haakt af
 

Een op drie jonge leraars haakt af


Dertig procent van de beginnende leraars verlaat binnen de vijf jaar het Vlaamse onderwijs. Dat blijkt uit het arbeidsmarktrapport van het departement onderwijs. Deze opvallend grote uitstroom geldt voor het secundair onderwijs.

In Brussel is dat aandeel zelfs dubbel zo groot. 62 procent van de jonge leraars zijn na vijf jaar niet meer in het Brusselse Nederlandstalige secundair onderwijs terug te vinden. Zij vinden hun heil blijkbaar buiten het onderwijs, of in Vlaanderen.

De uittocht uit het Brusselse onderwijs is de laatste jaren wel verminderd. Volgens het laatste arbeidsmarktrapport, dat van vorig jaar, verlaat 62 procent de secundaire school. Twee jaar daarvoor was dat aandeel nog 67 procent. Onder meer de mediacampagne ,,In Brussel kan je wonderen verrichten'' zal daar niet vreemd aan zijn.

Het rapport geeft als oorzaak de massale aanwezigheid van anderstalige leerlingen in het Brusselse Nederlandstalige onderwijs, en de stadsvlucht van leerkrachten.

Die laatste oorzaak wordt beaamd op het kabinet van Guy Vanhengel (VLD), bevoegd voor onderwijs in de Vlaamse Gemeenschapscommissie. Zijn adviseur, die het cijfer ,,uitzonderlijk hoog'' noemt, ziet een grotere uitval als een normaal fenomeen voor een studentenstad. ,,Net als in Antwerpen en Gent blijven jongeren na hun studies in de stad hangen. En als ze aan een gezinnetje denken, gaan ze naar een kleinere stad of gemeente.''

In de Vlaamse middelbare scholen loopt het niet zo'n vaart als in de hoofdstad. Toch blijft het aandeel jonge leerkrachten dat de school de rug toekeert, de laatste jaren constant op dertig procent. In het buitengewoon onderwijs is dat aandeel ongeveer even groot, het schommelt tussen 23 en 37 procent. In het lager onderwijs is dat aandeel ongeveer half zo groot.

Dat een op de drie afgestudeerde leraars er binnen de vijf jaar de brui aan geeft, baart de katholieke onderwijskoepel zorgen. Het onderwijs is blijkbaar niet zo'n aantrekkelijke werkgever als algemeen wordt aangenomen. De werkdruk blijkt er hoger dan leraarsstudenten verwachten.

Chris Smits, verantwoordelijk voor het secundair onderwijs, stelt daarom voor dat scholen mentoren aanstellen. Die ervaren leerkrachten zouden de beginnende collega's kunnen begeleiden. Daarmee schaart hij zich achter de hervorming die de minister van Onderwijs, Frank Vandenbroucke (SP.A), vanaf volgend schooljaar wil waarmaken.

Daarnaast vindt Smits dat de lesopdracht van de beginnende leraars niet zo groot hoeft te zijn als die van de rest van het onderwijspersoneel. De wedde zou al vanaf het begin op het normale peil kunnen liggen, maar de lesuren worden geleidelijk opgebouwd tot het normale niveau.

Een laatste remedie is om mensen van buiten het onderwijs aan te trekken. Als zij in het onderwijs hun anciënniteit zouden kunnen behouden, wordt het onderwijs ook voor hen aantrekkelijk. Vandenbroucke zette onlangs nog de deur op een kier om mensen uit de particuliere sector voor de directies aan te trekken.

www.ond.vlaanderen.be

Bron: De Standaard

Ik vind het een goed idee van Chris Smits om mentoren aan te stellen voor beginnende leerkrachten. Als beginnend leerkracht heb je (uiteraard) een opleiding tot leerkracht gevolgd, maar je zit nog niet in het 'echte' werk. Je moet je nog inwerken in de (vaak) nieuwe school (of scholen!) en het is misschien toch anders dan je je eerst voorstelde. Een mentor kan je dan helpen en begeleiden en je vragen beantwoorden. Ik ben niet voor het voorstel van Vandenbroucke om personen uit de particuliere sector aan te trekken voor directies in scholen. Ik ben van mening dat de directie in een school moet weten waarover hij/zij het heeft en hierin ervaring te hebben: iemand die al in het onderwijs gestaan heeft.

Ik denk dat veel studenten het werkleven onderschatten. Niet alleen in het onderwijs, maar gewoon in alle sectoren.

Als je het even nagaat is het ook niet echt logisch: Stel dat je geschiedenis studeert, dan heb je in je laatste jaar bijna geen les meer! Je hebt wel taken en je thesis maar uiteindelijk plan je zelf waar en wanneer je je werk doet. Dan kom je als pas afgestudeerde in het onderwijs en moet je weer op afgesproken tijdstippen in de school zijn, voorbereid zijn en goed les geven. Ik kan mij gerust voorstellen dat die mensen daar niet op voorbereid zijn en dat dat veel stress met zich meebrengt...

Om het even open te trekken naar de lagere school: Daar denk ik dat pas afgestudeerde leerkrachten het moeilijk hebben met het feit dat ze niet alleen met de kinderen moeten omgaan. De ouders zijn al een net zo belangrijke factor. En het is de dag van vandaag ook heel belangrijk dat je die mensen mee hebt! Zij kunnen jouw gezag immers maken of kraken...

burn- out voor leerkrachten
 

De lerarensector lijkt misschien in het begin aantrekkelijker dan het in werkelijkheid is voor velen. Leuke uren, veel vakantie, ... maar men moet er wel veel voor in de plaats doen en daar wordt in de eerste instantie niet aan gedacht!
Zoals in het artikel stond geschreven, vind ik een mentor in de school een uitstekend idee. Iemand die je kan begeleiden en waar je met je vragen terecht kan. Ook dacht ik aan werkgroepjes. Leerkrachten van het zelfde vak die samen brainstormen over de lessen. Gedeelde smart is halve smart!
Wat volgens mij een bijkomende moeilijkheidsgraad is, is dat leerlingen meer inspraak hebben dan vroeger. Leerkrachten overleggen met de leerlingen wat ze willen leren, met als gevolg dat ze hun lesvoorbereidingen pas later kunnen maken.
Ik kan wel zeer goed begrijpen dat er leerkrachten zijn die al snel in hun carriére te maken krijgen met een burn- out. Bijvoorbeeld leerkrachten in het bijzonder onderwijs of in concentratiescholen. Sommige leerkrachten willen veel vooruitgang boeken met hun klas maar dit is niet altijd mogelijk! Men moet rekening houden met al de facetten en weten dat geen enkele job alleen een rooskleurige zijde heeft.

Dit bestaat volgens mij al in de vorm van vakgroepen waarbij overleg gepleegd tussen de verschillende vakleerkrachten over inhoud van de lessen, klemtonen, enz...

Ik ben mij iig al terdege bewust van het feit dat dit een heel zware job is. Ik denk nu soms al dat ik mss toch maar beter een 9to5-job had gekozen wegens veel te veel hobby's voor veel te weinige vrije tijd...
maar we doen het voor de lln hé, dus we mogen niet klagen. Je moet nog altijd een beetje idealist zijn om in het onderwijs te gaan en idealisten klagen niet ;)