Minister, hebben de Antwerpse leerkrachten al niet lang genoeg gewacht?
 

Minister, hebben de Antwerpse leerkrachten al niet lang genoeg gewacht?

Psycholoog Carl Jung zei ooit: "One looks back with appreciation to the brilliant teachers, but with gratitude to those who touched our human feelings. The curriculum is so much necessary raw material, but warmth is the vital element for the growing plant and for the soul of the child."

Een gemotiveerde leerkracht in een oud en versleten klaslokaal is beter dan een onvoorbereide of uitgebluste leerkracht in een gloednieuwe klas. Maar een omkaderde en gemotiveerde leerkracht in een nieuwe klas is uiteraard nog veel beter. De stad Antwerpen doet enorme inspanningen voor kwalitatieve onderwijscapaciteit. Deze legislatuur wordt door de stad maar liefst 172 miljoen euro geïnvesteerd in Antwerpse renovatie- en nieuwbouwprojecten. Daarmee zorgen we voor die nieuwe klasomgevingen. Nu moeten we er ook zorg voor dragen dat frisse en voorbereide leerkrachten deze klassen bevrouwen of bemannen. Want de uitdagingen zijn niet min.

Onze leerkrachten verdienen de grootst mogelijke ondersteuning zodat zij op hun beurt de talenten van onze kinderen optimaal tot uiting kunnen laten komen. In Basisschool De Pijl bijvoorbeeld, een school in Antwerpen-centrum, zitten meer dan 50 verschillende nationaliteiten op de schoolbanken. Taalachterstand, armoede en leerproblematieken, zo stelde ik bij één van mijn wekelijkse schoolbezoeken vast, zijn maar enkele uitdagingen waar de Antwerpse leerkracht dagelijks mee te maken krijgt.

Sterk onderwijs staat of valt met sterke leerkrachten. Dat staat als een paal boven water. En dat is mijn boodschap op deze dag van de leerkracht. Onze leerkrachten verzetten dagelijks bergen om te voldoen aan de maatschappelijke verwachtingen die er, in onze stad, zeker niet minder op worden.

Antwerpen wil vooruit

De verwachte bevolkingsgroei voor Antwerpen legt een enorme druk op onze arbeidsmarkt, onze ruimtelijke ordening en niet het minst op ons onderwijs. De cijfers voor Antwerpen spreken voor zich. Tegen 2018 verwachten we 24.000 nieuwe Antwerpenaren, tegen 2024 loopt dit op naar 51.000. Voor onderwijs betekent dit dat we tegen 2020, binnen 5 jaar dus, 7.000 nieuwe kinderen in het basisonderwijs en 3.300 in het secundair mogen verwachten.

De druk op de stad is groot, en een van de meest belangrijke schakels in het grootstedelijk onderwijsverhaal is onmiskenbaar de leerkracht. Tegen 2020 hebben we in Antwerpen 3.490 nieuwe leerkrachten nodig in het basisonderwijs en 2.695 leerkrachten in het secundair. De voorziene instroom is onvoldoende om deze vraag volledig te beantwoorden.

Bovendien stromen meer dan 40%, hetzij 2 op 5, van de Antwerpse leerkrachten binnen de eerste 5 jaar van hun loopbaan uit. Ik houd mijn hart dan ook vast wanneer ik lees dat er voorlopig 30% minder studenten zich dit academiejaar inschreven voor een lerarenopleiding in Vlaanderen.

Antwerpen blijft bij de les. We voeren publiek campagne om leerkrachten aan onze stad te binden, we werken op verschillende manieren aan het verminderen van de praktijkschok voor jonge leerkrachten en we plannen onze hen te laten bijstaan door coaches. Wij willen verder vooruit maar een aantal belangrijke volgende stappen moeten door Brussel genomen worden.

Brussel moet volgen

Hebben onze leerkrachten al niet lang genoeg gewacht, mevrouw de minister? Wanneer krijgen we een loopbaanpact? We parkeren de flexibele zij-instroom vanuit andere beroepen toch niet naar het einde van de legislatuur? Verdienen onze jonge leerkrachten geen betere aanvangsbegeleiding, mevrouw de minister?

De vakbonden doen moeilijk, ik weet het. En ik begrijp dat u niet over één nacht ijs kan gaan, maar Antwerpen heeft zuurstof nodig en Brussel kan ons daarbij helpen.


Bron: De morgen, 5/10/2015, http://www.demorgen.be/opinie/minis...wacht-a2478871/


Mijn mening:
Ik vind dat ze, zoals er al eerder is gezegd, de richting terug aantrekkelijker moeten maken. De reden waarom ik niet meteen aan de lerarenopleiding ben gestart, was omdat je niet zeker was van werk na de opleiding. Het laat soms jaren op zich wachten vooraleer je een vast contract op zak hebt. Voor die tijd ben je quasi een speelbal zonder vaste vooruitzichten. Dit is als leerkracht niet bevorderlijk voor een goed contact en interactie met je leerlingen als je continu van school moet veranderen. In het artikel is er ook sprake dat leerkrachten na vijf jaar hun loopbaan in Antwerpse scholen beëindigen. Rekening houdend met de factoren die ik hierboven heb opgesomd, vermeerderd met het feit dat in en rond Antwerpen vaak veel probleemscholen zijn, waar ouders en leerlingen in plaats van de school zelf, lijkt me dat niet verwonderlijk. Dus het is super dat de overheid er alles aan wil doen om de infrastructuren en dergelijke te verbeteren, maar ze mogen het essentiële niet over het hoofd zijn, zijnde dat de leerkrachten, ondersteund door de school, de overhand moeten hebben.