Twintigers stapelen schulden op
 

Twintigers stapelen schulden op


Steeds meer mensen tussen 20 en 35 jaar stapelen kleine schulden op, niet zelden tot een put van 25.000 euro. En dan loopt het mis. Daardoor moeten de laatste tijd erg vaak deurwaarders bij jongeren over de vloer komen.


Hans Bonte, OCMW-voorzitter VilvoordeEen nieuwe laptop, een tweede auto, een niet-betaalde boete en een derde citytrip... Niet zelden stapelen de kosten voor twintigers en jonge dertigers zich zodanig op dat de schuldenberg hen boven het hoofd groeit. Hans Bonte, OCMW-voorzitter in Vilvoorde (sp.a), ziet ze steeds vaker: jonge, werkende gezinnen met financiële problemen. Hij spreekt over mensen die verzeild raken in een samenloop van omstandigheden.

"Ze nemen zonder veel moeite zware financiële engagementen op, maar kunnen die niet terugbetalen", zegt Bonte. "Omdat ze nog niet veel werkzekerheid hebben, omdat relaties sneller op de klippen lopen, of omdat ze ziek worden. En dan komen ze hier aankloppen, vaak nadat de problemen al even aanslepen, met een schuldenberg die gemakkelijk 15.000 tot 25.000 euro bedraagt. Dat de spontane familiale solidariteit erodeert, speelt ook mee."

Volgens Bonte komen de jonge schuldenaars uit alle lagen van de bevolking. "Het is onmiskenbaar zo dat ook de modale inkomens tegen hun financiële limieten leven."

"Ik zie regelmatig dossiers waarbij jonge mensen meer dan behoorlijk verdienen, en ik vraag me af hoe ze zo snel in de schulden belanden", bevestigt Ivo Goeyens, voorzitter van de Nationale Kamer van Deurwaarders. Hij geeft toe dat ze steeds vaker bij jongeren over de vloer komen. Typisch bij twintigers en jonge dertigers: de opstapeling van kleine schulden: een boete van de NMBS, een lening voor de tweede wagen of de onbetaalde zorgverzekering. Kleine bedragen die heel snel oplopen.

Jonge mensen kopen veel, daarover zijn experts het eens. Wil je als hoogopgeleide een beetje meetellen, dan heb je vaak een auto nodig, een laptop en de nieuwste smartphone. Bonte: "Het is een maatschappelijke norm die jonge mensen op kosten jaagt, en voor de stomste dingen eerst. Ik ken jonge gezinnen die leningen aangaan om hun skivakantie te kunnen betalen. Tegelijk is er een ongelooflijk gebrek aan kennis, en dus ook een grote nood aan vorming en inzicht over hoe we met geld moeten omgaan."

Ook Goeyens kan zich verbazen over de lichtzinnigheid waarmee jonge mensen kredieten openen. De drang om te kunnen meedoen aan de consumptiemaatschappij is heel sterk bij hen. "Je ziet toch zelden een twintiger met een ouderwetse gsm en computer? Het gaat ook erg makkelijk. Wil je een nieuwe flatscreen op afbetaling? Neem een loonbriefje mee, verzwijg je andere kredieten en je krijgt alles. Tot de machine vastloopt. Sommigen overschrijden de pijngrens al zodra ze terugvallen op 80 procent van hun inkomen."

"Jonge mensen worden echt in die consumptiemaatschappij geworpen, de generaties voor hen zijn toch wat voorzichtiger. Die vinden het niet zo vanzelfsprekend om alles te hebben en worden evenmin zot gemaakt met elk jaar drie reizen en een nieuwe gsm."


Blog DM, 27-08-2012 (Lotte Beckers)

Twintigers stapelen schulden op
 

Ik vind dit artikel erg interessant en het doet me terugdenken aan mijn out of the box-stage. Aangezien ik een student economie ben wilde ik graag aan de slag gaan in een bank. Gedurende de twee weken waarin ik in functie van de bank werkte hoorde ik enkele situaties ter sprake komen waarin jonge mensen centraal stonden. Er zijn twee situaties die me toch wel aan het denken gezet hebben. Daarop zal ik ingaan in de derde en vierde alinea. Eerst wil ik nog een bedenking maken bij de kost van het leven.

Op de bank waar ik werkte moest ik veel overschrijvingen verwerken. Vaak kwamen oudere mensen - waarvoor internetbanking moeilijk is - met een enveloppe vol overschrijvingsformulieren op de bank aan. Die moest ik dan verwerken en zo kreeg ik een beter inzicht in de kosten verbonden aan het leven . Ik moet eerlijk zijn dat ik toch wel een beetje verrast werd door de kosten die de gemiddelde Belg heeft aan energie, watervoorziening, internet, enz. Tijdens mijn stage heb ik zo vaak overschrijvingen gezien die gericht waren aan bv. Pidpa en Electrabel dat ik de adressen van deze ondernemingen van buiten ken. Dit maar om te duiden dat deze kost voor iedereen van tel is en dat die al snel oploopt.

Jongeren beseffen vaak niet hoe snel de kosten voor basisgoederen zoals elektriciteit en water oplopen. Ze denken vaak niet aan hun toekomst en de kosten verbonden aan die toekomst. Tijdens mijn stage vertelde een bankbediende mij over een jongeman die net de middelbare school had verlaten en recent een job had gevonden. Die jongeman had nog niet zo lang geleden een wagen gekocht van ongeveer 25 000 euro. Hij moest hiervoor een dure hypotheek aangaan bij de bank en moest ongeveer 600 euro per maand afbetalen. Ook moest hij thuis iedere maand 400 euro aan zijn ouders afstaan. Ik kan niet afgaan van de gedachte dat die jongeman in de toekomst moeilijkheden zal hebben om een woonst te vinden aangezien hij nu al zoveel moet afbetalen.

Een tweede voorbeeld betreft twee jonge mensen die in Nijlen wonen. De jongeman is afkomstig van Nijlen en zijn vriendin is een Nederlandse. Het koppel is nog vooraan de twintig en zou graag een lening willen aangaan om een huis te kopen. Deze jonge mensen hadden jammer genoeg een te dure levensstijl om een lening af te kunnen sluiten. Het koppel spendeerde veel geld aan brandstof aangezien ze ieder weekend de ouders van de jongedame in het noorden van Nederland bezochten. Daarbij kwam nog dat ze enkele extra uitgavenposten hadden zoals multimedia waardoor de bank hen geen lening kon geven.

Deze twee voorbeelden hebben mijn ogen in een zekere zin toch geopend. Jongeren kennen de kost van het leven niet en kunnen hun consumptiepatroon moeilijk aanpassen aan hun nieuwe situatie als ze niet meer bij hun ouders wonen. Toch wel stof tot nadenken als je het mij vraagt...

Ik ga zeker akkoord met zowel het artikel als Nick, die stellen dat de kosten van de levensbehoeften zeer hoog zijn en dat mensen te weinig weten over deze kosten tot ze er daadwerkelijk mee geconfronteerd worden. Wij komen uit een generatie waar onze ouders voor ons duur speelgoed kochten en later dure laptops onder het mom dat we die voor school nodig hebben (wat ook wel zo is). We zijn als kinderen en tieners volgens mij zo gewend geraakt aan de luxe en het 'alles hebben' dat we moeilijk nog terug kunnen gaan naar het beginnen van nul. Bovendien is de grens om geld te lenen en ALLES op krediet te kopen veel lager geworden en is het volgens mij makkelijker om je in de schulden te werken dan pakweg 20 jaar geleden. Wat ik vooral erg vind is dat jongeren vanuit hun job of omgeving toch in zekere zin sociaal verplicht zijn om een gsm te hebben, een laptop (om zeker elke 4 uur je mail en je facebook te checken), maar dat ze geen degelijk huis kunnen huren of kopen omdat al het geld op is.

Twintigers stapelen schulden op
 

Het is mij al vaak opgevallen hoe weinig twintigers besef hebben van de waarde van het geld. Zoals het artikel zegt, zijn wij in een consumptiemaatschappij geboren. We moeten "mee" met de nieuwigheden, en aangezien de technologie niet stilstaat is dit vaak een dure affaire. Het erge is dat ouders hier vaak in meegaan. Ze geven hun kinderen vaak zomaar waar ze om vragen, omdat ze denken dit echt nodig te hebben. Op deze manier gaat "de jeugd" dit als vanzelfsprekend beschouwen. Ze denken niet na over "hoe lang moet je nu eigenlijk gaan werken om dit te kunnen betalen", of "hoeveel kost dit en wat is het gemiddelde maandloon". Ik vind het toch belangrijk, zeker als twintiger, om hier af en toe bij stil te staan. Ikzelf heb ook altijd vakantiewerk en studentenjobs gedaan, om toch maar wat te kunnen sparen om al een kleine basis te hebben als ik ben afgestudeerd.
Het is immers zeer moeilijk om aan een toekomst te beginnen bouwen zonder basis, en ik denk dat veel jongeren dit niet beseffen, of pas als het vrij laat is. Als je eens kijkt op de immobiliënmarkt, krijg je ook een idee van hoe duur het is om een huis te huren, laat staan te kopen. Anderzijds willen banken ook zomaar geen leningen meer geven, en geven veel banken niet graag meer leningen op 30jaar.
Sparen is de boodschap..