Spectaculaire vrijspraak in banaal drugsproces
 

ANTWERPEN - "Onregelmatige tapbeschikkingen besmetten de onregelmatige"

Vrijdag viel in de drugskamer van de correctionele rechtbank van en in Antwerpen een spectaculaire vrijspraak in een dossier dat zich aankondigde als een van dertien in een dozijn. Omdat een aantal tapbeschikkingen van de onderzoeksrechter niet of onvoldoende gemotiveerd waren, moeten die uit het dossier geweerd worden en die hebben de regelmatige beschikkingen besmet. Omwille van twijfel én mogelijke inbreuken op de privacy, kon de rechtbank niet anders dan de 46 (!) beklaagden vrijspreken. In de gang van het Vlinderpaleis waren de vreugdekreten dan ook niet uit de lucht. (Foto's PagiA)


Het parket kan nog wel beroep aantekenen tegen de vrijspraak. Het vonnis past het Transnuklear-Cassatiearrest uit 1993 toe, dat, vrij vertaald, stelde dat het onmogelijk is voor de rechter "om de ingrediënten van de cocktail na het schudden opnieuw te scheiden".

Onredelijk lange termijn

Op 1 oktober boog de rechtbank zich de hele dag over de zaak. De bende heeft volgens de openbaar aanklager tussen augustus 2007 en maart 2010 op grote schaal cocaïne en heroïne verkocht in de Scheldestad. De bende had een duizendtal klanten. De procureur vorderde celstraffen tot 54 maanden. Dat is minder dan voorzien, maar Ken Witpas was bereid om rekening te houden met de onredelijk lange termijn binnen dewelke de bende voor de rechter ten gronde verscheen.

De beklaagden opereerden vanuit Borgerhout en velen zijn ook familie van elkaar. Het onderzoek ging in augustus 2009 van start, nadat de politie informatie ontving over een dienster die drugs dealde. De vrouw werd in de gaten gehouden en zo kwamen ook de broers Omar en Youssef B. in beeld, de spilfiguren van de bende. Er werden observaties en telefoontaps uitgevoerd.

Oude koeien

Op 3 maart 2010 voerden 350 agenten 38 simultane huiszoekingen uit. Op verschillende adressen werden drugs en cashbedragen in beslag genomen. Omar B. pochte dat hij wist van de nakende inval en dat hij een grote geldsom had laten verdwijnen. Bij familielid Mohamed B. werd echter een zak met daarin 53.390 euro cash aangetroffen, die hij een dag eerder van de broers in bewaring had gekregen.

De procureur hield bij zijn vordering rekening met het feit dat het te lang geduurd had om de zaak voor de rechtbank te brengen en eiste daarom minder zware straffen. De verdediging, aangevoerd door Tim Smet, pleitte de onontvankelijkheid van de strafvordering: de speurders zouden aan proactieve recherche hebben gedaan, er zouden ook niet-beëdigde tolken zijn gebruikt en vooral: de onderzoeksrechter had te vage tapbeschikkingen uitgeschreven.

Let wel: het gaat om een vijf jaar oud dossier, uit een tijd dat de onderzoeksrechters zowat op automatische piloot tapbeschikkingen uitschreven op vraag van de politiediensten, zonder individuele motivering. Dat is intussen wel anders.


bron: http://www.politics.be/nieuws/6532/

mening: Ik vind het schandalig dat zelfs met bewijzen er mensen kunnen worden vrijgesproken door procedurefouten etc... Onze wetgeving zou dezelfde moeten worden zoals in Amerika, daar kan je afluisteren, werken met infiltranten etc.. In Amerika mag alles in het kader van het onderzoek, in België is dit niet het geval, en dat vind ik zeer spijtig. Er worden zeer vaak procedure fouten gemaakt en worden er misdadigers vrijgesproken.