'Hoeveel mensen kunnen geen kerstcadeautjes kopen?'
 

'Hoeveel mensen kunnen geen kerstcadeautjes kopen?'

Ik ben uitgenodigd voor een diner bij Grégory en zijn vrouw. ‘Appartement’ is een groot woord voor de twee kamers en het keukentje waarover Mister Dakloos en zijn gezin beschikken. Maar ik ben gecharmeerd als ik merk hoeveel moeite ze zich getroost hebben om het gezellig te maken. Ze hebben het hele meubilair verhuisd om meer ruimte te maken voor de tafel, die mooi gedekt is. Een tafelkleed, servetten, de kaarsen van hun huwelijk, …

Ik ben blij dat ik een fles roséwijn kocht en een taart bakte. Ik wilde niet met lege handen toekomen. Na het aperitief wordt tomatensoep uit blik geserveerd, gevolgd door Grégory’s ‘spaghetti spécial’ met kefta ipv gehakt. Als dessert kocht het koppeltje gebakjes. Grégory’s vrouw Ine vertelt me dat ik hun eerste gast ben, ze krijgen nooit volk over de vloer. Financieel kunnen ze dat niet aan en daarenboven hebben ze weinig vrienden. Als ze me toevertrouwt dat ze zo graag eens zou uitgaan met haar man, stel ik voor om eens te komen babysitten op hun dochtertje. Ik krijg nog een pot spaghettisaus mee naar huis. Het is ongelooflijk hoe gastvrij ik bij onthaald ben, terwijl ze het niet breed hebben. Ik zal hen binnenkort met plezier eens uitnodigen.

Ik begin me ondertussen flink zorgen te maken over mijn eigen budget, Ik spendeerde reeds 172,47 euro. Gelukkig heb ik nog kippenboutjes en steak in de diepvries, brood, macaroni, rijst, aardappelen, een halve kool, yoghurt en bakboter. Met de eieren, spek, witloof, bladerdeeg en melk kan ik een quiche maken. Waar pakte ik het verkeerd aan? Ik had waarschijnlijk niet de zuurkool en worstjes in een opwelling moeten kopen omdat ik daar zin in had. En een koffie gaan drinken met de vrienden omdat het koud was, maakte me ook €6 armer. De grootste kost was het dansspektakel van mijn metekind, maar daar heb ik 3 dagen vasten voor over.

Ine’s woorden van zaterdagavond blijven door mijn hoofd malen. Het ergste voor haar is dat nu de kerstperiode nadert, ze geen cadeautjes kan kopen en niemand kan verrassen. Ze heeft een kleine kerstboom gekocht, maar daar blijft het bij. Hoeveel mensen zouden er momenteel wel niet in deze situatie zitten?

De Samaritanen richtten daarom de ‘schoendozenactie’ op, want iedereen verdient een kerstcadeau! Je neemt een schoendoos, stopt daarin een tiental niet bederfbare etenswaren en niet-alcoholische drankjes, evenals een kerstkaart. Je verpakt de doos in cadeaupapier en geeft deze af in Hotel Wielemans, Rue Defacqz 14, 1000 Brussel op donderdag 17 december tussen 16 en 20u. Er wordt je een drankje aangeboden voor de moeite. Voor meer informatie kan je een mailtje sturen naar shoeboxoperation@edificio.be.

En ook de gratis weekkrant ‘Brussel Deze Week’ pakt uit met een toffe campagne: het ideale eindejaarscadeau. Ze bieden je de mogelijkheid om een gratis jaarabonnement te schenken. Een ludieke, maar geslaagde actie.

Zondag ben ik de hele dag in de weer. ‘s Morgens help ik mee de zaal klaarzetten voor het concert van onze harmonie, waar ik al jaren saxofoon speel. Om 15u begint ons concert. Alles verloopt vlot en het publiek wordt verrast met een grote verjaarstaart. We vieren dit jaar immers ons 140-jarig bestaan. Traditiegetrouw krijgt elke muzikant 2 drankbonnetjes. Deze 2 cola’s zijn het enige wat ik drink. Met nog 7,53€ tot 14 december kan ik me niks extra permitteren.

Bron: De Standaard, 9/12/2013 (9u49), Carla Dejonghe
http://www.standaard.be/cnt/dmf20131209_011

Mening:
Wanneer ik het artikel begon te lezen dacht ik in mijn eigen: "Ooh, dat is kei erg.". Dus is dit eigenlijk een boecht artikel omdat het op de emotie van de mensen gericht is. Ik heb dan toch verder gelezen omdat ik dan toch het einde van het artikel wilde weten. Ik was blij dat ik verder las. Het artikel gaat niet alleen over dat die mensen het slecht hebben maar het gaat in het algemeen over armere gezinnen. Op het einde van het artikel wordt vermeld dat je als gewone mens deze mensen kan helpen door de schoendozenactie in Brussel.
Ik vind dat er overal zo een initiatief moet zijn. Vorig jaar hebben wij ook aan zo een actie meegedaan. Een zaak uit de geburen zamelde allerlei cadeautjes in voor arme mensen die met kerstmis gratis mochten komen eten in die zaak. Ze hadden dit in de streekkrant laten zetten. Wij waren toen net alles aan het herinrichten en moesten bepaalde spullen niet meer hebben. Deze spullen waren zeker nog bruikbaar, normaal waren we van plan om ze naar de kringloopwinkel te doen. Maar het is toch veel 'plezanter' als je hier andere mensen gelukkig mee kunt maken. We moesten ons adres achter laten in de zaak en hebben nadien van deze mensen een kaartje aangekregen.