Leerkrachten willen staken op 28 maart
 

De onderwijsvakbonden staken op 28 maart als de Vlaamse regering niet met nieuwe elementen komt in het debat over de eindeloopbaan. Dat heeft het gemeenschappelijk vakbondsfront donderdagochtend beslist na gezamenlijk overleg.

Dinsdag maakte de Vlaamse regering bekend dat de zogenaamde terbeschikkingstelling (TBS), de regeling voor vervroegde uitstap van het onderwijzend personeel, hervormd en uitgedoofd zal worden, met uitzondering van het kleuteronderwijs. Dat moet dit jaar 5 miljoen euro opleveren, een kleine som in het totaal van de geplande besparingen.

'Onaanvaardbare maatregelen'

De vakbonden benadrukken dat de Vlaamse regering eenzijdig besliste om de TBS in het onderwijs af te schaffen en het wachtgeld drastisch te verminderen. Bijkomend werden beperkende maatregelen inzake het ziekteverlof opgelegd. Dat is voor de personeelsleden in het onderwijs onaanvaardbaar, zegt Marianne Coopman van het Christelijk Onderwijzersverbond (COV).

Het gemeenschappelijk front van de onderwijsvakbonden besliste donderdag een actieplan uit te werken. Op 12 maart komen er infovergaderingen voor de militanten in elke provincie en op 16 maart plannen de bonden een infomoment in elke school of centrum door de afgevaardigde(n) van de school. Tot slot organiseren ze op op woensdagnamiddag 21 maart lokale en provinciale acties.

'Verantwoordelijkheid opnemen'

'Als deze acties niet leiden tot tastbare resultaten, is woensdag 28 maart een eerste stakingsdag', zegt Coopman. 'We willen onze verantwoordelijkheid opnemen en dit actieplan sluit niet uit dat het gemeenschappelijk front open staat voor overleg op basis van nieuwe elementen. We zijn bereid om constructief aan de onderhandelingstafel te zitten, maar het is aan Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet om samen met de Vlaamse regering hierin het initiatief te nemen.'

Minister Smet (SP.A) liet dinsdag al weten dat hij begrijpt dat de beslissing hard aankomt. 'Maar dit is een billijke regeling. Leerkrachten kunnen nog steeds op pensioen als ze 60 jaar zijn. Doorsnee mensen moeten wachten tot ze 65 zijn', klonk het toen.

(bron: www.standaard.be) gevonden op 1 maart 2012

Mening:
Ons land moet veel besparen, dat is algemeen geweten en binnenkort waarschijnlijk ook te voelen. Langs de ene kant vind ik het niet meer dan normaal dat als mensen in andere sectoren langer moeten werken, leerkrachten ook langer zullen moeten werken (ookal is dat niet in mijn voordeel als ik naar de toekomst kijk.) Ik vind het wel goed dat ze gaan staken. Velen vragen zich af of het iets uitmaakt, al die stakingen maar we moeten van ons laten horen alleen zo kunnen er misschien nog compromissen gesloten worden.

Ons land zit een crisis. Europa vraagt besparingen. Iedereen moet inleveren en iedereen zal langer moeten werken. Logisch lijkt mij. Niemand zal dit leuk vinden maar we betalen de prijs voor het jaren lang boven onze stand leven. Kijk naar onze buurlanden, zo slecht zijn we er dan nog niet vanaf. Dat de leerkrachten staken is iets dat ik echt niet kan begrijpen. Je zou blij moeten zijn dat je op je 60ste op pensioen kan zijn maar nee hun antwoord is staken. Gaat dat iets uithalen? Ik denk van niet buiten opnieuw veel problemen voor ouders me kinderen, ja een school moet wel opvang voorzien maar ik zou mijn kind ook niet graag naar school sturen om dan heel de dag in 'de studie' te gaan zitten. Ik stel voor dat de huidige leerkachten inbinden en de reputatie van ons toekomstige leerkrachten niet kapot maken door ondoorachte acties te ondernemen.

Leerkrachten willen staken op 28 maart
 

Ik vind ook dat iedereen inderdaad zijn steentje moet bijdragen in deze maatschappij. Je zou blij moeten zijn dat je nog 'mag' werken tot je 60ste of 65ste. De gemiddelde leeftijd wordt alsmaar hoger en op pensioen gaan op je 58ste kost onze maatschappij gewoon teveel geld.

Het is logisch dat we langer zullen moeten werken. Het alsmaar vroeger op pensioen gaan kost onze maatschappij alleen maar geld. Natuurlijk komt zoiets hard aan als je te horen krijgt dat je pas op je 60ste of 65ste op pensioen gaat. Maar ik weet niet of het zinvol is, al die stakingen. Uiteindelijk heb je er zelf alleen maar nadelen van: je krijgt achterstand met de leerstof die je moet gezien hebben, allerlei papierwerk dat in orde moet gebracht worden.

Ik denk dat zo'n staking uiteindelijk meer nadelen heeft dan voordelen. En uiteindelijk: het is de regering die beslist of de maatregel er al dan niet doorkomt.

Stakingen vind ik goed. Anders laten wij ons toch gewoon maar doen!! Ieder burger heeft recht om zijn mening te uiten, hetzij zo via stakingen.
Er moet inderdaad iets gedaan worden om geld in het laatje te brengen en dit kan men creëren door leerkrachten langer te laten werken. Maar stel je voor dat jij daar op je 58ste sta en je al plannen had gemaakt omdat je lekker op pensioen kon. Je hebt al lang gewerkt voor ons land en dan besluiten ze ineens dat je er 2 jaar bij moet doen. Ik zou voor minder gaan staken.
Wij weten nu dat we minstens tot 60 jaar moeten werken, maar ik vraag mij dan af waar dat dit gaat eindigen. Komen er nog eens 5 jaar bij of niet? :slash: Een job als leerkracht is niet te vergelijken met iemand uit de bouw, maar als ik nu stages geef, merk ik wel dat de mentaliteit bij de meeste leerlingen erg aan het worden is. Als we dat zien evolueren naar nog erger, dan houdt een leerkracht deze job toch ook niet meer vol?!

Als reactie op het hoofdartikel zou ik graag het volgende willen posten

Leraars schorten acties op
De onderwijsvakbonden gaan met de Vlaamse regering onderhandelen over het afschaffen van het TBS-systeem. Voorlopig voeren ze geen actie. 'We hebben een traditie van overleg. Die traditie moet hersteld worden', zegt Rudy Van Renterghem van de Christelijke Onderwijsvakbond.


De Vlaamse regering en de onderwijsvakbonden zijn het eens om vanaf vandaag onder leiding van de minister van Onderwijs Pascal Smet (SP.A) onderhandelingen te voeren over het afschaffen van het TBS-systeem. Dat melden de regering en de bonden in een gezamenlijk persbericht.

'Het is belangrijk dat we het sociaal overleg opnieuw kunnen opstarten om zo een kans te beiden om uit deze problematiek te raken', zei Rudy Van Renterghem van de Christelijke Onderwijsvakbond. Vorige week haalde Van Renterghem nog fel uit naar Smet. 'Het was een koude douche. Het is normaal dat je na tien seconden niet opnieuw warm hebt.'

'Het was niet makkelijk om opnieuw aan te knopen maar we gaan elkaar op korte termijn terugzien. we hebben een lange traditie van overleg, het onderlinge vertrouwen moet er opnieuw komen.'

Vorige week haalde de Vlaamse regering de woede van de leraars op de hals door de vervroegde uitstapregeling (TBS) voor leerkrachten af te schaffen, met uitzondering van het kleuteronderwijs. De TBS-regeling liet leerkrachten toe om op 58 of 56 (kleuterleerkrachten) te stoppen met werken en tot aan hun officieel pensioen op hun 60ste wachtgeld te krijgen.

Consistent
'Het kan niet dat mensen die aan het einde stonden van hun loopbaan dan toch nog twee of drie of zelfs zeven jaar langer moeten werken. We mikken op een eindeloopbaanakkoord dat consistent en werkbaar is', alsnog Van Renterghem. De vakbondsman onderstreept ook dat het niet enkel gaat om de uitstapregeleing maar over 'de totaliteit van de loopbaan'.

Bij de onderhandelingen 'zullen de overgangsmaatregelen, de vermindering van het wachtgeld, de eindeloopbaanmogelijkheden en de begeleidende maatregelen in het kader van het loopbaanpact aan bod komen', luidt het. 'Daarom zal het loopbaanpact ook versneld onderhandeld worden.'

Bron: http://www.standaard.be/artikel/det...DMF20120306_100

Eigen mening
Persoonlijk ben ik van mening dat je dmv sociaal overleg verder kan geraken dan door het werk neer te leggen. Bij stakingen laat je alleen maar je ongenoegen merken. Terwijl je bij sociaal overleg de meningen van beide partijen te weten komt en ook hun motieven om dit te doen.
Ik zeg niet dat er niet gestaakt mag worden, maar ik blijf erbij dat stakingen geen oplossing bieden voor zo'n problemen.

Origineel gepost door Nikki:

Origineel gepost door Jolien Helsen:


Ik stel voor om toch een zekere vorm van liefde voor het vak te hebben. Als je nu al gaat aftellen naar je pensioen (niet in mijn voordeel ed) dan ben je toch wel enigszins verkeerd bezig. Ik denk niet dat het in het voordeel is van je leerlingen als je leerkracht wordt voor de voordelen (veel verlof en pensioen). Je zou leerkracht moeten worden om te onderwijzen en alles wat er boven komt is dan toch een extra voordeel?

Ik ben het volledig eens met Jens. Als je je job doet met volle overtuiging, wat voor een leerkracht echt wel een vereiste is, dan zou je het erg moeten vinden om op pensioen te gaan. Dit klinkt misschien vreemd, maar ik ken wel zo'n persoon. Mijn juf van de kleuterschool is blijven werken tot 65 jaar, omdat ze maar geen afscheid kon nemen van het vak. Ze was al wat ouder, maar ze bleef het vak vol liefde en toewijding uitoefenen. Zo een leerkracht zou ik ook willen worden. Wanneer ik begin te twijfelen aan dit gegeven, dan moet ik vragen beginnen stellen over mijn keuze, wil ik echt wel leerkracht worden?
Trouwens, als we deze maatregel nu niet gaan toepassen, dan wordt de volgende generatie hier de dupe van. Moeten we dan altijd naar onszelf kijken? En je mag het ook niet meer vergelijken met vroeger. De meeste mensen studeren nu langer en komen pas rond hun 24ste op de arbeidsmarkt terecht, terwijl vroeger de meeste mensen al op hun 14de aan het werk waren. We studeren langer en leven langer, waarom dan niet langer werken? We zijn één land en ons land zit in crisis, dan is het toch aan ons om ons land eruit te helpen?

Ik vind het sowieso al schandalig dat je als leerkracht alleen nog maar denkt aan staken! In het onderwijs moet je zeker ook hard werken, maar dan op een andere manier dan bijvoorbeeld arbeiders. Maar in het onderwijs heb je hele goede uren, je hebt veel vakantie, kortom... Wat wil je nog meer?

Daarom vind ik het echt heel erg als leerkrachten willen staken. Altijd maar zagen en klagen, dat doen de mensen alleen nog maar tegenwoordig. In plaats van eens te zien en te beseffen hoe goed we het hier wel niet hebben.

Natuurlijk kan ik er wel in komen dat het niet zo'n fijn nieuws is als je normaalgezien volgend jaar op pensioen kon en je dan plots te horen krijgt dat je nog een aantal jaren extra moet werken. Maar persoonlijk zou ik het erg vinden om op pensioen te gaan en de 'laatste' fase van je leven in te gaan. Dit is misschien cru gezegd, maar zo bekijk ik het.

Geniet van je mooie job in het onderwijs, in plaats van steeds te klagen. Dat vind ik ervan ;)

Van leerkrachten wordt verwacht de jeugd klaar te stomen voor de maatschappij. Ze moeten bepaalde waarden en normen meegeven, die ervoor moeten zorgen dat jongeren standvastig in de maatschappij terechtkomen. Dit kan je alleen maar als je zelf echt staat achter wat je wil meegeven. Leerkracht zijn betekent niet bepaald carrière maken of rijk worden. Je doet het met een bepaalde passie. Als je je als leerkracht elke morgen uit bed moet sleuren om naar het werk te gaan, kan je net zo goed iets anders gaan doen.

Het willen gaan staken omdat wij (net zoals de rest van België) ook enkele jaren langer zullen moeten werken, vind ik nogal hypocriet. Dit getuigt niet van inzicht in onze huidige maatschappij.
Leerkrachten zouden beter moeten weten. We mogen nog steeds wat vroeger gaan dan de rest, en houden tot nu toe een mooi pensioen over. Kunnen we dan echt klagen over deze kleine extra moeite? Waar is die passie dan vraag ik mij af.

Leerkracht zijn is een prachtige job!!! En uiteraard moet een leerkracht niet klagen; mooi betaald, goede uren, lekker vakantie.
Zelf heb ik hier ook voor gekozen, omdat ik het graag doe en graag de lln iets wil bijbrengen. De passie voor de job is er zeker en vast.
Zoals Jens vermeldde: 'aftellen tot je pensioen', is een slechte start!!! Maar ik vind wel dat een leerkracht ook van zich mag laten horen (via stakingen). Dat heeft niets te maken met het feit dat je niet fier bent op je job of dat je het niet graag doet. Maar als persoon van onze maatschappij mag je je toch ook niet met je voeten laten spelen.

Maar Jolien, wat lost het op? Iedereen zal zijn steentje moeten bijdragen om ons land er terug bovenop te helpen. Wij zouden als leerkrachten ons het beste laten horen door goed les te geven en door innoverend te werk te gaan in de klassen.

Goede condities tracht je te behouden, dat is normaal, maar als je merkt dat iedereen een extra inspanning moet doen, dan is het zeer egoïstisch om niet mee te willen doen. Als je samen in een roeiboot zit, dan gaat die het beste vooruit als iedereen roeit en niet als er een paar profiteurs tussen zitten die alleen maar toekijken.
Verder mogen leerkrachten niet vergeten dat ze een voorbeeldfunctie hebben. Wanneer zij steeds het werk neerleggen als er een inspanning wordt gevraagd, dan gaan de leerlingen op termijn dit gedrag kopiëren. Links en rechts hoor ik al jongeren plannen maken om collectief de boeken te sluiten in de klas. Leerkrachten die staken geven het sein dat hun leerlingen maar bijzaak zijn.
Ik stel mij ook de vraag of die twee extra jaartjes dan echt zo onoverkomelijk zijn. Hebben deze leerkrachten (die normaal binnenkort met pensioen zouden gaan) dan elke minuut afgeteld? Zijn ze onderweg hun motivatie kwijtgeraakt?Dan hadden ze een ander beroep moeten kiezen en konden ze nu nog eerst een tandje bijsteken in plaats van rustig uit te bollen. Dan hadden ze misschien recht om te klagen.

Iedereen moet zijn steentje bijdragen, daar ben ik absoluut mee akkoord! En leerkrachten hebben een voorbeeldfunctie. Maar gaan jullie dan later altijd ja knikken? :slash: Daar gaat het hem er bij mij juist om! Je moet je gewoon niet laten doen! En ja, misschien lost het niets op maar je hebt wel geprobeerd om het te vermijden.

Het zou triestig gesteld zijn met de democratie wanneer enerzijds de bevolking het nut van staken of betogen niet meer inziet en anderzijds politici die geen rekening zouden houden met sociale acties. Actie ondernemen doe je om overleg te eisen om zo minder drastische maatregelen te bekomen d.m.v. compromissen sluiten. Op die manier worden alle belanghebbende gehoord. Zo draag je nog altijd een steentje bij maar bestaat er tenminste wel een draagvlak voor.

Ik ben het wel eens met Jolien. Oké, iedere mens moet werken tot zijn 65 jaar. En wij als leerkrachten tot ons 62 jaar. Dus we hebben niet te klagen. Maar denken jullie dat je met je 62 jaar nog met volle enthousiasme als nu nog voor de klas zou staan. Wees nu eens redelijk. Ik vind het ook heel belangrijk dat je als leerkracht alles uit de kas moet halen om de optimale ontwikkeling van de leerlingen zo veel mogelijk te bevorderen. Maar als ik 60 jaar ben zou ik toch graag uitbollen. Dus halftijds is op deze leeftijd echt wel welkom.
We moeten inderdaad niet over ons heen laten walsen, iedereen heeft recht op een mening en moet opkomen voor zichzelf.

AVO, ik zie het nut van staken zeker in, maar enkel en alleen wanneer hier een gegronde reden voor is. Ik begrijp niet waarom de leerkrachten nu zouden moeten gaan staken? Niet enkel de leerkrachten gaan nu langer moeten werken, ook andere sectoren. Enkel de leerkrachten die er rotsvast van overtuigd zijn dat dit geen goede beslissing is, die mogen van mij hun stem laten horen en gaan staken. Maar, geef toe, vakbonden leggen precies graag het werk neer om te gaan staken, terwijl de meerderheid nog ineens niet weet waarom er juist gestaakt wordt. Volgens mij is 'het langer werken' nu eenmaal noodzakelijk om ons land erbovenop te helpen...

Ik voeg me bij de meningen van Jens en Evelien. Toch vind ik de opmerking van AVO zeer belangrijk. Stakingen zijn nodig om onderhandelingen en overleg te eisen. Daaruit moeten dan belangrijke overeenkomsten worden gemaakt die proberen voor iedereen ten goede te komen. Mij gaat het echter om het belang van de staking. Ga je staken omdat de maatregel voor jezelf minder leuk is of ga je staken omdat de maatregel op zich op niets slaagt. Dat is een groot verschil!


Zouden we de pensioenleeftijd niet voor elk beroep gelijkstellen? Minder zever, iedereen gelijk? Of ga ik hier tekort door de bocht?

Noël, volgens mij ga jij hier te kort door de bocht. Denk maar aan de zware beroepen die het lichaam sterk belasten, zoals werken in de bouw en dergelijke. De sector die we ook snel vergeten, is de zorgsector. Zien jullie een vrouw van 65 nog een bejaarde uit het bed 'heffen'? Dit werk is ook niet te onderschatten, dus voor zo'n beroepen moet de pensioenleeftijd zeker lager liggen, anders is het gewoon niet haalbaar.

Ik denk dat, wanneer we de pensioenleeftijd voor iedereen gelijk gaan stellen, we zelfs meer zever gaan krijgen. De argumenten hiervoor heb ik hierboven reeds aangehaald.

Origineel gepost door Jens:

Origineel gepost door Esther:


In de bijlage vind je een artikel over Juf Lien die desondanks dat ze officieel in ziekteverlof is toch nog les geeft. Over liefde voor het vak gesproken..! Chapeau!

Bron: de Zondag (Mechelen - Lier) / 18 maart 2012

Aan alle beroepen zijn er zware taken verbonden, fysiek of mentaal.
Uiteraard hebben zwaar fysieke beroepen een niet te onderschatten effect op ons lichaam, maar ik denk dat we, zeker in een maatschappij als vandaag, zeker de zwaar mentale beroepen niet zomaar achteruit mogen schuiven.

Misschien moeten we inderdaad voor sommige beroepen de lat wat lager leggen, maar waar stopt het?

Ik vind het argument van Evelien over de bejaardenverzorgster van 65 redelijk onterecht. Zij zal misschien geen bejaarden uit bed kunnen heffen, maar is dat ook nodig? Zij kan net zo goed andere taken op zich nemen. Ik denk zelfs dat veel bewoners het aangenaam vinden om een praatje te maken, of verzorgd te worden door iemand die meer tegen hun eigen leeftijd aanleunt.
Hebben deze mensen recht op vervroegd pensioen? Naar mijn mening niet, laat ze andere taken vervullen, en het zwaardere, fysieke werk overlaten aan de jongere verzorgers.
Zo kan het volgens mij in veel beroepen gaan. Probeer samen met mensen die niet meer gemotiveerd zijn, een oplossing te zoeken. Probeer hun job anders in te vullen zodat ze ook de laatste jaren van hun carrière met plezier komen werken. Zo ben ik van mening dat de oudere werknemers zo veel kennis bezitten, dat we geen betere leraar kunnen hebben dan hen.

We leven allemaal langer, dus moeten we allemaal langer werken, of we dat nu leuk vinden of niet. Dus wat gaan we doen, in een hoekje zitten mokken? Op straat komen zodat ze enkel voor ons een uitzondering maken? Of gaan we proberen er het beste van te maken, en ook andere opties aanhalen zodat we allemaal nog ons steentje kunnen bijdragen?

Je kan inderdaad de oudere mensen andere taken geven, maar vinden ze dit dan beter? Zou een bejaardenverzorgster plots een bureaujob willen doen, dat weet ik echt niet. Dat is vaak de makkelijkste oplossing, "zet ze maar aan een bureau." Ik denk namelijk niet dat er veel andere keuzes zijn, want ze nemen jammer genoeg niemand aan om "een praatje te slaan" met de mensen.

Ik geef Evelien K wel gelijk bij de zware mentale beroepen, maar ik denk niet dat je hiervoor vroeger op pensioen moet. Deze zware beroepen, zoals psycholoog bijvoorbeeld, zijn van het begin tot eind mentaal erg zwaar. Als je dit plots te moeilijk vindt tegen je pensioenleeftijd aan, dan vind ik dit heel vreemd. Als het beroep je mentaal zwaar ligt, dan zal dit al wel van in het begin van je carrière zijn en dan betekent het dat je verkeerd gekozen hebt, vrees ik.

Ik denk dat in een bejaardentehuis wel meer taken zijn dan enkel zware fysieke taken. Ik denk bij voorbeeld aan wassen, bedlinnen vervangen, maaltijden verzorgen, bewoners eten geven, briefing aan verpleegkundigen, medicatiebedeling, overleg met een arts, activiteiten begeleiden, palliatieve zorgen, stervensbegeleiding, en zo meer. Bij de twee laatste voorbeelden hoop ik duidelijk te maken dat "een praatje maken" wel degelijk belangrijk is in deze sector.

Ik denk dat er dus wel degelijk kansen zijn om in een beroep als bejaardenverzorging andere taken op te nemen. Het is ook voor een deel een kwestie van willen denk ik dan. We kunnen blijven sakkeren op onze zware taken en ons laat pensioen, of we kunnen proberen er het beste van te maken, zodat het voor onszelf en de maatschappij de beste oplossing wordt. Niet in elk beroep kan dat, maar ik denk dat we eerst de opties in een beroep zo goed mogelijk moeten bekijken. Zo kunnen er veel mensen zich heroriënteren op hun eigen vakgebied waardoor het hen comfortabeler wordt, en tegelijk ook de maatschappij er baat bij heeft.

Het argument over de mentaal zware beroepen vind ik nogal kortzichtig. Is het onze eigen schuld als we een mentaal zwaar beroep kiezen? Dat kunnen we even goed terugkoppelen naar de fysiek zware beroepen. Dat is dan toch ook hun eigen schuld?
Dit alles neemt niet weg dat deze beroepen broodnodig zijn, van dakwerker tot slachtofferhulp. Ik denk dat we de impact van al deze beroepen niet mogen onderschatten.
Ik herhaal nogmaals dat ik wel akkoord ben dat zware beroepen zoals in de bouw een verlaagde leeftijd verdienen. Maar ergens moet men de lijn trekken, dus ik vind dat (zeker) het beroep van bejaardenverzorger geen aangepast programma moet krijgen.

Ik heb op geen enkel vlak beweerd dat mensen met een zwaar mentaal beroep vroeger op pensioen moeten kunnen gaan. Ik haalde deze beroepen enkel aan omdat er bij elk beroep wel zware taken verbonden zijn. Maar dit betekent helemaal niet dat zij dan ook vroeger moeten kunnen gaan. Dat is heel mijn punt.
We moeten ergens een lijn trekken, anders staat binnen de kortste keren heel de arbeidsmarkt op straat omdat ook zij vinden dat ze recht hebben op vervroegd pensioen.

Ik vraag me af of de reacties van sommigen binnen 30 jaar nog steeds hetzelfde gaan zijn. Of zouden dat dan misschien de mensen zijn die het eerst zijn om te gaan staken? Ik wil hiermee maar aantonen dat wij misschien (nog) niet geplaatst zijn om te (ver)oordelen omdat we nog maar bitter weinig van de realtiteit hebben geproefd. Wat voor de ene mens zwaar is, is dat voor de andere niet, de ene mens kan al wat makkelijker omgaan met veranderingen/tegenslagen dan een andere. Ik kan mij perfect inbeelden dat er leerkrachten tussen zitten die een staking zien als een extra dagje verlof, dat heb je in alle sectoren, en eigenlijk niet weten waarom ze staken, als de reacties op deze categorie leerkrachten bedoeld is kan ik ze wel begrijpen.

Jens je bent me voor op deze problematiek!
Inderdaad de liefde voor het vak is voor mij nog steeds hét overtreffende, de drijfveer!
Ikzelf als leerkracht zou het totaal niet erg vinden om tot mijn 65ste te werken! En echt een fysiek zware job is het nu ook weer niet dus...
Bij deze ben ik echt van mening dat liefde alles overwint!