Bestaat jaloezie als positieve eigenschap?
 

Bestaat jaloezie als positieve eigenschap?

Jullie krijgen deze poll op jullie bord n.a.v. een discussie in 1Basoab over jaloezie...

Ik denk van niet.
Mijn vriendin zegt wel eens dat jaloezie in een relatie wil zeggen dat je elkaar graag ziet, maar daar kan ik toch echt niet mee akkoord gaan. Jaloezie is een teken van een gebrek aan vertrouwen. Als je elkaar ten volle vertrouwt is er gewoonweg geen reden voor jaloezie. Zo simpel is het.
Ook jaloezie op andere gebieden kan in mijn ogen nooit positief zijn. Het enige positieve effect dat jaloezie kan hebben, is dat het er misschien voor zorgt dat je beter je best gaat doen voor iets, maar voor de rest: nope niet echt positief vind ik...

Het gaat toch weer niet zo'n poll worden waarbij iedereen wel stemt, maar zijn keuze niet beargumenteert. Ik ben werkelijk benieuwd naar de argumenten van diegenen die vinden dat jaloezie wel een positieve eigenschap kan zijn...

Ik weet niet wat ik daarvan moet denken. De discussie was er gistere in onze klas. Ik kan er eigenlijk niet over meespreken, ik ben totaal niet jaloers. Mijn vriendin ook niet en we zouden niet weten waarom. We zien elkaar graag en daar valt weinig aan te doen. Ik vind niet dat je door jaloers te zijn, bewijst dat je iemand graag ziet. Je moet een blindelings vertrouwen hebben in elkaar en dan zal er geen sprake zijn van jaloezie.
Maar ik moet wel toegeven, ik kon sommige argumenten toch begrijpen en volgen van de mensen die beweerden dat er positieve jaloezie bestaat. Ze kunnen misschien wel gelijk hebben...

Wel ik vind dat jaloezie op sommige vlakken een positieve kant kan hebben, want door het vertoon van een beetje een jaloers gedrag, het moet niet overdreven worden, vind ik dat je wel een soort compliment geeft. Ik vind het erg dat iemand totaal niet jaloers is, maar je mag niet overdrijven uiteraard. Het vereerd je toch dat je vriendje jaloers is op andere mannen, want dan voel je zelf toch nog een soort gevoel van "yes, hij ziet mij nog graag en wil me niet delen..." maar in sommige gevallen gaat het erover...dat je, wanneer je nog maar in de buurt komt van een andere jongen, al ruzie hebt, dan is er iets serieus mis... maar gezonde jaloezie kan nooit kwaad...

groetjes...

Ik denk dat een gezonde portie jaloezie geen kwaad kan. Stel dat je vriend jaloers reageert, dat is toch het teken dat hij je niet kwijt wilt en dat hij je wel degelijk graag ziet?
Misschien komt dit belachelijk over, maar ik zou er geen probleem uit maken moest mijn vriend jaloers reageren.. Het hangt natuurlijk af in welke omstandigheden!
Als hij al op z'n tenen getrapt is wanneer je nog maar met iemand anders spreekt, gaat het er natuurlijk wel over. Dan kan je niet meer spreken van een gezonde portie jaloezie, maar dan ben je ziekelijk jaloers. En extremiteit is nooit goed!

Ik zeg geen ja maar ook geen nee, soms is jaloezie inderdaad positief omdat je dan weet dat je vriend(in) je graag ziet. Toch vind ik dit ergens ook een vorm van wantrouwen, er moeten gewoon afspraken gemaakt worden hieromtrent en dan is jaloezie overbodig.

Bestaat jaloezie als positieve eigenschap?
 

Ik vind niet dat jaloezie een vorm is van elkaar niet vertrouwen maar eerder van egoïsme. Het woord jaloezie heeft voor mij sowieso een negatieve bijklank doordat je altijd iemand beperkt in zijn vrijheid.

Leve deze discussie!!!!

Deze discussie was precies het hoogtepunt van de voorbije les RZL. Hierbij moet ik toch zeggen dat ik jaloezie echt wel een positieve eigenschap vindt. Als uw vriend jaloers is omdat je met een andere jongen staat de babbelen, vindt ik dat een positieve eigenschap. Een teken van liefde!! en daarmee uit. punt!!!!

Misschien moeten we de discussie wat verruimen. Wat ik hieronder hoor is dat jaloezie enerzijds een teken van wantrouwen is en anderzijds een teken van liefde/graag zien. En ik kan mij in beide wel vinden.

Ik denk dat daaruit blijkt dat je hoe dan ook niet voorbij kan aan het gevoel van jaloezie. Dat is waarschijnlijk een vrij menselijk gevoel. De vraag is dan misschien: Wat doen we met die jaloezie?

Ik denk dat je dan pas aan het onderscheid kunt maken tussen positieve en negatieve vormen van jaloezie. Wat denken jullie?

Een leuke discussie. Pro en contra, het is zelfs het publiceren in de Humo waard. Nu mijn mening over deze netelige kwestie is de volgende. Als jaloezie ervaren wordt als negatief, is en blijft het een negatieve eigenschap. Voorbeeld als je bewust of onbewust kwaad bent op een persoon, omdat je denkt dat die persoon tegen jou als individu heeft gehandeld.
Wanneer je jaloezie ervaart als een positieve eigenschap, is dat misschien niet onder te brengen onder de term jaloezie, maar wel onder de term liefde, graag zien,... In het eerste geval probeer je iets te behouden wat van jou is, en waar niemand anders aan mag komen. In het andere geval vertrouw je elkaar, en treedt er een liefdesreactie op die bewust positief aanvoeld, maar onbewust misschien een jaloers deel in het lichaam in gereedheid brengt, klaar om aan te vallen.
Met andere woorden, ik denk dat we het begrip jaloezie niet mogen vergroten naar de context van het woord, maar simpelweg de negatieve invloed van het woord jaloezie aannemen. De ene is snel jaloers, de andere niet. Het is een natuurlijk instinct dat ervoor gezorgd heeft dat we staan waar we nu staan. ga het maar na, zonder jaloezie worden we niet gedreven tot een overschrijdend niveau. Misschien is dit wel dé positieve eigenschap van jaloezie!

Tja, als je echt dat soort bevestiging nodig hebt, is er in mijn ogen toch iets mis hoor... Voor mij is het meer dan voldoende dat mijn vriendin zegt dat ze mij graag ziet, ik geloof haar op haar woord en een jaloerse reactie van haar kant is mijns inziens geen teken van liefde, maar eerder van bezitsdrang en wantrouwen. Ik zeg haar met de nodige regelmaat dat ik haar graag zie, als ze dan jaloers is wil dat in mijn ogen ergens toch wel zeggen dat ze dat niet helemaal gelooft...


Zoals ik al zei is dat volgens mij het enige 'aspect' van jaloezie dat in aanmerking kan komen als 'positieve eigenschap', maar zelfs dat vind ik nog een vrij dubieuze stelling. In een perfecte maatschappij zou 'gedrag dat leidt tot een overschrijdend niveau' namelijk niet moeten voortkomen uit jaloezie, maar eerder uit liefde, altruïsme, liefdadigheid en een algemen tendens om het goede te doen.

Ik heb ja gestemd.
Vanitas vanitatum et omnia vanitas

Syllogisme:
1. Liefde is fundamenteel gebaseerd op vertrouwen...
2. Jaloezie vindt haar grond in een vorm van wantrouwen...
3. Jaloezie en liefde zijn dus NIET compatibel ;)

Ik denk ook, zoals vele, dat jaloezie positieve eigenschappen kan hebben. Als je vriendje tekenen van jaloezie vertoont als je met andere jongens praat, mag je er zeker van zijn, dat hij je echt graag ziet. Het mag echter geen ziekelijke jaloezie worden. Want er is echter wel een verschil tussen gezonde en ziekelijke jaloezie. Geef mij toch maar een vriendje met gezonde jaloezie ! ;-)

Waarom praten we hier toch allemaal over jaloezie inzake liefdesrelaties. Ik dat als je even voor jezelf eerlijk bent, er toch behoorlijk wat jaloezie in je leven zit los van een liefdesrelatie. Hoe zit het met die jaloezie?

Kunnen we jaloezie dan bekijken als 'die persoon mag niks meer hebben dan mij' ?

Ik kan mij vaag herinneren dat wij die discussie ook ooit eens hebben gehad, 2e jaar ongeveer? Destijds nog ILSO... :D

Laat ons maar eerlijk zijn: we hebben allemaal bevestiging nodig in onze relatie(s). Belangrijk: je moet die bevestiging niet alleen krijgen, maar ook aanvaarden. En misschien hebben veel mensen daar moeite mee en is 'jaloezie' - ttz. als zijzelf het object zijn dat de jaloezie opwekt, niet andersom - voor hen de enige geloofwaardige bevestiging.

Iets in de zin van: 'Als mijn vriendje jaloers is, dan ziet hij mij écht graag; als hij het gewoon zegt, dan kan hij liegen.' Wat uiteraard niet waar is, maar wel zo kan opgevat worden.

Kan jaloezie positief zijn? Ik denk het niet, tenzij op een perverse manier.
Is jaloezie positief? Neen, nooit.

Moet eerlijk zeggen dat ik nu niet bepaald overdonderd ben door de 'argumentatie' pro... Eén zaak steekt er kennelijk bovenuit, te weten: 'jaloezie als teken van (echte) liefde'... Een bloemlezing (tiens: allemaal vrouwen ;) ):





Bedenking: 'echt graag zien' heeft hoegenaamd geen jaloezie nodig om zich te uiten, wel integendeel! Ik zou mij eigenlijk zorgen beginnen maken als jaloezie in mijn relatie 'het teken' of de toetssteen zou zijn van de 'liefde' van mijn partner. Want is jaloezie op vlak van relatie niet wat hebzucht betekent op het vlak van materie?

Anders gezegd: het gaat in geval van jaloezie inderdaad om een teken van iets, maar echt niet van 'echt graag zien', wel van bezitterigheid: 'zij is van mij!'. En mss LIJKT dat in het begin wel charmant, maar het is zeker niet slecht te beseffen dat al die 'overdreven vormen' van jaloezie waarvan sprake in de reacties hierboven, waarschijnlijk allemaal zijn begonnen bij de zgn. 'gezonde portie jaloezie' die echter nooit gezond is geweest voor de liefde in the first place: echte liefde dwingt nl. tot niets, dan pas is het liefde! (anders is het hooguit verliefdheid en die maakt, zoals geweten, blind :D )

Ik vermoed tegelijk dat het denken vanuit de 'positieve' effecten van jaloezie eveneens blind is voor wat er later allemaal kan misgaan achter de gesloten deuren van de huiselijke sfeer: in 1/5de van alle gevallen is daar ook vandaag nog sprake van partnergeweld ( http://actualiteit.org/forums/showthread.php?t=17689 ), een schrikwekkend hoog cijfer waarvan de oorzaak niet zelden kan teruggebracht worden tot (een of andere vorm van) jaloezie. Want uiteindelijk vernietigt jaloezie juist datgene wat het wil bestendigen, nl. de liefdesrelatie. En net zoals bij zovele zaken begint het traag, als een sluipend gif: dat jaloers lief is natuurlijk meestal niet zo stom om zijn jaloezie meteen de vrije loop te laten, want dan maakt zijn lief het morgen 'af'. Het is meer als een touw rond de nek dat stilaan vaster en vaster wordt aangehaald, en waarvan de verstikkende effecten maar duidelijk worden als de schaamte van de openbaarheid of de onzekerheid van de prilheid vervangen is door de beslotenheid van de huiskamer of door de 'veiligheid' van een huwelijk of van kinderen... En hoe had de jaloerse partner ook kunnen weten dat hij met zijn jaloezie fout zat? Zijn partner heeft hem daar tot toe dan alleen maar in bevestigd door er, juist, 'een teken van zijn liefde' in te zien... :(

Citaat:

Orgineel gepost door Stijn Neefs Het is een natuurlijk instinct dat ervoor gezorgd heeft dat we staan waar we nu staan. ga het maar na, zonder jaloezie worden we niet gedreven tot een overschrijdend niveau

Het is juist dat jaloezie een belangrijke motor tot handelen kan zijn, net zoals hebzucht overigens. Alleen... tot een handelen op 'een overschrijdend niveau'? Eerder tot primatengedrag ja. En het is evenmin omdat men kan spreken van 'een beetje jaloezie' of van een geringe mate van hebzucht, dat deze kenmerken er ineens positief door worden, net zomin als dat het geval is bij 'een beetje stelen', 'een weinig liegen', enzomeer...

Kortom: vrijheid, oprechte bezorgdheid voor de ander-als-ander, opofferingszin en lankmoedigheid, allemaal niet(!) compatibel met jaloezie. Pas dan komt de 'volheid' van de zgn. 'intieme relatie' echt in zicht...

Het maakt echt allemaal niet uit of het nu enkel vrouwen zijn die vinden dat positieve jaloezie er is.
Het ging er gewoon over dat positieve jaloezie bestond, dat nu vrouwen er zo over denken of mannen. Dat maakt geen punt hé?
Mijn besluit staat nog altijd vast, en positieve jaloezie bestaat.
Ik zeg niet dat de de pos. en neg. jaloezie 50/50 verdeeld is. Negatieve jaloezie steekt er boven uit, dat weet ik ook.
Maar Pos. jaloezie is er nodig om een vertrouwensband op te bouwen.

Stel, je hebt een leuke relatie, en je bent noooooooit jaloers ookal doet je vriend(in) iets 'fout'. Is het dan wel een leuke relatie?