Davy V.H.
12th January 2005, 18:55
Op een dag, toen ik erg populair was op de
> > middelbar school, zag ik een
> > jongen van mijn klas naar huis lopen.
> > Hij heette Kyle. Het leek erop alsof hij al zijn
> > boeken aan het meesjouwen was.
> >
> > Ik dacht bij mezelf," Waarom neemt iemand al zijn
> > boeken van school mee naar huis op vrijdag?
> > "Dat moet vast een Nerd zijn"
> >
> > Ik had een druk weekend gepland (feestjes,
> > voetballen met mijn vrienden op zondagmiddag) dus ik haalde mijn
> > chouders
> > op en liep door.
> >
> > Terwijl ik verder liep zag ik een groepje jongens
> > aan komen rennen.
> > Ze renden naar hem, sloegen al zijn boeken uit zijn
> > handen en lieten hem struikelen op de vieze natte grond.
> > Ik zag zijn bril door de lucht vliegen, die een paar meter
>verder
> > in het gras terechtkwam.
> >
> > Hij keek op en ik zag de trieste blik in zijn ogen.
> > Ik had medelijden met hem.
> > Ik ging naar hem toe om te helpen en terwijl hij
> > kruipend zijn bril
> > zocht zag ik een traan over zijn wang rollen.
> >
> > Bij het overhandigen van zijn bril zei ik tegen
> > hem,
> > Die jongens waren slecht, alsof ze niks beter te
> > doen hebben."
> > Hij keek me aan en zei,
> > "Hartstikke bedankt!"
> > Er verscheen een grote glimlach op zijn gezicht.
> > Dit was één van die glimlachen die dankbaarheid
> > uitstraalde.
> >
> > Ik hielp hem met het oprapen van zijn boeken en
> > vroeg waar hij woonde.
> > Het bleek dat hij bij mij om de hoek woonde.
> > Hij vertelde dat hij hiervoor naar een priveschool
> > ging.
> >
> > Voorheen zou ik nooit met dat soort mensen zijn
> > omgaan.
> > We hebben de hele terugweg gepraat en ik tilde zijn
> > boeken.
> > Het bleek een hele aardige jongen te zijn.
> > Ik vroeg hem of hij het weekend wilde komen
> > voetballen met mijn vrienden. Dat wilde hij wel.
> > In dat weekend leerde ik Kyle nog beter kennen.
> > Ik mocht hem echt en mijn vrienden dachten
> > hetzelfde.
> >
> > Maandag, en daar was Kyle weer met zijn stapel
> > boeken.
> > Ik sprak hem aan en zei,
> > "Je wordt nog eens gespierd als je iedere dag die
> > boeken zo meeneemt!"
> > Hij moest lachen en overhandigde mij de helft van de boeken.
> >
> > Vier jaar ging er voorbij.
> > Kyle en ik waren beste vrienden geworden.
> > In het laatste jaar begonnen we te denken aan
> > studeren.
> >
> > Kyle besloot naar Groningen te gaan en ik naar
> > Delft.
> > Ik wist dat we altijd vrienden zouden blijven
> > ondanks
> > dat we allebei in andere plaatsen zouden gaan wonen.
> > Hij wilde dokter worden en ik wilde uiteindelijk toch
> > maar prof-voetballer worden.
> > Studeren was niks voor me.
> >
> > Het eindexamen naderde.
> > Kyle zou tijdens de uitreiking van het diploma een
> > speech houden.
> > Ik plaagde hem door te zeggen dat hij een Nerd was.
> > Ik was zo blij dat ik niet op dat podium hoefde te staan.
> >
> > Op de dag van de uitreiking zag ik Kyle.
> > Hij zag er goed uit.
> > Hij was één van die mensen die zichzelf gevonden
> > had in al die jaren op de middelbare school.
> > Hij zag er echt goed uit, zelfs een bril stond hem goed.
> >
> > Er waren dagen bij dat hij echt geluk uitstraalde,
> > waardoor hij
> > meer afspraakjes dan ik had en alle meiden dol op hem
> > waren.
> > Jeetje, soms was ik gewoon jaloers op hem.
> > Vandaag was één van die dagen.
> > Ik kon zien dat Kyle zenuwachtig was voor de
> > speech.
> > Dus ik sloeg hem op de schouders en zei,
> > "Hey stoere jongen, het gaat je lukken vandaag!"
> > Hij keek me aan met zijn bekende blik, die dankbare
> > blik en lachte en zei, "Bedankt!"
> >
> > Daar stond hij dan op het podium.
> > Hij schraapte zijn keel en begon.
> > "Eindexamen is een periode waar je mensen bedankt die
> > je geholpen
> > hebben om door deze moeilijke tijden heen te komen.
> > Je ouders, leraren, broers en zussen, misschien een
> > mentor maar het
> > belangrijkste van allemaal je vrienden.
> > Ik sta hier om jullie te vertellen dat het hebben van
> > een goede
> > vriend, het mooiste is wat je maar kunt wensen.
> > Ik sta hier om jullie te vertellen dat er niets mooiers
> > bestaat dan dat je voor iemand iets kunt betekenen.
> > Ik zal jullie een verhaal vertellen."
> >
> > Ik keek met ongeloof naar Kyle toen hij begon te
> > vertellen over onze eerste ontmoeting.
> > Hij wilde dat weekend zelfmoord plegen.
> > Hij vertelde hoe hij zijn schoolkluis had leeggehaald,
> > zodat zijn moeder niet later alle boeken hoefde mee te sjouwen
> > naar huis.
> > Kyle keek me diep in de ogen en liet een kleine
> > glimlach zien.
> > "Gelukkig, ik leef nog. Mijn beste vriend weerhield me
> > om de daad bij het woord te voegen."
> >
> > Nadat Kyle zijn verhaal had gehouden over het zwakste
> > moment in zijn leven hoorde ik het publiek emotioneel zuchten.
> > Ik zag zijn moeder en vader diezelfde dankbare blik
> > naar mij toe werpen.
> > Nu pas realiseerde ik me wat ik had betekent voor Kyle.
> >
> > Ondermijn nooit de kracht van je acties.
> > Met een klein gebaar kun je iemands leven
> > veranderen, in voor- en tegenspoed.
> > Op een of andere manier zijn we altijd met elkaar verbonden.
> > We geven en nemen.
Was ik wel even stil van :(
> > middelbar school, zag ik een
> > jongen van mijn klas naar huis lopen.
> > Hij heette Kyle. Het leek erop alsof hij al zijn
> > boeken aan het meesjouwen was.
> >
> > Ik dacht bij mezelf," Waarom neemt iemand al zijn
> > boeken van school mee naar huis op vrijdag?
> > "Dat moet vast een Nerd zijn"
> >
> > Ik had een druk weekend gepland (feestjes,
> > voetballen met mijn vrienden op zondagmiddag) dus ik haalde mijn
> > chouders
> > op en liep door.
> >
> > Terwijl ik verder liep zag ik een groepje jongens
> > aan komen rennen.
> > Ze renden naar hem, sloegen al zijn boeken uit zijn
> > handen en lieten hem struikelen op de vieze natte grond.
> > Ik zag zijn bril door de lucht vliegen, die een paar meter
>verder
> > in het gras terechtkwam.
> >
> > Hij keek op en ik zag de trieste blik in zijn ogen.
> > Ik had medelijden met hem.
> > Ik ging naar hem toe om te helpen en terwijl hij
> > kruipend zijn bril
> > zocht zag ik een traan over zijn wang rollen.
> >
> > Bij het overhandigen van zijn bril zei ik tegen
> > hem,
> > Die jongens waren slecht, alsof ze niks beter te
> > doen hebben."
> > Hij keek me aan en zei,
> > "Hartstikke bedankt!"
> > Er verscheen een grote glimlach op zijn gezicht.
> > Dit was één van die glimlachen die dankbaarheid
> > uitstraalde.
> >
> > Ik hielp hem met het oprapen van zijn boeken en
> > vroeg waar hij woonde.
> > Het bleek dat hij bij mij om de hoek woonde.
> > Hij vertelde dat hij hiervoor naar een priveschool
> > ging.
> >
> > Voorheen zou ik nooit met dat soort mensen zijn
> > omgaan.
> > We hebben de hele terugweg gepraat en ik tilde zijn
> > boeken.
> > Het bleek een hele aardige jongen te zijn.
> > Ik vroeg hem of hij het weekend wilde komen
> > voetballen met mijn vrienden. Dat wilde hij wel.
> > In dat weekend leerde ik Kyle nog beter kennen.
> > Ik mocht hem echt en mijn vrienden dachten
> > hetzelfde.
> >
> > Maandag, en daar was Kyle weer met zijn stapel
> > boeken.
> > Ik sprak hem aan en zei,
> > "Je wordt nog eens gespierd als je iedere dag die
> > boeken zo meeneemt!"
> > Hij moest lachen en overhandigde mij de helft van de boeken.
> >
> > Vier jaar ging er voorbij.
> > Kyle en ik waren beste vrienden geworden.
> > In het laatste jaar begonnen we te denken aan
> > studeren.
> >
> > Kyle besloot naar Groningen te gaan en ik naar
> > Delft.
> > Ik wist dat we altijd vrienden zouden blijven
> > ondanks
> > dat we allebei in andere plaatsen zouden gaan wonen.
> > Hij wilde dokter worden en ik wilde uiteindelijk toch
> > maar prof-voetballer worden.
> > Studeren was niks voor me.
> >
> > Het eindexamen naderde.
> > Kyle zou tijdens de uitreiking van het diploma een
> > speech houden.
> > Ik plaagde hem door te zeggen dat hij een Nerd was.
> > Ik was zo blij dat ik niet op dat podium hoefde te staan.
> >
> > Op de dag van de uitreiking zag ik Kyle.
> > Hij zag er goed uit.
> > Hij was één van die mensen die zichzelf gevonden
> > had in al die jaren op de middelbare school.
> > Hij zag er echt goed uit, zelfs een bril stond hem goed.
> >
> > Er waren dagen bij dat hij echt geluk uitstraalde,
> > waardoor hij
> > meer afspraakjes dan ik had en alle meiden dol op hem
> > waren.
> > Jeetje, soms was ik gewoon jaloers op hem.
> > Vandaag was één van die dagen.
> > Ik kon zien dat Kyle zenuwachtig was voor de
> > speech.
> > Dus ik sloeg hem op de schouders en zei,
> > "Hey stoere jongen, het gaat je lukken vandaag!"
> > Hij keek me aan met zijn bekende blik, die dankbare
> > blik en lachte en zei, "Bedankt!"
> >
> > Daar stond hij dan op het podium.
> > Hij schraapte zijn keel en begon.
> > "Eindexamen is een periode waar je mensen bedankt die
> > je geholpen
> > hebben om door deze moeilijke tijden heen te komen.
> > Je ouders, leraren, broers en zussen, misschien een
> > mentor maar het
> > belangrijkste van allemaal je vrienden.
> > Ik sta hier om jullie te vertellen dat het hebben van
> > een goede
> > vriend, het mooiste is wat je maar kunt wensen.
> > Ik sta hier om jullie te vertellen dat er niets mooiers
> > bestaat dan dat je voor iemand iets kunt betekenen.
> > Ik zal jullie een verhaal vertellen."
> >
> > Ik keek met ongeloof naar Kyle toen hij begon te
> > vertellen over onze eerste ontmoeting.
> > Hij wilde dat weekend zelfmoord plegen.
> > Hij vertelde hoe hij zijn schoolkluis had leeggehaald,
> > zodat zijn moeder niet later alle boeken hoefde mee te sjouwen
> > naar huis.
> > Kyle keek me diep in de ogen en liet een kleine
> > glimlach zien.
> > "Gelukkig, ik leef nog. Mijn beste vriend weerhield me
> > om de daad bij het woord te voegen."
> >
> > Nadat Kyle zijn verhaal had gehouden over het zwakste
> > moment in zijn leven hoorde ik het publiek emotioneel zuchten.
> > Ik zag zijn moeder en vader diezelfde dankbare blik
> > naar mij toe werpen.
> > Nu pas realiseerde ik me wat ik had betekent voor Kyle.
> >
> > Ondermijn nooit de kracht van je acties.
> > Met een klein gebaar kun je iemands leven
> > veranderen, in voor- en tegenspoed.
> > Op een of andere manier zijn we altijd met elkaar verbonden.
> > We geven en nemen.
Was ik wel even stil van :(