De twijfelachtige rol van de media

[Barst]

Stelling I: Eduard Saïd

“Ze zijn niet meer te tellen, de editorialen van bekende Amerikaanse en Europese kranten en weekbladen, waarin nieuwe elementen aan de berg van apocalyptische rampspoed toegevoegd worden. Het is al lang niet meer de bedoeling te informeren, maar wel om de verontwaardigde passie van de westerse lezer op te roepen en hem of haar duidelijk te maken wat er vanuit de optiek van een worst-casescenario zogezegd ‘moet’ gebeuren. Er is nauwelijks aandacht voor nuancering en voor het tegengaan van de eenzijdigheid in de berichtgeving…”.

[Barst]

Stelling II: Michel Onfray

Kunnen we nog langer geloof hechten aan de media?
“Overduidelijk niet, en dat geldt niet alleen voor het specifieke geval van de oorlog tegen Irak, maar altijd en overal. Net zoals de kerk of de universiteit verdedigen de media de dominante ideologie en haar machthebbers. Om te kunnen overleven hebben de media handenvol geld nodig en dat kunnen ze alleen krijgen van degenen die dat geld en de macht om het uit te geven, bezitten. En of dat nu links of rechts is, maakt in essentie niets uit. De media - of we het nu hebben over de schrijvende pers of over de radio of de tv maakt geen verschil, aangezien ze zich allemaal op dezelfde beelden baseren - brengen wat Saddam Hoessein wil of wat de Amerikaans-Britse alliantie wil. In het eerste geval worden ze er fysiek toe gedwongen, in het tweede iets minder, maar als ze niet zeggen wat er van hen verlangd wordt, mogen ze niet meer mee met de zorgvuldig uitgekozen en door militairen begeleide colonnes. Ondertussen zitten redacties overal ter wereld netjes op te schrijven wat de door het Amerikaanse leger geselecteerde beelden tonen. Het is toch ontstellend dat alle journalisten dat spelletje gewoon meespelen en ermee kunnen leven niet meer te doen dan de door beide oorlogskampen geconstrueerde fictie op ons los te laten, zonder enige intellectuele arbeid of kritische geest aan de dag te leggen. Niemand stelt zich vragen en niemand maakt zich zorgen. Hier zien we de journalistiek in haar ware gedaante: als ideologisch doorgeefluik van de bestaande orde.”