Barst
14th April 2006, 13:50
‘Wijk knapt niet op van dure huizen’
DEN HAAG, 13 APRIL. Dure huizen bouwen is onvoldoende om levensvatbare wijken te krijgen of achterstandswijken op te knappen. Zonder aandacht voor leefbaarheid en identiteit van etnische groepen mislukt dit stedelijke beleid.
Dat zeggen woningbouwdeskundigen in reactie op de studie De prijs van de plek van het Ruimtelijk Planbureau (RPB). Uit die studie blijkt dat de prijs van een woning voor meer dan de helft wordt bepaald door de omgeving.
RPB-directeur Wim Derksen stelt dat beleidsmakers geen hoge verwachtingen moeten hebben als ze in een achterstandswijk enkele dure huizen bouwen. Derksen: „De invloed van ruimtelijk beleid wordt overschat. Honderd Melkertbanen doen voor zo’n wijk meer dan een paar miljonairs, zeg ik op persoonlijke titel.”
Het Tweede-Kamerlid Staf Depla (PvdA) trekt uit het onderzoek de conclusie dat stedelijke vernieuwing in stadswijken veel méér moet omvatten dan sloop en nieuwbouw. „Als je enkele huizen verderop kunt horen dat ik een theekopje neerzet, moet je slopen. Maar je zult ook de leefbaarheid moeten verbeteren. Als er junks blijven rondlopen en mensen bang zijn dat ze worden beroofd, dan kun je bouwen wat je wilt, maar dan trekken mensen toch weg.”
Stedelijke vernieuwing is niet alleen bedoeld om mensen van buiten te verleiden in een voormalige probleemwijk te gaan wonen, maar ook om ‘allochtone stijgers’ te behouden, stelt Annemieke Fontein van de Rotterdamse Dienst stedenbouw en volkshuisvesting. Fontein: „Mensen wie het beter gaat, willen vaak graag in de wijk blijven vanwege hun familie. Maar zij kunnen geen groter of interessanter huis vinden. Je moet dus maatwerk leveren.” Als een wijk leefbaar is geworden, komt de belangstelling van buitenaf vanzelf, zegt Oscar Smit, voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Makelaars. „De Amsterdamse Pijp was twintig jaar geleden afgeschreven. Nu bloeit de wijk op. Iedere stad heeft zo’n wijk.”
Projectontwikkelaar AM Wonen wil meer rekening houden met de consument. AM-directeur Peter Noordanus: „Als je wilt voorkomen dat de middle class als een gek gaat suburbaniseren, moet je nagaan hoe mensen met elkaar willen wonen. Of ze willen roddelen bij een dorpspomp. We moeten ons verdiepen in de sociaal-culturele achtergrond van bijvoorbeeld islamitische bewoners. Er moet een sociaal programma van eisen komen.” Luisteren naar doelgroepen is beter dan achteraf constateren dan het mixen van bevolkingsgroepen slecht uitpakt. Noordanus: „Ik bepleit heterogene wijken met homogene buurten.”
NRC, 13 april 2006
DEN HAAG, 13 APRIL. Dure huizen bouwen is onvoldoende om levensvatbare wijken te krijgen of achterstandswijken op te knappen. Zonder aandacht voor leefbaarheid en identiteit van etnische groepen mislukt dit stedelijke beleid.
Dat zeggen woningbouwdeskundigen in reactie op de studie De prijs van de plek van het Ruimtelijk Planbureau (RPB). Uit die studie blijkt dat de prijs van een woning voor meer dan de helft wordt bepaald door de omgeving.
RPB-directeur Wim Derksen stelt dat beleidsmakers geen hoge verwachtingen moeten hebben als ze in een achterstandswijk enkele dure huizen bouwen. Derksen: „De invloed van ruimtelijk beleid wordt overschat. Honderd Melkertbanen doen voor zo’n wijk meer dan een paar miljonairs, zeg ik op persoonlijke titel.”
Het Tweede-Kamerlid Staf Depla (PvdA) trekt uit het onderzoek de conclusie dat stedelijke vernieuwing in stadswijken veel méér moet omvatten dan sloop en nieuwbouw. „Als je enkele huizen verderop kunt horen dat ik een theekopje neerzet, moet je slopen. Maar je zult ook de leefbaarheid moeten verbeteren. Als er junks blijven rondlopen en mensen bang zijn dat ze worden beroofd, dan kun je bouwen wat je wilt, maar dan trekken mensen toch weg.”
Stedelijke vernieuwing is niet alleen bedoeld om mensen van buiten te verleiden in een voormalige probleemwijk te gaan wonen, maar ook om ‘allochtone stijgers’ te behouden, stelt Annemieke Fontein van de Rotterdamse Dienst stedenbouw en volkshuisvesting. Fontein: „Mensen wie het beter gaat, willen vaak graag in de wijk blijven vanwege hun familie. Maar zij kunnen geen groter of interessanter huis vinden. Je moet dus maatwerk leveren.” Als een wijk leefbaar is geworden, komt de belangstelling van buitenaf vanzelf, zegt Oscar Smit, voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Makelaars. „De Amsterdamse Pijp was twintig jaar geleden afgeschreven. Nu bloeit de wijk op. Iedere stad heeft zo’n wijk.”
Projectontwikkelaar AM Wonen wil meer rekening houden met de consument. AM-directeur Peter Noordanus: „Als je wilt voorkomen dat de middle class als een gek gaat suburbaniseren, moet je nagaan hoe mensen met elkaar willen wonen. Of ze willen roddelen bij een dorpspomp. We moeten ons verdiepen in de sociaal-culturele achtergrond van bijvoorbeeld islamitische bewoners. Er moet een sociaal programma van eisen komen.” Luisteren naar doelgroepen is beter dan achteraf constateren dan het mixen van bevolkingsgroepen slecht uitpakt. Noordanus: „Ik bepleit heterogene wijken met homogene buurten.”
NRC, 13 april 2006