Barst
7th April 2006, 13:06
Een persoonlijke relatie met je auto: ook de vrouw valt voor de bolide
Vrouwen kopen een derde van de nieuwe auto’s. Ze weten wat ze zoeken, al dringt dat nog niet door tot iedere dealer. De bolide als ’de persoonlijke opkikker, de weg naar vrijheid’ voor de vrouw.
Man: ’Wat voor een auto hebben jullie?’ Vrouw: ’Een rode’. De tijd waarin deze anekdote stond voor de houding van de vrouw ten opzichte van auto’s is voorbij. Misschien zou ze nu antwoorden: ’Mijn auto heeft een nieuwe V6 motor van 250 pk en een vierwielaandrijfsysteem’.
Zo’n dertig procent van de nieuwe auto’s wordt door vrouwen gekocht. Vrouwen komen goed beslagen ten ijs, vertellen autoverkopers. Ze hebben zich van tevoren uitgebreid gedocumenteerd en weten vaak al precies wat ze willen. Al dringt dat nog niet door tot iedere dealer. ’Wat voor een auto heeft uw man, mevrouwtje?’ hoort ze nog vaak. Of ze wordt meteen meegenomen naar de afdeling boodschappenwagentjes.
De toename van het aantal autobezitsters heeft alles te maken met het toenemende aantal werkende vrouwen. In 1985 bezat 36 procent van vrouwen met een rijbewijs een auto. In 2002 was dat 60 procent, zo blijkt uit CBS-cijfers. Inmiddels zijn vrouwen dus ook een serieuze doelgroep voor adverteerders uit de autobranche. En dat vraagt een andere manier van adverteren. Een blote man op de motorkap werkt niet. Wat wel aanslaat: de afbeelding van een auto waarbij de motorkap een stok in zijn bek geklemd houdt onder het woord ’Bráááf’. De boodschap is simpel; deze auto doet alles wat je wilt. Hij geeft macht en controle; gevoelens die vrouwen misschien juist laken in een dagelijks leven waarin zij het gevoel hebben geleefd te worden. Ook positief waren vrouwen over de reclame van de Peugeot 306. Op de afbeelding stond naast de auto een zwangere vrouw. De begeleidende tekst was: ’ Als je moeder wordt, hoef je toch niet meteen te kiezen voor een kinderwagen?’ Ook hier was de boodschap duidelijk. ’Je bent niet alléén maar moeder, je bent ook nog jezelf’. Een auto geeft autonomie.
Presentatrice Mariska Hulscher zei ooit in een interview: ’Ik ben begonnen in een Mini 1500. Die auto gaf me een gevoel van vrijheid. Ik heb het ook meteen uitgemaakt met mijn vriendje.’ Ook in de roadmovie ’Thelma en Louise’ laten twee vrouwen zichzelf door hun auto de vrijheid in voeren, weg van de echtgenoten. Een auto biedt meer dan alleen vervoer, vervangt in bepaalde gevallen zelfs een partner, hoewel dat misschien iets meer over de partner zegt. Het biedt een weldadig niemandsland waar ze even helemaal zichzelf kunnen zijn. Vrouwen krijgen ook een persoonlijke relatie met hun bolide. Zij geven hun auto vaak een troetelnaampje: ’schatje’, ’witje’ (als-ie wit is) of ’speed-devil’. Beide seksen geven hun auto overigens wel eens een bemoedigend klopje na een lange rit (’Goed gedaan’), zo blijkt uit Brits onderzoek.
Niet alleen de reclame springt in op het groeiende aantal autobezitsters. Er bestaat inmiddels ook een autosite speciaal voor vrouwen. Automobiliste.nl geeft tips over auto’s kopen (’vertrouw op je intuïtie’), geeft informatie over de inhoud van een auto en biedt grappige anekdotes. Met de nodige zelfspot wordt beschreven dat vrouwen vaak nog steeds geen kaas gegeten hebben van techniek. Zoals die vrouw die werd gevraagd de antenne naar beneden te doen en omdat ze niet wist waar hij zat aan de dakranden ging scheuren (’hij gaat er niet af’).
Maar ook de techniek is een terrein waar automobilistes zich steeds meer gaan bewegen, gestimuleerd door een aanbod van cursussen op dat gebied. Zo geeft Kwik-Fit door het hele land de cursus ’Ladies Training’ waar vrouwen onder het genot van een kopje koffie onder andere leren banden te verwisselen. Bij de Stichting EVVA (Educatie voor Vrouw en Auto) geven vrouwelijke monteurs cursussen Sleutelen aan andere vrouwen.
In het juist uitgekomen autoboek ’Plankgas!’ duiken schrijfsters Claudette Halkes en Annemarieke Piers in de wereld van de auto naar aanleiding van de eigen, steeds meer storende onwetendheid. ,,Oliepeilen? Deden we niet. Lekke band? Daar bel je de ANWB toch voor?” Toen kreeg Annemieke Piers een oude Saab van haar schoonvader. Bij de allereerste hapering bracht ze hem naar de garage. Piers: ,,Ik betaalde zevenhonderd euro voor een lekje in de koelvloeistoftank!” De autocursus Sleutelen die ze toen volgde bij de Vrouwengarage was een ’eye-opener’. „Een motor zit zo eenvoudig in elkaar. Ik had het zelf kunnen verzinnen.”
Piers: ,,De vrouwelijke monteurs vertelden me dat vrouwen vaak een angst hebben voor de techniek van de auto.”
Een verschil tussen mannen en vrouwen en hun auto is de rijstijl, zo meldt ’Plankgas!’. Mannen vinden dat vrouwen niet kunnen rijden en vrouwen vinden mannen onvoorzichtig en roekeloos. Vrouwen rijden over het algemeen voorzichtiger, maar kunnen de informatie onderweg minder goed filteren. Mannen rijden harder, maar kunnen zich beter op één ding concentreren. Per saldo maken ze ongeveer evenveel brokken.
Verder: Vrouwen kunnen minder goed kaartlezen en minder strak inparkeren. Daar kunnen ze niets aan doen, schrijft ’Plankgas!’, want zij hebben minder testosteron in hun bloed. Datzelfde testosteron is overigens ook een boosdoener bij veel ongelukken op de weg.
Vrouwen kunnen vaak ook niet goed overweg met abstracte routebeschrijvingen als ’na 150 meter rechts’. Liever horen zij gewoon: ’Na het bloemenstalletje rechtsaf’.
Verrassend is dat bij de aankoop van een auto mannen en vrouwen zich laten leiden door dezelfde criteria. Beide seksen willen dat de vormgeving mooi, de auto comfortabel en de prijs goed is, zo blijkt uit een onderzoek van Market Response in opdracht van de RAI.
De verschillen zitten ’m in de details. Mannen kijken meer naar prestaties als snelheid en een krachtige motor en vrouwen willen wat vaker een compacte auto. Dat verklaart waarschijnlijk dat de Fiat Panda de meest gekochte auto is onder de Nederlandse vrouwen.
In het Amerikaanse boek ’The Bad Girl’s guide to the open road’, dat vrouwen zichzelf cadeau doen bij het kopen van hun eerste auto, wordt het vervoermiddel lyrisch bezongen. ’Je auto is je krachtmotor, je weg naar de vrijheid. Het is je opkikker, je antidepressivum’. Volgens deze gids is er maar één oplossing als je leven te hectisch wordt en iedereen iets van je wil. ’Pak wat spullen in en stap in je auto. Mother Road is always there for you’.
De schrijfsters van ’Plankgas!’ houden hun lofzang wat soberder. ’In de auto kun je tot jezelf komen en je voorbereiden op de andere rol die je zo meteen gaat spelen, zodra je op je bestemming bent.’
Trouw, 07-04-2006
Vrouwen kopen een derde van de nieuwe auto’s. Ze weten wat ze zoeken, al dringt dat nog niet door tot iedere dealer. De bolide als ’de persoonlijke opkikker, de weg naar vrijheid’ voor de vrouw.
Man: ’Wat voor een auto hebben jullie?’ Vrouw: ’Een rode’. De tijd waarin deze anekdote stond voor de houding van de vrouw ten opzichte van auto’s is voorbij. Misschien zou ze nu antwoorden: ’Mijn auto heeft een nieuwe V6 motor van 250 pk en een vierwielaandrijfsysteem’.
Zo’n dertig procent van de nieuwe auto’s wordt door vrouwen gekocht. Vrouwen komen goed beslagen ten ijs, vertellen autoverkopers. Ze hebben zich van tevoren uitgebreid gedocumenteerd en weten vaak al precies wat ze willen. Al dringt dat nog niet door tot iedere dealer. ’Wat voor een auto heeft uw man, mevrouwtje?’ hoort ze nog vaak. Of ze wordt meteen meegenomen naar de afdeling boodschappenwagentjes.
De toename van het aantal autobezitsters heeft alles te maken met het toenemende aantal werkende vrouwen. In 1985 bezat 36 procent van vrouwen met een rijbewijs een auto. In 2002 was dat 60 procent, zo blijkt uit CBS-cijfers. Inmiddels zijn vrouwen dus ook een serieuze doelgroep voor adverteerders uit de autobranche. En dat vraagt een andere manier van adverteren. Een blote man op de motorkap werkt niet. Wat wel aanslaat: de afbeelding van een auto waarbij de motorkap een stok in zijn bek geklemd houdt onder het woord ’Bráááf’. De boodschap is simpel; deze auto doet alles wat je wilt. Hij geeft macht en controle; gevoelens die vrouwen misschien juist laken in een dagelijks leven waarin zij het gevoel hebben geleefd te worden. Ook positief waren vrouwen over de reclame van de Peugeot 306. Op de afbeelding stond naast de auto een zwangere vrouw. De begeleidende tekst was: ’ Als je moeder wordt, hoef je toch niet meteen te kiezen voor een kinderwagen?’ Ook hier was de boodschap duidelijk. ’Je bent niet alléén maar moeder, je bent ook nog jezelf’. Een auto geeft autonomie.
Presentatrice Mariska Hulscher zei ooit in een interview: ’Ik ben begonnen in een Mini 1500. Die auto gaf me een gevoel van vrijheid. Ik heb het ook meteen uitgemaakt met mijn vriendje.’ Ook in de roadmovie ’Thelma en Louise’ laten twee vrouwen zichzelf door hun auto de vrijheid in voeren, weg van de echtgenoten. Een auto biedt meer dan alleen vervoer, vervangt in bepaalde gevallen zelfs een partner, hoewel dat misschien iets meer over de partner zegt. Het biedt een weldadig niemandsland waar ze even helemaal zichzelf kunnen zijn. Vrouwen krijgen ook een persoonlijke relatie met hun bolide. Zij geven hun auto vaak een troetelnaampje: ’schatje’, ’witje’ (als-ie wit is) of ’speed-devil’. Beide seksen geven hun auto overigens wel eens een bemoedigend klopje na een lange rit (’Goed gedaan’), zo blijkt uit Brits onderzoek.
Niet alleen de reclame springt in op het groeiende aantal autobezitsters. Er bestaat inmiddels ook een autosite speciaal voor vrouwen. Automobiliste.nl geeft tips over auto’s kopen (’vertrouw op je intuïtie’), geeft informatie over de inhoud van een auto en biedt grappige anekdotes. Met de nodige zelfspot wordt beschreven dat vrouwen vaak nog steeds geen kaas gegeten hebben van techniek. Zoals die vrouw die werd gevraagd de antenne naar beneden te doen en omdat ze niet wist waar hij zat aan de dakranden ging scheuren (’hij gaat er niet af’).
Maar ook de techniek is een terrein waar automobilistes zich steeds meer gaan bewegen, gestimuleerd door een aanbod van cursussen op dat gebied. Zo geeft Kwik-Fit door het hele land de cursus ’Ladies Training’ waar vrouwen onder het genot van een kopje koffie onder andere leren banden te verwisselen. Bij de Stichting EVVA (Educatie voor Vrouw en Auto) geven vrouwelijke monteurs cursussen Sleutelen aan andere vrouwen.
In het juist uitgekomen autoboek ’Plankgas!’ duiken schrijfsters Claudette Halkes en Annemarieke Piers in de wereld van de auto naar aanleiding van de eigen, steeds meer storende onwetendheid. ,,Oliepeilen? Deden we niet. Lekke band? Daar bel je de ANWB toch voor?” Toen kreeg Annemieke Piers een oude Saab van haar schoonvader. Bij de allereerste hapering bracht ze hem naar de garage. Piers: ,,Ik betaalde zevenhonderd euro voor een lekje in de koelvloeistoftank!” De autocursus Sleutelen die ze toen volgde bij de Vrouwengarage was een ’eye-opener’. „Een motor zit zo eenvoudig in elkaar. Ik had het zelf kunnen verzinnen.”
Piers: ,,De vrouwelijke monteurs vertelden me dat vrouwen vaak een angst hebben voor de techniek van de auto.”
Een verschil tussen mannen en vrouwen en hun auto is de rijstijl, zo meldt ’Plankgas!’. Mannen vinden dat vrouwen niet kunnen rijden en vrouwen vinden mannen onvoorzichtig en roekeloos. Vrouwen rijden over het algemeen voorzichtiger, maar kunnen de informatie onderweg minder goed filteren. Mannen rijden harder, maar kunnen zich beter op één ding concentreren. Per saldo maken ze ongeveer evenveel brokken.
Verder: Vrouwen kunnen minder goed kaartlezen en minder strak inparkeren. Daar kunnen ze niets aan doen, schrijft ’Plankgas!’, want zij hebben minder testosteron in hun bloed. Datzelfde testosteron is overigens ook een boosdoener bij veel ongelukken op de weg.
Vrouwen kunnen vaak ook niet goed overweg met abstracte routebeschrijvingen als ’na 150 meter rechts’. Liever horen zij gewoon: ’Na het bloemenstalletje rechtsaf’.
Verrassend is dat bij de aankoop van een auto mannen en vrouwen zich laten leiden door dezelfde criteria. Beide seksen willen dat de vormgeving mooi, de auto comfortabel en de prijs goed is, zo blijkt uit een onderzoek van Market Response in opdracht van de RAI.
De verschillen zitten ’m in de details. Mannen kijken meer naar prestaties als snelheid en een krachtige motor en vrouwen willen wat vaker een compacte auto. Dat verklaart waarschijnlijk dat de Fiat Panda de meest gekochte auto is onder de Nederlandse vrouwen.
In het Amerikaanse boek ’The Bad Girl’s guide to the open road’, dat vrouwen zichzelf cadeau doen bij het kopen van hun eerste auto, wordt het vervoermiddel lyrisch bezongen. ’Je auto is je krachtmotor, je weg naar de vrijheid. Het is je opkikker, je antidepressivum’. Volgens deze gids is er maar één oplossing als je leven te hectisch wordt en iedereen iets van je wil. ’Pak wat spullen in en stap in je auto. Mother Road is always there for you’.
De schrijfsters van ’Plankgas!’ houden hun lofzang wat soberder. ’In de auto kun je tot jezelf komen en je voorbereiden op de andere rol die je zo meteen gaat spelen, zodra je op je bestemming bent.’
Trouw, 07-04-2006