Indy.Geeraerts
16th November 2018, 13:46
‘Mijn officiële naam maakte me fysiek onwel’
De voornaam kunnen dragen die ze zelf hebben gekozen, is voor heel wat mensen een kwestie van mentaal evenwicht. ‘Ik heet nu zoals ik echt ben.’
CATHÉRINE DE KOCK
Je voornaam is meestal de allereerste indruk die *andere mensen van je hebben. Het is je visitekaartje nog voor de eerste echte handdruk. Maar wat als je visitekaartje vreemd of zelfs gęnant aanvoelt? Elk jaar zijn er steeds meer Vlamingen die hun voornaam laten wijzigen. Sinds 1 augustus is het bovendien makkelijker en goedkoper geworden om dat te doen. Zo’n 780 Vlamingen lieten hun voornaam *intussen veranderen via die *eenvoudigere procedure.
Een van hen is columniste en cartooniste Fleur van Groningen. Haar vader noemde haar naar een kranig oud joods dametje dat *geregeld langs zijn appartement in *Antwerpen fietste: Edith. Maar Edith van Groningen heeft zich nooit een Edith gevoeld. ‘Mijn grootmoeder noemde me meteen na mijn geboorte Fleur en die naam is iedereen gaan gebruiken – zelfs mijn vader’, zegt ze.
Van Groningen was al een paar jaar aan het sparen om haar naam te laten aan*passen – voor 1 augustus kostte een naamsverandering 490 euro en duurde de procedure ook makkelijk anderhalf jaar. ‘Ik heb lang het gevoel gehad dat ik niet bestond. Ik bestond niet als Fleur en was ook geen Edith. Bovendien associeerde ik mijn of*ficiële naam met vervelende en ongezellige dingen. Administratieve rompslomp. Een taaie leerkracht in de klas. En later: met boekhouders.’ Met een huwelijk in het vooruitzicht en een kind in haar buik werd haar vraag nog urgenter, vertelt ze. ‘Ik wou absoluut vermijden dat er Edith als moeder op de geboorteakte van mijn zoon zou staan.’
Ook Bo Standaert is in blijde verwachting, maar dan van die nieuwe officiële naam, die hij op 8 augustus heeft aangevraagd. Bo heet eigenlijk Annabelle Rita Jacques Standaert. ‘Ik definieer mezelf als genderfluďde. De ene dag voel ik me *vrouwelijker, de andere dag mannelijker’, vertelt Standaert, die liever niet met de vrouwelijke persoonlijke voornaamwoorden wil worden aangesproken. ‘Annabelle is een heel vrouwelijke naam. Bo past meer bij hoe ik me voel. Je naam is een reflectie van je gender. Mijn nieuwe, genderneutrale naam maakt het makkelijker voor mensen om mijn identiteit te begrijpen.’
Standaert experimenteerde voor het eerst met zijn nieuwe naam op een festival, waar hij veel nieuwe mensen leerde kennen – handig, zo hoefde hij niet veel uit te leggen. ‘Dat voelde zo goed dat ik Bo ook ben gaan gebruiken op Facebook en het werk.’ Bo laat zich nu al vijf jaar aanspreken als Bo. ‘Zo goed als iedereen houdt zich daar aan. Al zijn er af en toe nog *mensen die me aanspreken met mijn oude naam. Dan herinner ik hen eraan dat ze mijn wens moeten respecteren. Nu het officieel wordt, zal dat geen issue meer zijn.’
Gekleineerd in de aula
De weerzin tegenover haar oude naam zit zo diep bij Zoë*, een leerkracht van 36, dat ze alleen anoniem wil getuigen. ‘Mijn huidige officiële naam klinkt nogal *speciaal, waardoor ik makkelijk herkend zou worden. En het laatste wat ik wil, is herinnerd worden aan hoe ik vroeger heette. Het was een Angelsaksische naam eindigend op -y. Ik had bovendien literaire *ambities. Dat ik onder mijn oude naam zou publiceren, was ondenkbaar.’
Zoë vindt dat mensen onderschatten wat de impact van een voornaam kan zijn. ‘Zelfs mijn toenmalige vriend vond het maar dwaas dat ik daar zo onder leed. Toen die relatie gedaan was, heb ik met veel plezier 500 euro neergeteld om mijn naam te laten veranderen. Het was in elke zin een nieuw begin. Ik heet nu zoals ik echt ben. Als ik mijn vroegere officiële naam hoor, word ik fysiek onwel. Het is alsof je een transgender zou herinneren aan het feit dat die ooit man of vrouw is geweest. Of alsof je iemand erop zou wijzen dat die als kind erg dik was. Dat is de pijn die ik voel als iemand me aanspreekt met mijn oude naam.’
Hoewel ze zich sinds haar twaalfde Zoë noemt, bleef haar oude naam haar op *officiële documenten achtervolgen. ‘Ik ben vaak gepest vanwege mijn naam. Niet zozeer door kinderen, vooral door volwassenen’, zegt ze. ‘Aan de unief haalde een prof mij er ooit uit samen met een andere studente, die Kelly heette, om ons vervolgens voor een hele aula te kleineren. Het gebeurde geregeld dat proffen denigrerende opmerkingen maakten over mijn naam. Ze *gaven me het gevoel dat ik daar niet thuishoorde.’ Of er was die keer dat een kennis haar er voor een hele vriendengroep op wees dat haar poetsvrouw dezelfde naam had als zij. ‘Zij mocht dat blijkbaar zeggen, want zij had een chique Franse naam.’
Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat leerkrachten de academische capaciteiten van leerlingen met namen die ze met een laagopgeleid milieu associëren, lager inschatten dan bij leerlingen met een klassieke naam ŕ la Elisabeth. Ook Zoë had het gevoel dat ze door haar voornaam tegen vooroordelen moest vechten. ‘Als socioloog besef ik heel goed dat namen een sociale conventie zijn. Het houdt de wereld overzichtelijk als je mensen kunt indelen op hun naam’, zegt ze. ‘Het erge is: ik betrap er mezelf ook op. Een man die Kenny heet, is ook voor mij een afknapper, terwijl dat natuurlijk een geweldige man kan zijn.’
Gekwetste ouders
Terwijl Zoë haar vroegere naam niet eens over haar lippen krijgt, houdt Bo *Standaert nog altijd een beetje vast aan *Annabelle: het wordt straks zijn officiële tweede voornaam. ‘Uit sentimentele redenen. Bo past beter bij mij, maar Annabelle blijft een mooie, zeldzame naam. Het is ook wel een eerbetoon aan mijn ouders die die naam hebben gekozen. Al noemen ook zij mij *intussen Bo.’
Het is hoe dan ook een gevoelige kwestie tussen ouders en kinderen. Wanneer hun kinderen als volwassenen afstand nemen van de naam die hun ouders voor hen *hebben gekozen, voelen die laatsten zich soms gekwetst. ‘Mijn vader heeft het er nog altijd erg moeilijk mee dat ik van naam veranderd ben’, zegt Zoë. ‘Op familiefeesten voel ik elke keer weer de angst en de schaamte – stel je voor dat iemand me zou aanspreken bij mijn oude naam.’
Fleur van Groningen beseft dat ze in *januari, wanneer ze bevalt van haar eerste kind, voor een gewichtige taak staat. ‘Omdat ik zelf weet wat de impact van een naamkeuze kan zijn, ben ik er heel bewust mee bezig. Mijn moeder heeft spijt gehad dat ze mijn vader mijn naam heeft laten kiezen. Ik vind het daarom belangrijk dat mijn verloofde en ik allebei achter de naam van ons kind staan.’ Die naam staat intussen al vast. ‘Zijn naam kwam aangewaaid in een droom. Het voelde meteen juist. Mijn verloofde en ik waren het erover eens: ja, dit wordt het.’
Bo Standaert geeft een feest zodra zijn nieuwe naam officieel is. ‘Eerst dacht ik aan een feestje in een begrafenisthema. Maar eigenlijk begraaf ik Annabelle niet helemaal. Die naam blijft hoe dan ook een deel van mezelf.’
*Zoë is een fictieve naam
Bron: De Standaard, 15 november 2018, http://www.standaard.be/cnt/dmf20181114_03944131?utm_source=facebook&utm_medium=social&utm_term=dso&utm_content=article&utm_campaign=seeding&fbclid=IwAR029Ozrl-WA4jYWFQ5-qAknMbwEaewvVqqFuAnYDaX45GvZI30A4WviNXc
Eigen mening:
Ik kan best begrijpen dat sommige mensen hun voornaam willen veranderen. Zelf heb ik, doorheen de jaren, ondervonden dat er een stigma hangt rond namen die eindigen op “-y”... ( https://www.9lives.be/forum/algemene-discussies/502288-je-naam-zegt-veel-de-sociale-klasse-waarin-je-je-bevindt.html )
In die - haha, wat grappig! - mate dat mijn bijnaam in de middelbare school (“Ingrid Potter”, Fringrid voor de vrienden) meteen ook mijn instagram-naam werd. Hier had ik meer vrede mee dan die naam gebaseerd op een wannabe-archeoloog uit een 80’s filmreeks.
Andere namen die ik doorheen mijn leven gebruikte waren InGe - de twee eerste letters van mijn voor- en achternaam - en Indira - vrouw van Ghandi.
Deze gebruikte ik in schriftjes, dagboeken, als handtekening voor tekeningen en schilderwerkjes, op Twitter, ...
Hoewel ik me stoor aan mijn viervoeterige naamgenoten, zou ik nooit mijn naam echt “durven” veranderen, denk ik.
Ik heb hem ooit gekregen en deze dan zo maar weggooien, is ook weer zonde, niet?
https://www.petplace.com/article/dogs/pet-care/uncommon-dog-names/
De voornaam kunnen dragen die ze zelf hebben gekozen, is voor heel wat mensen een kwestie van mentaal evenwicht. ‘Ik heet nu zoals ik echt ben.’
CATHÉRINE DE KOCK
Je voornaam is meestal de allereerste indruk die *andere mensen van je hebben. Het is je visitekaartje nog voor de eerste echte handdruk. Maar wat als je visitekaartje vreemd of zelfs gęnant aanvoelt? Elk jaar zijn er steeds meer Vlamingen die hun voornaam laten wijzigen. Sinds 1 augustus is het bovendien makkelijker en goedkoper geworden om dat te doen. Zo’n 780 Vlamingen lieten hun voornaam *intussen veranderen via die *eenvoudigere procedure.
Een van hen is columniste en cartooniste Fleur van Groningen. Haar vader noemde haar naar een kranig oud joods dametje dat *geregeld langs zijn appartement in *Antwerpen fietste: Edith. Maar Edith van Groningen heeft zich nooit een Edith gevoeld. ‘Mijn grootmoeder noemde me meteen na mijn geboorte Fleur en die naam is iedereen gaan gebruiken – zelfs mijn vader’, zegt ze.
Van Groningen was al een paar jaar aan het sparen om haar naam te laten aan*passen – voor 1 augustus kostte een naamsverandering 490 euro en duurde de procedure ook makkelijk anderhalf jaar. ‘Ik heb lang het gevoel gehad dat ik niet bestond. Ik bestond niet als Fleur en was ook geen Edith. Bovendien associeerde ik mijn of*ficiële naam met vervelende en ongezellige dingen. Administratieve rompslomp. Een taaie leerkracht in de klas. En later: met boekhouders.’ Met een huwelijk in het vooruitzicht en een kind in haar buik werd haar vraag nog urgenter, vertelt ze. ‘Ik wou absoluut vermijden dat er Edith als moeder op de geboorteakte van mijn zoon zou staan.’
Ook Bo Standaert is in blijde verwachting, maar dan van die nieuwe officiële naam, die hij op 8 augustus heeft aangevraagd. Bo heet eigenlijk Annabelle Rita Jacques Standaert. ‘Ik definieer mezelf als genderfluďde. De ene dag voel ik me *vrouwelijker, de andere dag mannelijker’, vertelt Standaert, die liever niet met de vrouwelijke persoonlijke voornaamwoorden wil worden aangesproken. ‘Annabelle is een heel vrouwelijke naam. Bo past meer bij hoe ik me voel. Je naam is een reflectie van je gender. Mijn nieuwe, genderneutrale naam maakt het makkelijker voor mensen om mijn identiteit te begrijpen.’
Standaert experimenteerde voor het eerst met zijn nieuwe naam op een festival, waar hij veel nieuwe mensen leerde kennen – handig, zo hoefde hij niet veel uit te leggen. ‘Dat voelde zo goed dat ik Bo ook ben gaan gebruiken op Facebook en het werk.’ Bo laat zich nu al vijf jaar aanspreken als Bo. ‘Zo goed als iedereen houdt zich daar aan. Al zijn er af en toe nog *mensen die me aanspreken met mijn oude naam. Dan herinner ik hen eraan dat ze mijn wens moeten respecteren. Nu het officieel wordt, zal dat geen issue meer zijn.’
Gekleineerd in de aula
De weerzin tegenover haar oude naam zit zo diep bij Zoë*, een leerkracht van 36, dat ze alleen anoniem wil getuigen. ‘Mijn huidige officiële naam klinkt nogal *speciaal, waardoor ik makkelijk herkend zou worden. En het laatste wat ik wil, is herinnerd worden aan hoe ik vroeger heette. Het was een Angelsaksische naam eindigend op -y. Ik had bovendien literaire *ambities. Dat ik onder mijn oude naam zou publiceren, was ondenkbaar.’
Zoë vindt dat mensen onderschatten wat de impact van een voornaam kan zijn. ‘Zelfs mijn toenmalige vriend vond het maar dwaas dat ik daar zo onder leed. Toen die relatie gedaan was, heb ik met veel plezier 500 euro neergeteld om mijn naam te laten veranderen. Het was in elke zin een nieuw begin. Ik heet nu zoals ik echt ben. Als ik mijn vroegere officiële naam hoor, word ik fysiek onwel. Het is alsof je een transgender zou herinneren aan het feit dat die ooit man of vrouw is geweest. Of alsof je iemand erop zou wijzen dat die als kind erg dik was. Dat is de pijn die ik voel als iemand me aanspreekt met mijn oude naam.’
Hoewel ze zich sinds haar twaalfde Zoë noemt, bleef haar oude naam haar op *officiële documenten achtervolgen. ‘Ik ben vaak gepest vanwege mijn naam. Niet zozeer door kinderen, vooral door volwassenen’, zegt ze. ‘Aan de unief haalde een prof mij er ooit uit samen met een andere studente, die Kelly heette, om ons vervolgens voor een hele aula te kleineren. Het gebeurde geregeld dat proffen denigrerende opmerkingen maakten over mijn naam. Ze *gaven me het gevoel dat ik daar niet thuishoorde.’ Of er was die keer dat een kennis haar er voor een hele vriendengroep op wees dat haar poetsvrouw dezelfde naam had als zij. ‘Zij mocht dat blijkbaar zeggen, want zij had een chique Franse naam.’
Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat leerkrachten de academische capaciteiten van leerlingen met namen die ze met een laagopgeleid milieu associëren, lager inschatten dan bij leerlingen met een klassieke naam ŕ la Elisabeth. Ook Zoë had het gevoel dat ze door haar voornaam tegen vooroordelen moest vechten. ‘Als socioloog besef ik heel goed dat namen een sociale conventie zijn. Het houdt de wereld overzichtelijk als je mensen kunt indelen op hun naam’, zegt ze. ‘Het erge is: ik betrap er mezelf ook op. Een man die Kenny heet, is ook voor mij een afknapper, terwijl dat natuurlijk een geweldige man kan zijn.’
Gekwetste ouders
Terwijl Zoë haar vroegere naam niet eens over haar lippen krijgt, houdt Bo *Standaert nog altijd een beetje vast aan *Annabelle: het wordt straks zijn officiële tweede voornaam. ‘Uit sentimentele redenen. Bo past beter bij mij, maar Annabelle blijft een mooie, zeldzame naam. Het is ook wel een eerbetoon aan mijn ouders die die naam hebben gekozen. Al noemen ook zij mij *intussen Bo.’
Het is hoe dan ook een gevoelige kwestie tussen ouders en kinderen. Wanneer hun kinderen als volwassenen afstand nemen van de naam die hun ouders voor hen *hebben gekozen, voelen die laatsten zich soms gekwetst. ‘Mijn vader heeft het er nog altijd erg moeilijk mee dat ik van naam veranderd ben’, zegt Zoë. ‘Op familiefeesten voel ik elke keer weer de angst en de schaamte – stel je voor dat iemand me zou aanspreken bij mijn oude naam.’
Fleur van Groningen beseft dat ze in *januari, wanneer ze bevalt van haar eerste kind, voor een gewichtige taak staat. ‘Omdat ik zelf weet wat de impact van een naamkeuze kan zijn, ben ik er heel bewust mee bezig. Mijn moeder heeft spijt gehad dat ze mijn vader mijn naam heeft laten kiezen. Ik vind het daarom belangrijk dat mijn verloofde en ik allebei achter de naam van ons kind staan.’ Die naam staat intussen al vast. ‘Zijn naam kwam aangewaaid in een droom. Het voelde meteen juist. Mijn verloofde en ik waren het erover eens: ja, dit wordt het.’
Bo Standaert geeft een feest zodra zijn nieuwe naam officieel is. ‘Eerst dacht ik aan een feestje in een begrafenisthema. Maar eigenlijk begraaf ik Annabelle niet helemaal. Die naam blijft hoe dan ook een deel van mezelf.’
*Zoë is een fictieve naam
Bron: De Standaard, 15 november 2018, http://www.standaard.be/cnt/dmf20181114_03944131?utm_source=facebook&utm_medium=social&utm_term=dso&utm_content=article&utm_campaign=seeding&fbclid=IwAR029Ozrl-WA4jYWFQ5-qAknMbwEaewvVqqFuAnYDaX45GvZI30A4WviNXc
Eigen mening:
Ik kan best begrijpen dat sommige mensen hun voornaam willen veranderen. Zelf heb ik, doorheen de jaren, ondervonden dat er een stigma hangt rond namen die eindigen op “-y”... ( https://www.9lives.be/forum/algemene-discussies/502288-je-naam-zegt-veel-de-sociale-klasse-waarin-je-je-bevindt.html )
In die - haha, wat grappig! - mate dat mijn bijnaam in de middelbare school (“Ingrid Potter”, Fringrid voor de vrienden) meteen ook mijn instagram-naam werd. Hier had ik meer vrede mee dan die naam gebaseerd op een wannabe-archeoloog uit een 80’s filmreeks.
Andere namen die ik doorheen mijn leven gebruikte waren InGe - de twee eerste letters van mijn voor- en achternaam - en Indira - vrouw van Ghandi.
Deze gebruikte ik in schriftjes, dagboeken, als handtekening voor tekeningen en schilderwerkjes, op Twitter, ...
Hoewel ik me stoor aan mijn viervoeterige naamgenoten, zou ik nooit mijn naam echt “durven” veranderen, denk ik.
Ik heb hem ooit gekregen en deze dan zo maar weggooien, is ook weer zonde, niet?
https://www.petplace.com/article/dogs/pet-care/uncommon-dog-names/