Obry.N*ets
31st March 2018, 23:58
[SIZE=1]Za 31 maart 2018 13:43 - Auteur: onbekend[/SIZE]
Sinds augustus vorig jaar hanteert Kenia de strengste wet ter wereld tegen het gebruik van plastic zakken. En de resultaten zijn opzienbarend: in vergelijking met vroeger gaat er nu al minder dan de helft van de massa afval naar de stortplaatsen. En dat terwijl ons land er nog niet in geslaagd is om de hoeveelheid plastic afval drastisch te doen dalen.
Bron: 'Kenia halveert afvalberg met strengste wet ter wereld tegen plastic zakken' (VRT NWS), geraadpleegd op zaterdag 31 maart 2018 via https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2018/03/31/kenia-plukt-vruchten-van-strengste-wet-ter-wereld-tegen-gebruik-/
Eigen mening:
In een slachthuis in Nairobi wordt het plasticprobleem in Kenia pijnlijk duidelijk gemaakt. Bij 15% van de koeien die hier geslacht worden vinden ze grote hoeveelheden plastic in de maag. Tot 23 kg per koe!
In droge periodes trekken de Masai herders met hun koeien naar de stad op zoek naar gras. Wanneer gras schaars is eten koeien dan vaak plastic, dat tot voor kort nog overal rondslingerde, om hun magen toch te vullen. Door de consumptie van koeienvlees afkomstig van die koeien krijgt het Keniaanse volk zo onrechtstreeks mee een deel van dat plastic binnen. Dus niet alleen een heikel punt voor de dieren maar ook voor de mens.
Natuurlijk (hopelijk) zal het Belgische vee nog geen plastic eten zoals dat ginder het geval is. Toch is het ook onrustwekkend dat exact hetzelfde probleem hier waarschijnlijk toch ook aanwezig zal zijn, maar dat men hier voor de dood lijkt te zwijgen. Zo is het bijvoorbeeld moeilijk in te beelden dat de vis die op ons bord komt geen enkele hinder heeft gehad van een plasticsoep met een massa van meer dan 100 miljoen ton, in het noorden van de Grote Oceaan. Zo zijn er bovendien nog vier andere afvalbergen, onder meer in de Noord-Atlantische Oceaan. En het is wel perfect mogelijk dat ons vee microplastics binnenkrijgt.
Dat is natuurlijk het gezondheidsaspect van het probleem. Het andere aspect is de afvalberg van plastic. Dat was aanwezig in Kenia, en dat is aanwezig in België.
Gelukkig viel dit tweeledig probleem ginder niet in dovemansoren. Integendeel, men heeft de koe bij de horens gevat en een succesverhaal geschreven: op minder dan een jaar tijd is de Keniaanse regering erin geslaagd om de afvalberg, althans de plasticberg, in het land te halveren. Dit hebben ze bereikt door strenge maatregelen in te voeren. Sinds augustus is het gebruik van plastic zakken helemaal verboden. Bij een overtreding kan je een boete krijgen van 35 000 euro of 4 jaar gevangenisstraf. Dat is de strengste wet op dat vlak ter wereld.
Maar het feit dat de afvalberg hiermee effectief enorm gedaald is bewijst dat de aanpak werkt. En om zo'n probleem aan te pakken moeten er simpelweg straffe maatregelen komen, anders geraakt zoiets niet opgelost. Dat lijken de beleidsmensen in België en met uitbreiding Europa nog echt niet door te hebben. We kunnen alleen maar met open mond kijken hoe Kenia dat verwezenlijkt heeft op korte tijd. Daadkracht, slagkracht!
Zephania Ouma van het Milieuagentschap Kenia tenslotte nog: "Geef ons nog een half jaar en de wereld zal naar dit succesverhaal komen kijken." Ja; ik geloof je best!
Sinds augustus vorig jaar hanteert Kenia de strengste wet ter wereld tegen het gebruik van plastic zakken. En de resultaten zijn opzienbarend: in vergelijking met vroeger gaat er nu al minder dan de helft van de massa afval naar de stortplaatsen. En dat terwijl ons land er nog niet in geslaagd is om de hoeveelheid plastic afval drastisch te doen dalen.
Bron: 'Kenia halveert afvalberg met strengste wet ter wereld tegen plastic zakken' (VRT NWS), geraadpleegd op zaterdag 31 maart 2018 via https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2018/03/31/kenia-plukt-vruchten-van-strengste-wet-ter-wereld-tegen-gebruik-/
Eigen mening:
In een slachthuis in Nairobi wordt het plasticprobleem in Kenia pijnlijk duidelijk gemaakt. Bij 15% van de koeien die hier geslacht worden vinden ze grote hoeveelheden plastic in de maag. Tot 23 kg per koe!
In droge periodes trekken de Masai herders met hun koeien naar de stad op zoek naar gras. Wanneer gras schaars is eten koeien dan vaak plastic, dat tot voor kort nog overal rondslingerde, om hun magen toch te vullen. Door de consumptie van koeienvlees afkomstig van die koeien krijgt het Keniaanse volk zo onrechtstreeks mee een deel van dat plastic binnen. Dus niet alleen een heikel punt voor de dieren maar ook voor de mens.
Natuurlijk (hopelijk) zal het Belgische vee nog geen plastic eten zoals dat ginder het geval is. Toch is het ook onrustwekkend dat exact hetzelfde probleem hier waarschijnlijk toch ook aanwezig zal zijn, maar dat men hier voor de dood lijkt te zwijgen. Zo is het bijvoorbeeld moeilijk in te beelden dat de vis die op ons bord komt geen enkele hinder heeft gehad van een plasticsoep met een massa van meer dan 100 miljoen ton, in het noorden van de Grote Oceaan. Zo zijn er bovendien nog vier andere afvalbergen, onder meer in de Noord-Atlantische Oceaan. En het is wel perfect mogelijk dat ons vee microplastics binnenkrijgt.
Dat is natuurlijk het gezondheidsaspect van het probleem. Het andere aspect is de afvalberg van plastic. Dat was aanwezig in Kenia, en dat is aanwezig in België.
Gelukkig viel dit tweeledig probleem ginder niet in dovemansoren. Integendeel, men heeft de koe bij de horens gevat en een succesverhaal geschreven: op minder dan een jaar tijd is de Keniaanse regering erin geslaagd om de afvalberg, althans de plasticberg, in het land te halveren. Dit hebben ze bereikt door strenge maatregelen in te voeren. Sinds augustus is het gebruik van plastic zakken helemaal verboden. Bij een overtreding kan je een boete krijgen van 35 000 euro of 4 jaar gevangenisstraf. Dat is de strengste wet op dat vlak ter wereld.
Maar het feit dat de afvalberg hiermee effectief enorm gedaald is bewijst dat de aanpak werkt. En om zo'n probleem aan te pakken moeten er simpelweg straffe maatregelen komen, anders geraakt zoiets niet opgelost. Dat lijken de beleidsmensen in België en met uitbreiding Europa nog echt niet door te hebben. We kunnen alleen maar met open mond kijken hoe Kenia dat verwezenlijkt heeft op korte tijd. Daadkracht, slagkracht!
Zephania Ouma van het Milieuagentschap Kenia tenslotte nog: "Geef ons nog een half jaar en de wereld zal naar dit succesverhaal komen kijken." Ja; ik geloof je best!