Benthe.A*rts
3rd March 2018, 14:39
Meer dan 8000 meisjes in ons land lopen het gevaar genitaal verminkt te worden. Hun aantal is de afgelopen 10 jaar verviervoudigd.
België krijgt steeds vaker te maken met genitale verminking bij vrouwen. In ons land wonen 17.273 vrouwen en meisjes die al besneden zijn en nog eens 8644 vrouwen en meisjes die het risico lopen besneden te worden. Dat blijkt uit onderzoek van het Instituut voor de gelijkheid van vrouwen en mannen.
Het totaal aantal betrokken vrouwen ligt drie keer hoger dan tien jaar geleden. (In 2007 ging het om 6260 reeds besneden vrouwen en 1975 meisjes die een besnijdenis riskeren.) Die significante stijging is vooral toe te schrijven aan de toegenomen migratie en aan geboortes in België uit moeders met roots in landen waar de praktijk courant voorkomt. De meerderheid van de slachtoffers heeft roots in Guinee, Somalië, Egypte, Ethiopië en Ivoorkust. In drie van die landen wordt infibulatie uitgevoerd: het dichtnaaien van de vulva nadat de schaamlippen zijn weggesneden. Andere vormen zijn het geheel of gedeeltelijk verwijderen van de clitoris en/of van de schaamlippen.
Risico
Bij de in totaal 25.917 betrokkenen zijn 9164 minderjarige meisjes. Ze lopen in ons land school, gaan hier naar de dokter, of worden opgevolgd door instanties als Kind en Gezin.
Charlotte Campo werkt als juriste bij Intact, een vzw die wekelijks meldingen krijgt van risicosituaties en die juridische steun biedt aan vrouwen die risico lopen op genitale verminking en bescherming nodig hebben. ‘Wij krijgen bijvoorbeeld signalementen via familieleden of leerkrachten. Artsen doen bitter weinig aangifte van risicosituaties, wegens hun beroepsgeheim. Hoewel ze wel spreekrecht hebben.’ Ook bij politie en justitie merkt Campo dat de kennis over het fenomeen ‘heel gelimiteerd’ is. ‘Ze hebben er wel interesse in, maar weten niet hoe ze proactief kunnen handelen, hoe ze alarmsignalen kunnen herkennen.’
‘De meisjes lopen het risico vooral tijdens schoolvakanties, als ze mee op reis gaan naar het land van herkomst van hun ouders’, legt Campo uit.
Verboden
In België is genitale verminking uiteraard bij wet verboden. Maar nog nooit is het tot een veroordeling gekomen. ‘Gaat zo’n meisje een klacht indienen tegen haar eigen ouders?’, vraagt Campo retorisch. ‘Besnijdenissen liggen sowieso heel gevoelig én ze gebeuren in intieme kring. Dat is tragisch, de mensen die de kinderen het meest vertrouwen verminken hen.’
Een stok achter de deur kan een contract zijn met de ouders. Zowel het parket als GAMS (Groupe pour l’Abolition des Mutilations Sexuelles féminines) kan ouders een ‘verbintenis’ laten ondertekenen waarin ze plechtig beloven hun dochter te beschermen tegen genitale verminking. Weigeren de ouders te tekenen, kunnen drastischer middelen ingeschakeld worden. ‘Het is al meermaals gebeurd dat de politie de meisjes op Zaventem komt halen of de paspoorten in beslag neemt. In het ergste geval kunnen de kinderen uit huis worden geplaatst.’
De prevalentiestudie is een schatting op basis van statistische gegevens, niet van klinische diagnoses. Maar ze toont dat het probleem jarenlang onderschat is. Het Instituut dringt aan op meer structurele opleiding bij huisartsen, ziekenhuizen, Kind en Gezin en Centra voor Leerlingenbegeleiding. En vraagt zich af of er niet een systematisch onderzoek moet komen van de vrouwelijke externe genitaliën om meisjes uit de risicogroep te beschermen.
[COLOR=DarkOliveGreen]Link:[/COLOR] http://www.standaard.be/cnt/dmf20180302_03387045
[COLOR=DarkOliveGreen]Bron:[/COLOR] De standaard
[COLOR=DarkOliveGreen]Eigen mening:[/COLOR] Ik vind dat er naar de genitale verminking van deze meisjes meer onderzoek moet gedaan worden. Als het in België ten strengste verboden is mogen ze dit niet laten gebeuren. Het wordt nog te vaak in intieme kring gedaan, waardoor we het niet kunnen controleren. Daarom moeten we een oplossing vinden om de gentiale verminking in intieme kring ook tegen te gaan. Het contract van GAMS is al een stap in de goede richting.
België krijgt steeds vaker te maken met genitale verminking bij vrouwen. In ons land wonen 17.273 vrouwen en meisjes die al besneden zijn en nog eens 8644 vrouwen en meisjes die het risico lopen besneden te worden. Dat blijkt uit onderzoek van het Instituut voor de gelijkheid van vrouwen en mannen.
Het totaal aantal betrokken vrouwen ligt drie keer hoger dan tien jaar geleden. (In 2007 ging het om 6260 reeds besneden vrouwen en 1975 meisjes die een besnijdenis riskeren.) Die significante stijging is vooral toe te schrijven aan de toegenomen migratie en aan geboortes in België uit moeders met roots in landen waar de praktijk courant voorkomt. De meerderheid van de slachtoffers heeft roots in Guinee, Somalië, Egypte, Ethiopië en Ivoorkust. In drie van die landen wordt infibulatie uitgevoerd: het dichtnaaien van de vulva nadat de schaamlippen zijn weggesneden. Andere vormen zijn het geheel of gedeeltelijk verwijderen van de clitoris en/of van de schaamlippen.
Risico
Bij de in totaal 25.917 betrokkenen zijn 9164 minderjarige meisjes. Ze lopen in ons land school, gaan hier naar de dokter, of worden opgevolgd door instanties als Kind en Gezin.
Charlotte Campo werkt als juriste bij Intact, een vzw die wekelijks meldingen krijgt van risicosituaties en die juridische steun biedt aan vrouwen die risico lopen op genitale verminking en bescherming nodig hebben. ‘Wij krijgen bijvoorbeeld signalementen via familieleden of leerkrachten. Artsen doen bitter weinig aangifte van risicosituaties, wegens hun beroepsgeheim. Hoewel ze wel spreekrecht hebben.’ Ook bij politie en justitie merkt Campo dat de kennis over het fenomeen ‘heel gelimiteerd’ is. ‘Ze hebben er wel interesse in, maar weten niet hoe ze proactief kunnen handelen, hoe ze alarmsignalen kunnen herkennen.’
‘De meisjes lopen het risico vooral tijdens schoolvakanties, als ze mee op reis gaan naar het land van herkomst van hun ouders’, legt Campo uit.
Verboden
In België is genitale verminking uiteraard bij wet verboden. Maar nog nooit is het tot een veroordeling gekomen. ‘Gaat zo’n meisje een klacht indienen tegen haar eigen ouders?’, vraagt Campo retorisch. ‘Besnijdenissen liggen sowieso heel gevoelig én ze gebeuren in intieme kring. Dat is tragisch, de mensen die de kinderen het meest vertrouwen verminken hen.’
Een stok achter de deur kan een contract zijn met de ouders. Zowel het parket als GAMS (Groupe pour l’Abolition des Mutilations Sexuelles féminines) kan ouders een ‘verbintenis’ laten ondertekenen waarin ze plechtig beloven hun dochter te beschermen tegen genitale verminking. Weigeren de ouders te tekenen, kunnen drastischer middelen ingeschakeld worden. ‘Het is al meermaals gebeurd dat de politie de meisjes op Zaventem komt halen of de paspoorten in beslag neemt. In het ergste geval kunnen de kinderen uit huis worden geplaatst.’
De prevalentiestudie is een schatting op basis van statistische gegevens, niet van klinische diagnoses. Maar ze toont dat het probleem jarenlang onderschat is. Het Instituut dringt aan op meer structurele opleiding bij huisartsen, ziekenhuizen, Kind en Gezin en Centra voor Leerlingenbegeleiding. En vraagt zich af of er niet een systematisch onderzoek moet komen van de vrouwelijke externe genitaliën om meisjes uit de risicogroep te beschermen.
[COLOR=DarkOliveGreen]Link:[/COLOR] http://www.standaard.be/cnt/dmf20180302_03387045
[COLOR=DarkOliveGreen]Bron:[/COLOR] De standaard
[COLOR=DarkOliveGreen]Eigen mening:[/COLOR] Ik vind dat er naar de genitale verminking van deze meisjes meer onderzoek moet gedaan worden. Als het in België ten strengste verboden is mogen ze dit niet laten gebeuren. Het wordt nog te vaak in intieme kring gedaan, waardoor we het niet kunnen controleren. Daarom moeten we een oplossing vinden om de gentiale verminking in intieme kring ook tegen te gaan. Het contract van GAMS is al een stap in de goede richting.