Stef.L*enaerts
18th February 2018, 14:00
Kristina, het elfjarige Armeense meisje uit Eeklo, is samen met haar gezin ondergedoken. Haar gezin werd in de kerstperiode opgepakt, omdat ze illegaal in ons land verblijven. In afwachting van hun beroep in Cassatie, kon het gezin alsnog uitgezet worden. Volgens de advocaat hebben ze daarom de benen genomen.
De kerstperiode was er voor het Armeense gezin Asatryan, dat al negen jaar in Eeklo woont, een in mineur. Vader, moeder en de drie kinderen werden administratief aangehouden, omdat ze illegaal in ons land verblijven. In afwachting van hun uitwijzing werden ze naar een terugkeerwoning in Tubeke gebracht.
Vier jaar geleden al kreeg het gezin een bevel om het land te verlaten, maar daar gingen ze niet op in. Op het nieuwe bevel van uitwijzing gingen ze in beroep bij het hof van Cassatie. ‘In de tussentijd kon het gezin al op een vliegtuig richting Armenië worden gezet’, reageert advocaat Marc Sampermans. ‘Ze durfden de uitspraak niet af te wachten en zijn daarom ondergedoken.’
Sampermans had woensdag voor het laatst contact met het gezin. ‘Ze verblijven nog altijd in België’, aldus de advocaat. ‘Ik plan de komende week een gesprek met hen om verdere stappen te bespreken. Het belangrijkste is dat het driejarige inreisverbod, dat het gezin opgelegd kreeg, geannuleerd wordt. Dit zijn schoolgaande kinderen. Zoiets kan niet.’
Bron: De Standaard - 17/02/2018. Geraadpleegd via http://www.standaard.be/cnt/dmf20180217_03362778
Eigen mening: Het verhaal van de uitwijzingen heb ik altijd al een moeilijk gegeven gevonden. Er wordt maar al te vaak vergeten dat zoiets over mensen gaat. Natuurlijk zitten we hier met het feit dat het gezin vier jaar geleden al het bevel kreeg het land te verlaten. Ik begrijp daarom wel dat mensen stellen dat ze het alleen maar pijnlijker maken voor zichzelf. (De manier waarop zij die mening op de sociale media spuien is op zijn beurt echter opnieuw schrijnend). Hoe zou je als ouder echter zelf handelen in die situatie? Zou je niet álles proberen om je kinderen gelukkig te maken/houden? Het is vooral de lange tijdsperiode voor er een uitspraak komt over die uitwijzingsdossiers die maakt dat we elke keer opnieuw verhalen te horen krijgen over mensen die hier ondertussen volop en (bijna) volledig geďntegreerd zijn en dan plots alles moeten achterlaten en opnieuw naar 'hun land' moeten terugkeren dat allang hun land niet meer is. Ik lees het in de media. Ik weet ervan in mijn nabije omgeving. Het loopt daar toch wel echt niet zoals het idealiter zou moeten.
De kerstperiode was er voor het Armeense gezin Asatryan, dat al negen jaar in Eeklo woont, een in mineur. Vader, moeder en de drie kinderen werden administratief aangehouden, omdat ze illegaal in ons land verblijven. In afwachting van hun uitwijzing werden ze naar een terugkeerwoning in Tubeke gebracht.
Vier jaar geleden al kreeg het gezin een bevel om het land te verlaten, maar daar gingen ze niet op in. Op het nieuwe bevel van uitwijzing gingen ze in beroep bij het hof van Cassatie. ‘In de tussentijd kon het gezin al op een vliegtuig richting Armenië worden gezet’, reageert advocaat Marc Sampermans. ‘Ze durfden de uitspraak niet af te wachten en zijn daarom ondergedoken.’
Sampermans had woensdag voor het laatst contact met het gezin. ‘Ze verblijven nog altijd in België’, aldus de advocaat. ‘Ik plan de komende week een gesprek met hen om verdere stappen te bespreken. Het belangrijkste is dat het driejarige inreisverbod, dat het gezin opgelegd kreeg, geannuleerd wordt. Dit zijn schoolgaande kinderen. Zoiets kan niet.’
Bron: De Standaard - 17/02/2018. Geraadpleegd via http://www.standaard.be/cnt/dmf20180217_03362778
Eigen mening: Het verhaal van de uitwijzingen heb ik altijd al een moeilijk gegeven gevonden. Er wordt maar al te vaak vergeten dat zoiets over mensen gaat. Natuurlijk zitten we hier met het feit dat het gezin vier jaar geleden al het bevel kreeg het land te verlaten. Ik begrijp daarom wel dat mensen stellen dat ze het alleen maar pijnlijker maken voor zichzelf. (De manier waarop zij die mening op de sociale media spuien is op zijn beurt echter opnieuw schrijnend). Hoe zou je als ouder echter zelf handelen in die situatie? Zou je niet álles proberen om je kinderen gelukkig te maken/houden? Het is vooral de lange tijdsperiode voor er een uitspraak komt over die uitwijzingsdossiers die maakt dat we elke keer opnieuw verhalen te horen krijgen over mensen die hier ondertussen volop en (bijna) volledig geďntegreerd zijn en dan plots alles moeten achterlaten en opnieuw naar 'hun land' moeten terugkeren dat allang hun land niet meer is. Ik lees het in de media. Ik weet ervan in mijn nabije omgeving. Het loopt daar toch wel echt niet zoals het idealiter zou moeten.