Amber.V*erhoeven
5th December 2017, 21:25
Als godsdienstleraar in het bso verloopt een les vaak anders dan gepland. Zo hadden we het eens over een ongeplande zwangerschap van een leerling.
U weet het misschien al, maar ik geef les in het bso, meer bepaald in de richting verzorging. Deze is vooral bevolkt door meisjes en op onze school voornamelijk door moslim meisjes. Ze beleven hun geloof uiteenlopend. Sommigen zijn er strikt, anderen wat losser. Maar over het algemeen lopen ze toch hoog op met de traditionele waarden die ze meekregen.
Eén daarvan is het bewaren van de maagdelijkheid tot aan het huwelijk. Dat leeft nog echt wel bij deze meisjes, bewonderenswaardig. Abortus veroordelen ze meestal streng. Wat ik daar nu eigenlijk van vond, wilde een leerling weten? Het verbaasde hen allemaal heel erg dat ik vanuit mijn katholieke overtuiging net als hen abortus afkeur, tenzij het leven van de moeder in gevaar is.
Een van de meisjes riep van verbazing uit: Hoezo, meneer, bij 'jullie’ mag dat toch allemaal?
Belg is katholiek?
De leerlingen hebben namelijk nog al eens de indruk dat alles wat door de Belgische overheid wordt toegestaan, overeenstemt met wat de Kerk leert. Voor heel wat leerlingen is Belg een synoniem voor katholiek, net zoals voor veel Belgische leerlingen Marokkaan en moslim synoniemen zijn.
Vindt u dan ook dat deze meisjes naar de hel gaan, meneer?, vroeg een ander meisje. De hele klas bleek plotseling wakker uit maandagochtend stand-by. Aan hun reacties te zien, deelden de andere leerlingen deze mening. Ik probeerde uit te leggen dat abortus wel als een doodzonde beschouwd wordt, maar dat we natuurlijk niet de omstandigheden kennen waarin elk meisje zich bevindt als ze tot zo’n beslissing komt en hoe ze er daarna op terug kijkt. Het is dan ook niet aan ons om te zeggen of iemand wel of niet naar de hel gaat.
Daarop zei Fatima: Meneer, als tieners zwanger geraken is het hun eigen schuld, ze hadden maar maagd moeten blijven.
Ook deze stelling werd door andere leerlingen kracht bijgezet. Dat is toch waar, sommige meisjes gedragen zich echt als hoeren, klonk het.
Shockeffect met resultaat
De sfeer werd hard, wat wel eens meer gebeurd in klassen. Instinctief schiet ik dan in Guy Gilbert-modus, die wel eens een shockeffect durft te gebruiken in de omgang met zijn jongeren. Misschien is het ook wel jullie schuld dat sommige meisjes kiezen voor een abortus. Aan hun gezichten zag ik dat mijn stelling het gewenste effect had. Als jullie zo praten over zwangere tienermeisjes, zou het dan niet kunnen dat ze hun zwangerschap liever verborgen houden en dat ze daardoor kiezen voor abortus?
Het werd stil in de klas. Rania zei: Meneer heeft gelijk. Eigenlijk mogen we als moslims ook niet zo oordelen over elkaar. Ze draaide zich om en keek naar Vanessa, haar klasgenote en zelf tienermoeder. Jij hebt het ook niet gemakkelijk gehad, hé, Vanessa.
Gesteund door haar klasgenoot durfde Vanessa haar verhaal te doen.
Over hoe ze toen ze zwanger was, door schoolgenoten uitgescholden werd voor al wat onkuis is. Over hoe de gedachte van abortus ook bij haar was opgekomen, maar hoe ze daarna toch voor haar kind gekozen had en wat voor geluk haar dochter nog steeds is voor haar. Een verhaal recht uit haar hart.
De harde woorden maakten plaats voor tranen. (Ook de leerkracht kreeg het even moeilijk.) De leerlingen die daarnet nog hun oordeel klaar hadden, betuigden nu hun steun aan Vanessa. Ik ben die dag niet meer aan mijn geplande lesonderwerp geraakt, maar in dat uurtje hebben de leerlingen meer geleerd dan ik had kunnen plannen. Is het toeval dat ik aan dit verhaal terugdenk in deze adventsperiode?
God wat hou ik van mijn job.
Bron: www.kerknet.be, geraadpleegd op 5 december 2017
Eigen mening: Ik denk dat dit artikel nog maar eens de culturele onwetendheid van onze culturele pluraliteit aantoont. Wij weten te weinig af van elkaars cultuur, maar we leven wel samen. Ik denk dat dit voor conflicten zorgt.
In het artikel wordt ook al aangehaald dat Belg vaak gelijk wordt gesteld met katholiek en een Marokkaan met een moslim, terwijl wij als mens in deze tijd niet meer staan voor ons geloof. Ik denk dat de meesten in deze tijd enorm ver afstaan van alles wat ons vereenzelvigd met ons geloof. Natuurlijk ligt dit als gelovige en als godsdienstleerkracht toch anders.
Wij als Belg denken vaak dat alle Marokkanen moslim zijn en zij behoren inderdaad tot de gelovige groep van de islam. Toch zijn er in deze tijd net zoals bij de katholieke moslims die de koran vrijwel niet meer volgen en die ook als persoon veraf staan van hun geloof en hier niet meer voor staan. Ik denk dat meer cultureel inzicht in de verschillende culturen nodig is voor onze multiculturele samenleving.
Ik vond het een heel interessant artikel omdat eerst en vooral de titel mij enorm aansprak en ik wou meteen weten waarover dit artikel ging. Ook vind ik het heel interessant dat de leerkracht de leerlingen op een kritische manier uitdaagt door de vraag terug te kaatsen naar hen: 'Zou het misschien kunnen dat sommige meisjes abortus doen net omdat jullie er zo op reageren?' De leerlingen oordelen over elkaar hoewel ze dit van hun geloof net niet mogen doen net zoals abortus. Ik denk dat het belangrijk is dat we leerlingen in onze samenleving kritisch laten nadenken over deze vragen.
Wij geven les aan een doelgroep die abortus bijna al iets 'normaals' gaan beschouwen terwijl dit verre van zo is. Iedere zwangerschap is een mogelijk leven en ieder mogelijk leven moet gerespecteerd worden vanuit christelijk perspectief. Abortus respecteert dit niet en dus is het christendom tegen abortus en wordt het als een doodzonde beschouwd.
Vorige week kwam de SP.A ook nog in de actualiteit omdat zij ervoor streven om abortus ook na 14 weken zwangerschap toe te laten. In Nederland kan je zelfs abortus laten uitvoeren tot 22 weken. Als je ziet dat een foetus vanaf 12 weken al een 'minimensje' is, ga ik hier absoluut niet mee akkoord. Ik denk dat we tegenover de abortuswet kritisch moeten blijven staan en dat we hier goed over moeten nadenken. Ook op ethisch vlak moeten we ons hierover in vraag blijven stellen want wanneer SP.A deze dingen wil voorleggen stel ik mij vragen over de ethische kant van deze zaak.
U weet het misschien al, maar ik geef les in het bso, meer bepaald in de richting verzorging. Deze is vooral bevolkt door meisjes en op onze school voornamelijk door moslim meisjes. Ze beleven hun geloof uiteenlopend. Sommigen zijn er strikt, anderen wat losser. Maar over het algemeen lopen ze toch hoog op met de traditionele waarden die ze meekregen.
Eén daarvan is het bewaren van de maagdelijkheid tot aan het huwelijk. Dat leeft nog echt wel bij deze meisjes, bewonderenswaardig. Abortus veroordelen ze meestal streng. Wat ik daar nu eigenlijk van vond, wilde een leerling weten? Het verbaasde hen allemaal heel erg dat ik vanuit mijn katholieke overtuiging net als hen abortus afkeur, tenzij het leven van de moeder in gevaar is.
Een van de meisjes riep van verbazing uit: Hoezo, meneer, bij 'jullie’ mag dat toch allemaal?
Belg is katholiek?
De leerlingen hebben namelijk nog al eens de indruk dat alles wat door de Belgische overheid wordt toegestaan, overeenstemt met wat de Kerk leert. Voor heel wat leerlingen is Belg een synoniem voor katholiek, net zoals voor veel Belgische leerlingen Marokkaan en moslim synoniemen zijn.
Vindt u dan ook dat deze meisjes naar de hel gaan, meneer?, vroeg een ander meisje. De hele klas bleek plotseling wakker uit maandagochtend stand-by. Aan hun reacties te zien, deelden de andere leerlingen deze mening. Ik probeerde uit te leggen dat abortus wel als een doodzonde beschouwd wordt, maar dat we natuurlijk niet de omstandigheden kennen waarin elk meisje zich bevindt als ze tot zo’n beslissing komt en hoe ze er daarna op terug kijkt. Het is dan ook niet aan ons om te zeggen of iemand wel of niet naar de hel gaat.
Daarop zei Fatima: Meneer, als tieners zwanger geraken is het hun eigen schuld, ze hadden maar maagd moeten blijven.
Ook deze stelling werd door andere leerlingen kracht bijgezet. Dat is toch waar, sommige meisjes gedragen zich echt als hoeren, klonk het.
Shockeffect met resultaat
De sfeer werd hard, wat wel eens meer gebeurd in klassen. Instinctief schiet ik dan in Guy Gilbert-modus, die wel eens een shockeffect durft te gebruiken in de omgang met zijn jongeren. Misschien is het ook wel jullie schuld dat sommige meisjes kiezen voor een abortus. Aan hun gezichten zag ik dat mijn stelling het gewenste effect had. Als jullie zo praten over zwangere tienermeisjes, zou het dan niet kunnen dat ze hun zwangerschap liever verborgen houden en dat ze daardoor kiezen voor abortus?
Het werd stil in de klas. Rania zei: Meneer heeft gelijk. Eigenlijk mogen we als moslims ook niet zo oordelen over elkaar. Ze draaide zich om en keek naar Vanessa, haar klasgenote en zelf tienermoeder. Jij hebt het ook niet gemakkelijk gehad, hé, Vanessa.
Gesteund door haar klasgenoot durfde Vanessa haar verhaal te doen.
Over hoe ze toen ze zwanger was, door schoolgenoten uitgescholden werd voor al wat onkuis is. Over hoe de gedachte van abortus ook bij haar was opgekomen, maar hoe ze daarna toch voor haar kind gekozen had en wat voor geluk haar dochter nog steeds is voor haar. Een verhaal recht uit haar hart.
De harde woorden maakten plaats voor tranen. (Ook de leerkracht kreeg het even moeilijk.) De leerlingen die daarnet nog hun oordeel klaar hadden, betuigden nu hun steun aan Vanessa. Ik ben die dag niet meer aan mijn geplande lesonderwerp geraakt, maar in dat uurtje hebben de leerlingen meer geleerd dan ik had kunnen plannen. Is het toeval dat ik aan dit verhaal terugdenk in deze adventsperiode?
God wat hou ik van mijn job.
Bron: www.kerknet.be, geraadpleegd op 5 december 2017
Eigen mening: Ik denk dat dit artikel nog maar eens de culturele onwetendheid van onze culturele pluraliteit aantoont. Wij weten te weinig af van elkaars cultuur, maar we leven wel samen. Ik denk dat dit voor conflicten zorgt.
In het artikel wordt ook al aangehaald dat Belg vaak gelijk wordt gesteld met katholiek en een Marokkaan met een moslim, terwijl wij als mens in deze tijd niet meer staan voor ons geloof. Ik denk dat de meesten in deze tijd enorm ver afstaan van alles wat ons vereenzelvigd met ons geloof. Natuurlijk ligt dit als gelovige en als godsdienstleerkracht toch anders.
Wij als Belg denken vaak dat alle Marokkanen moslim zijn en zij behoren inderdaad tot de gelovige groep van de islam. Toch zijn er in deze tijd net zoals bij de katholieke moslims die de koran vrijwel niet meer volgen en die ook als persoon veraf staan van hun geloof en hier niet meer voor staan. Ik denk dat meer cultureel inzicht in de verschillende culturen nodig is voor onze multiculturele samenleving.
Ik vond het een heel interessant artikel omdat eerst en vooral de titel mij enorm aansprak en ik wou meteen weten waarover dit artikel ging. Ook vind ik het heel interessant dat de leerkracht de leerlingen op een kritische manier uitdaagt door de vraag terug te kaatsen naar hen: 'Zou het misschien kunnen dat sommige meisjes abortus doen net omdat jullie er zo op reageren?' De leerlingen oordelen over elkaar hoewel ze dit van hun geloof net niet mogen doen net zoals abortus. Ik denk dat het belangrijk is dat we leerlingen in onze samenleving kritisch laten nadenken over deze vragen.
Wij geven les aan een doelgroep die abortus bijna al iets 'normaals' gaan beschouwen terwijl dit verre van zo is. Iedere zwangerschap is een mogelijk leven en ieder mogelijk leven moet gerespecteerd worden vanuit christelijk perspectief. Abortus respecteert dit niet en dus is het christendom tegen abortus en wordt het als een doodzonde beschouwd.
Vorige week kwam de SP.A ook nog in de actualiteit omdat zij ervoor streven om abortus ook na 14 weken zwangerschap toe te laten. In Nederland kan je zelfs abortus laten uitvoeren tot 22 weken. Als je ziet dat een foetus vanaf 12 weken al een 'minimensje' is, ga ik hier absoluut niet mee akkoord. Ik denk dat we tegenover de abortuswet kritisch moeten blijven staan en dat we hier goed over moeten nadenken. Ook op ethisch vlak moeten we ons hierover in vraag blijven stellen want wanneer SP.A deze dingen wil voorleggen stel ik mij vragen over de ethische kant van deze zaak.