Rientje.S*houten
30th November 2017, 10:55
Stemmen is een recht, ook voor mensen met een handicap. Maar in de praktijk is dat vaak bijzonder moeilijk voor hen.
Ik ben twee keer met de hulp van een vertrouwenspersoon mijn stem gaan uitbrengen, maar dat leverde in het stemlokaal telkens discussies op’, zegt Joke Vandecasteele (40), die al van bij haar geboorte slecht ziet en een herkenningsstok nodig heeft om zich te verplaatsen. ‘Er heerst vooral veel onwetendheid. Een voorzitter van een stembureau weet niet altijd wat mag. Dan sta je daar een kwartier te discussiëren. Dat wil ik niet meer. Ik doe het wel alleen, ook al gaat het moeilijk.’
‘Ik probeer eerst zo veel mogelijk mensen die al hebben gestemd, te vragen welke partij in welke kolom staat. Om zeker te zijn dat ik een geldige stem uitbreng, kleur ik maar één bolletje rood, dat voor de partij. Een probleem is ook dat het allemaal zo rap moet gaan, want er staat nog volk aan te schuiven. Maar stop je stembiljet maar eens in de juiste gleuf als je niet goed ziet. Eigenlijk onderga je het allemaal.’
Ze zou een volmacht kunnen geven, maar dat weigert Vandecasteele. ‘Het is mijn democratisch recht om te stemmen. Ik wil mijn bolletje zelf kunnen inkleuren. Dat is mijn bijdrage aan de samenleving.’
Waarom niet stemmen in woon-zorgcentra
Het is inderdaad haar goed recht, zegt gelijkekansencentrum Unia. Dat lanceert een campagne om mensen met een beperking te sensibiliseren om voor dat recht op te komen. ‘Hulp bij het stemmen mag, maar door de vage regels heerst nog veel onduidelijkheid. Op sommige plekken mogen vertrouwenspersonen mee binnen, op andere niet’, zegt Els Keytsman, directeur van Unia. De FOD Binnenlandse Zaken heeft haar alvast beloofd de regels volgend jaar te verduidelijken.
‘Stemlokalen zijn soms ook fysiek ontoegankelijk’, zegt Keytsman, ook al gebeuren er op dat vlak al veel inspanningen. De oplossing is soms eenvoudig. ‘Stembureaus worden in scholen ingericht, waarom ook niet in woon-zorgcentra of andere voorzieningen? Dan moet de groep die minder mobiel is de bus al niet meer nemen.’
Unia wil vanaf de gemeenteraadsverkiezingen 2018 een inventaris opmaken met goede en slechte praktijkvoorbeelden, en zal daarvoor mensen met een beperking bevragen. ‘2018 wordt een nulmeting. In 2019 herhalen we de oefening.’
Bron: De Standaard, 30-11-17, http://www.standaard.be/cnt/dmf20171129_03215435
Eigen mening: Eigenlijk kan ik zeer goed begrijpen dat ze zelf nog steeds wil stemmen ondanks haar handicap. Het is iets waar ze recht op heeft en daarom ben ik ook van mening dat ze hierin mensen beter moeten begeleiden zodat dit haalbaar is. Ik denk dat deze persoon niet de enige is met dit probleem, daarom ben ik van mening dat hier een oplossing voor gezocht moet worden.
Natuurlijk begrijp ik ook wel dat dit veel werk met zich mee brengt maar als we in de samenleving iedereen willen aanspreken, is dit toch een must vind ik. Iedereen moet een gevoel hebben dat zijn mening/stem telt vind ik.
Ik ben twee keer met de hulp van een vertrouwenspersoon mijn stem gaan uitbrengen, maar dat leverde in het stemlokaal telkens discussies op’, zegt Joke Vandecasteele (40), die al van bij haar geboorte slecht ziet en een herkenningsstok nodig heeft om zich te verplaatsen. ‘Er heerst vooral veel onwetendheid. Een voorzitter van een stembureau weet niet altijd wat mag. Dan sta je daar een kwartier te discussiëren. Dat wil ik niet meer. Ik doe het wel alleen, ook al gaat het moeilijk.’
‘Ik probeer eerst zo veel mogelijk mensen die al hebben gestemd, te vragen welke partij in welke kolom staat. Om zeker te zijn dat ik een geldige stem uitbreng, kleur ik maar één bolletje rood, dat voor de partij. Een probleem is ook dat het allemaal zo rap moet gaan, want er staat nog volk aan te schuiven. Maar stop je stembiljet maar eens in de juiste gleuf als je niet goed ziet. Eigenlijk onderga je het allemaal.’
Ze zou een volmacht kunnen geven, maar dat weigert Vandecasteele. ‘Het is mijn democratisch recht om te stemmen. Ik wil mijn bolletje zelf kunnen inkleuren. Dat is mijn bijdrage aan de samenleving.’
Waarom niet stemmen in woon-zorgcentra
Het is inderdaad haar goed recht, zegt gelijkekansencentrum Unia. Dat lanceert een campagne om mensen met een beperking te sensibiliseren om voor dat recht op te komen. ‘Hulp bij het stemmen mag, maar door de vage regels heerst nog veel onduidelijkheid. Op sommige plekken mogen vertrouwenspersonen mee binnen, op andere niet’, zegt Els Keytsman, directeur van Unia. De FOD Binnenlandse Zaken heeft haar alvast beloofd de regels volgend jaar te verduidelijken.
‘Stemlokalen zijn soms ook fysiek ontoegankelijk’, zegt Keytsman, ook al gebeuren er op dat vlak al veel inspanningen. De oplossing is soms eenvoudig. ‘Stembureaus worden in scholen ingericht, waarom ook niet in woon-zorgcentra of andere voorzieningen? Dan moet de groep die minder mobiel is de bus al niet meer nemen.’
Unia wil vanaf de gemeenteraadsverkiezingen 2018 een inventaris opmaken met goede en slechte praktijkvoorbeelden, en zal daarvoor mensen met een beperking bevragen. ‘2018 wordt een nulmeting. In 2019 herhalen we de oefening.’
Bron: De Standaard, 30-11-17, http://www.standaard.be/cnt/dmf20171129_03215435
Eigen mening: Eigenlijk kan ik zeer goed begrijpen dat ze zelf nog steeds wil stemmen ondanks haar handicap. Het is iets waar ze recht op heeft en daarom ben ik ook van mening dat ze hierin mensen beter moeten begeleiden zodat dit haalbaar is. Ik denk dat deze persoon niet de enige is met dit probleem, daarom ben ik van mening dat hier een oplossing voor gezocht moet worden.
Natuurlijk begrijp ik ook wel dat dit veel werk met zich mee brengt maar als we in de samenleving iedereen willen aanspreken, is dit toch een must vind ik. Iedereen moet een gevoel hebben dat zijn mening/stem telt vind ik.