Kenny
7th March 2006, 00:56
Zo sprak Patrick Dewael, 23 april 1998
,,Wat vandaag gebeurt ( de ontsnapping van Marc Dutroux, red. ) tart elke verbeelding, maar is geen 'incident de parcours'. Het is niet iets wat ons zomaar eens overkomt. Het is integendeel de zoveelste episode in een feuilleton dat al veel te lang duurt. Meer dan eens was in dat trieste feuilleton de politieke verantwoordelijkheidsvraag aan de orde. Telkens opnieuw werd door de bevoegde ministers, in eerste instantie die van Binnenlandse Zaken en Justitie, in alle mogelijke richtingen gewezen. Dit was meestal naar onderen: wij zullen gaan onderzoeken en de schuldigen voor het falen straffen. De ministers wezen in alle mogelijke richtingen, maar keken zelden of nooit in eigen boezem, tot ergernis en consternatie van de bevolking die zich afvroeg of er in dit land dan blijkbaar niemand verantwoordelijkheid kon dragen.
Mijnheer de eerste minister, u hebt het ontslag aangekondigd van de twee betrokken ministers. Als u het niet had gedaan, dan had ik het geëist. Het gaat om twee ministers die bevoegd zijn voor het verzekeren van de openbare veiligheid in ons land. Het gaat om die twee ministers die ervoor bevoegd zijn om het begrip rechtsstaat in dit land nog enige inhoud te geven. (...) De twee betrokken ministers hebben hun conclusies getrokken. Het is goed dat in dit land aan de notie politieke verantwoordelijkheid voor het eerst sinds zo lang enige inhoud wordt gegeven. (...)
Door al deze affaires heeft uw ploeg, meneer de eerste minister, de allure gekregen van aangeschoten wild.''
[size=1]Bron: De Standaard Online, dinsdag 07 maart 2006[/size]
,,Wat vandaag gebeurt ( de ontsnapping van Marc Dutroux, red. ) tart elke verbeelding, maar is geen 'incident de parcours'. Het is niet iets wat ons zomaar eens overkomt. Het is integendeel de zoveelste episode in een feuilleton dat al veel te lang duurt. Meer dan eens was in dat trieste feuilleton de politieke verantwoordelijkheidsvraag aan de orde. Telkens opnieuw werd door de bevoegde ministers, in eerste instantie die van Binnenlandse Zaken en Justitie, in alle mogelijke richtingen gewezen. Dit was meestal naar onderen: wij zullen gaan onderzoeken en de schuldigen voor het falen straffen. De ministers wezen in alle mogelijke richtingen, maar keken zelden of nooit in eigen boezem, tot ergernis en consternatie van de bevolking die zich afvroeg of er in dit land dan blijkbaar niemand verantwoordelijkheid kon dragen.
Mijnheer de eerste minister, u hebt het ontslag aangekondigd van de twee betrokken ministers. Als u het niet had gedaan, dan had ik het geëist. Het gaat om twee ministers die bevoegd zijn voor het verzekeren van de openbare veiligheid in ons land. Het gaat om die twee ministers die ervoor bevoegd zijn om het begrip rechtsstaat in dit land nog enige inhoud te geven. (...) De twee betrokken ministers hebben hun conclusies getrokken. Het is goed dat in dit land aan de notie politieke verantwoordelijkheid voor het eerst sinds zo lang enige inhoud wordt gegeven. (...)
Door al deze affaires heeft uw ploeg, meneer de eerste minister, de allure gekregen van aangeschoten wild.''
[size=1]Bron: De Standaard Online, dinsdag 07 maart 2006[/size]