Barst
3rd March 2017, 14:21
Student en toch nog aan het handje van papa en mama
Ouders houden hun kinderen nog altijd bij het handje, ook als ze al hoger onderwijs volgen. ‘Overdreven bemoeizucht die ten koste gaat van de zelfstandigheid van jongeren’, zegt pedagoog Hans Van Crombrugge.
BRUSSEL Van bij de studie*keuze tot op de proclamatie: *hogescholen en universiteiten stellen vast dat ouders het doen en laten van hun kinderen nauw*gezet opvolgen. Sommige professoren krijgen zelfs telefoontjes van ouders met de vraag of hun zoon of dochter de lessen wel *voldoende bijwoont.
Privacy
Professor in de computerwetenschappen Philip Dutré van de KU Leuven bond gisteren kat de bel aan op Radio 1.
‘Ouders bellen me soms om de resultaten van zoon- of dochterlief te weten te komen, omdat die hen thuis in het ongewisse laten’, zegt hij tegen Het Nieuwsblad. ‘Of ze vragen of hun kroost voldoende naar de les gaat en of we hen kunnen aanmoedigen om wat harder te werken. Het gaat om een minderheid van studenten, maar ik merk toch dat de frequentie toeneemt.’
Dat ouders hun meerderjarige kinderen bij het handje nemen, begint al bij de studiekeuze. Tijdens informatiedagen kunnen universiteiten en hogescholen de jongeren die alleen komen, op één hand tellen.
Gedurende het academiejaar bellen ouders naar de professoren of de studentenadministratie om bijvoorbeeld het lessenrooster van hun zoon of dochter te weten te komen. Of ze komen mee naar de feedback na de examens.
Daar stoten ze meestal op een muur. Universiteiten en hogescholen zijn gebonden aan de privacywetgeving en mogen geen persoonlijke informatie geven. Zelfs niet aan de ouders, ook al betalen zij alles.
‘Ouders nemen vaker de houding aan van consument’, zegt pedagoog Hans Van Crombrugge. ‘Ze willen waar voor hun geld en willen weten of hun zoon of dochter in de les zit.’
Het heeft ook te maken met de democratisering van het hoger onderwijs. Professoren staan vandaag niet meer op een voetstuk en zijn makkelijker benaderbaar.
Maar de vraag is of die versterkte controle een probleem is. De meeste betrokkenen vinden het een goede zaak dat ouders meedenken met de studiekeuze. Het wordt pas problematisch als ze die keuze voor hun zoon of dochter maken.
Verpampering
‘Maar het is ook een probleem als ze rechtstreeks vragen stellen aan de prof’, zegt Van Crombrugge. ‘Dat getuigt van een te grote bemoeizucht. Die jongeren zijn meerderjarig en moeten op eigen benen kunnen staan. Als de ouders altijd klaar staan, leren ze die zelfstandigheid niet.’
Een toenemende ‘verpampering’ noemt Dutré het. Van Crombrugge spreekt liever over een oprukkende opvoedingsonzekerheid die al begint bij de geboorte en zich doortrekt tot in het hoger onderwijs.
Ouders hebben het gevoel dat alles almaar sneller verandert en proberen de controle over hun kind zo lang mogelijk vast te houden. ‘Ik geef aan ouders altijd de raad: denk eens aan je eigen studententijd. Dat is vaak een eyeopener.’
‘Ouders sturen verwijt als ik een onvoldoende geef’
‘Ik geef les aan ingenieurs en het gebeurt soms dat een student het basisvak wiskunde meesleept tot in het laatste jaar’, zegt Philippe Cara, professor wiskunde aan de Vrije Universiteit Brussel (VUB). ‘Ik krijg dan soms het bezoek van ouders die me verwijten dat ik de enige persoon ben die hun zoon van zijn diploma houdt. “Hij zal wel een goede ingenieur zijn, want hij is voor alle *ingenieursvakken geslaagd”, zeggen ze dan. Ik heb me wel nooit bedreigd of geïntimideerd gevoeld. Ik leg hen rustig uit dat ik niet op hun vraag kan ingaan om hun zoon te laten slagen.’ (jvde)
‘Bij open lesdagen zitten ouders naast student’
‘Ik geef geregeld les tijdens zogenaamde open lesdagen. Dat zijn proeflessen op zaterdag voor jongeren die geïnteresseerd zijn in de opleiding en zo met de inhoud kennismaken. Het is opvallend: de aula zit tegenwoordig bijna even gevuld met ouders als met studenten’, zegt Bruno De Wever, professor *geschiedenis aan de Universiteit Gent. ‘Ik vind die betrokkenheid bij de studiekeuze een goede zaak, maar het staat wel in schril contrast met vroeger. Ik ben zelf afgestudeerd in de jaren tachtig en toen was het een zeldzaamheid om ouders op de proclamatie te zien. Nu is dat standaard geworden.’ (jvde)
‘Oom van student wilde examen inkijken’
‘Ik merk geen toenemende bemoeienis van ouders’, zegt Carl Devos, professor politicologie aan de UGent. ‘Maar toen ik nog assistent was, is me één moment bijgebleven. Een student was grandioos gezakt en had zijn oom meegenomen naar het feedbackmoment. Die man was jurist en wilde de zaak van zijn neef bepleiten. Hij wilde onderhandelen om hem hier en daar een puntje meer te geven. Ik heb dat geweigerd. Die man werd lastig, maar ik heb hem in zijn taal duidelijk gemaakt dat hij geen rechtsgrond had om binnen te komen. De student heeft zich geëxcuseerd voor zijn opdringerige oom.’ (jvde)
DS, 03-03-2017 (Jens Vancaeneghem)
Ouders houden hun kinderen nog altijd bij het handje, ook als ze al hoger onderwijs volgen. ‘Overdreven bemoeizucht die ten koste gaat van de zelfstandigheid van jongeren’, zegt pedagoog Hans Van Crombrugge.
BRUSSEL Van bij de studie*keuze tot op de proclamatie: *hogescholen en universiteiten stellen vast dat ouders het doen en laten van hun kinderen nauw*gezet opvolgen. Sommige professoren krijgen zelfs telefoontjes van ouders met de vraag of hun zoon of dochter de lessen wel *voldoende bijwoont.
Privacy
Professor in de computerwetenschappen Philip Dutré van de KU Leuven bond gisteren kat de bel aan op Radio 1.
‘Ouders bellen me soms om de resultaten van zoon- of dochterlief te weten te komen, omdat die hen thuis in het ongewisse laten’, zegt hij tegen Het Nieuwsblad. ‘Of ze vragen of hun kroost voldoende naar de les gaat en of we hen kunnen aanmoedigen om wat harder te werken. Het gaat om een minderheid van studenten, maar ik merk toch dat de frequentie toeneemt.’
Dat ouders hun meerderjarige kinderen bij het handje nemen, begint al bij de studiekeuze. Tijdens informatiedagen kunnen universiteiten en hogescholen de jongeren die alleen komen, op één hand tellen.
Gedurende het academiejaar bellen ouders naar de professoren of de studentenadministratie om bijvoorbeeld het lessenrooster van hun zoon of dochter te weten te komen. Of ze komen mee naar de feedback na de examens.
Daar stoten ze meestal op een muur. Universiteiten en hogescholen zijn gebonden aan de privacywetgeving en mogen geen persoonlijke informatie geven. Zelfs niet aan de ouders, ook al betalen zij alles.
‘Ouders nemen vaker de houding aan van consument’, zegt pedagoog Hans Van Crombrugge. ‘Ze willen waar voor hun geld en willen weten of hun zoon of dochter in de les zit.’
Het heeft ook te maken met de democratisering van het hoger onderwijs. Professoren staan vandaag niet meer op een voetstuk en zijn makkelijker benaderbaar.
Maar de vraag is of die versterkte controle een probleem is. De meeste betrokkenen vinden het een goede zaak dat ouders meedenken met de studiekeuze. Het wordt pas problematisch als ze die keuze voor hun zoon of dochter maken.
Verpampering
‘Maar het is ook een probleem als ze rechtstreeks vragen stellen aan de prof’, zegt Van Crombrugge. ‘Dat getuigt van een te grote bemoeizucht. Die jongeren zijn meerderjarig en moeten op eigen benen kunnen staan. Als de ouders altijd klaar staan, leren ze die zelfstandigheid niet.’
Een toenemende ‘verpampering’ noemt Dutré het. Van Crombrugge spreekt liever over een oprukkende opvoedingsonzekerheid die al begint bij de geboorte en zich doortrekt tot in het hoger onderwijs.
Ouders hebben het gevoel dat alles almaar sneller verandert en proberen de controle over hun kind zo lang mogelijk vast te houden. ‘Ik geef aan ouders altijd de raad: denk eens aan je eigen studententijd. Dat is vaak een eyeopener.’
‘Ouders sturen verwijt als ik een onvoldoende geef’
‘Ik geef les aan ingenieurs en het gebeurt soms dat een student het basisvak wiskunde meesleept tot in het laatste jaar’, zegt Philippe Cara, professor wiskunde aan de Vrije Universiteit Brussel (VUB). ‘Ik krijg dan soms het bezoek van ouders die me verwijten dat ik de enige persoon ben die hun zoon van zijn diploma houdt. “Hij zal wel een goede ingenieur zijn, want hij is voor alle *ingenieursvakken geslaagd”, zeggen ze dan. Ik heb me wel nooit bedreigd of geïntimideerd gevoeld. Ik leg hen rustig uit dat ik niet op hun vraag kan ingaan om hun zoon te laten slagen.’ (jvde)
‘Bij open lesdagen zitten ouders naast student’
‘Ik geef geregeld les tijdens zogenaamde open lesdagen. Dat zijn proeflessen op zaterdag voor jongeren die geïnteresseerd zijn in de opleiding en zo met de inhoud kennismaken. Het is opvallend: de aula zit tegenwoordig bijna even gevuld met ouders als met studenten’, zegt Bruno De Wever, professor *geschiedenis aan de Universiteit Gent. ‘Ik vind die betrokkenheid bij de studiekeuze een goede zaak, maar het staat wel in schril contrast met vroeger. Ik ben zelf afgestudeerd in de jaren tachtig en toen was het een zeldzaamheid om ouders op de proclamatie te zien. Nu is dat standaard geworden.’ (jvde)
‘Oom van student wilde examen inkijken’
‘Ik merk geen toenemende bemoeienis van ouders’, zegt Carl Devos, professor politicologie aan de UGent. ‘Maar toen ik nog assistent was, is me één moment bijgebleven. Een student was grandioos gezakt en had zijn oom meegenomen naar het feedbackmoment. Die man was jurist en wilde de zaak van zijn neef bepleiten. Hij wilde onderhandelen om hem hier en daar een puntje meer te geven. Ik heb dat geweigerd. Die man werd lastig, maar ik heb hem in zijn taal duidelijk gemaakt dat hij geen rechtsgrond had om binnen te komen. De student heeft zich geëxcuseerd voor zijn opdringerige oom.’ (jvde)
DS, 03-03-2017 (Jens Vancaeneghem)