Laurence.D"eckers
1st March 2016, 23:32
Uit onderzoek van de VUB blijkt dat één op de tien jongeren in het afgelopen jaar 2015 aan zelfverwonding heeft gedaan. Ook onder de volwassenen doet 5 procent aan zelfverwonding.
Van alle ondervraagde jongeren tot de leeftijd van 18 jaar gaf 20 procent aan zichzelf al eens verwond te hebben. In het afgelopen jaar deed 10 procent van de jongeren aan zelfverwonding. Slechts 1 op 3 ouders is op de hoogte en in de helft van de gevallen weet niemand uit de omgeving van de jongere af van de zelfverwonding. Over die vijf procent bij de volwassenen wordt amper gesproken.
Professionele hulp
"In heel wat internationale onderzoeken, maar ook in mijn studie is naar voren gekomen dat de enige factor die jongeren kan helpen met zelfverwonding de steun van het gezin is. Erover praten is een eerste stap, daarna is professionele hulp wenselijk. Ook voor de ouders, want een moeder durft niet altijd zeggen dat haar kind aan zelfverwonding doet", aldus Imke Baetens, professor Klinische Psychologie aan de VUB.
Fysiek of seksueel trauma
In vijftig procent van de gevallen ligt een fysiek of seksueel trauma aan de basis. Daarnaast is het duidelijk dat het altijd gaat om jongeren die zich slecht in hun vel voelen en kampen met een identiteitscrisis. "We zien de laatste vijftien jaar dat er geen stijging is, maar we merken wel dat er meer maatschappelijk debat is bij jongeren."
Bron: http://www.hln.be/hln/nl/14/Nina/article/detail/2633085/2016/03/01/Een-op-tien-jongeren-deed-afgelopen-jaar-aan-zelfverwonding.dhtml
Eigen mening: Ongelofelijk vind ik dit. 1 op de 10 jongeren dat aan zelfverwonding doet. Ik heb hier bijna geen woorden voor.
Als we een klas van 20 leerlingen voor ons hebben, zouden er 2 leerlingen zichzelf verwonden. Dat is toch verschrikkelijk. Hier moet aan gewerkt worden! Zowel vanop thuisvalk, als op school, als van de overheid. Kinderen moeten bij iemand terecht kunnen, ze mogen niet met al hun gevoelens bij zichzelf blijven zitten. Ik hoop dat er door deze cijfers meer initiatieven komen om kindeen te helpen. Ook in het onderwijs kan een belangrijke rol spelen denk ik. Als volwassenen weten we veel beter waar we terecht kunnen met zulke problemen, jongeren weten dat niet. In de klas of op school kunnen we heel makkelijk een project ontwikkelen om jongeren hun mogelijkheden te bespreken. Bij wie kunnen ze terecht? Wat moeten ze daarvoor doen? Hoe kunnen zegeholpen worden?
Van alle ondervraagde jongeren tot de leeftijd van 18 jaar gaf 20 procent aan zichzelf al eens verwond te hebben. In het afgelopen jaar deed 10 procent van de jongeren aan zelfverwonding. Slechts 1 op 3 ouders is op de hoogte en in de helft van de gevallen weet niemand uit de omgeving van de jongere af van de zelfverwonding. Over die vijf procent bij de volwassenen wordt amper gesproken.
Professionele hulp
"In heel wat internationale onderzoeken, maar ook in mijn studie is naar voren gekomen dat de enige factor die jongeren kan helpen met zelfverwonding de steun van het gezin is. Erover praten is een eerste stap, daarna is professionele hulp wenselijk. Ook voor de ouders, want een moeder durft niet altijd zeggen dat haar kind aan zelfverwonding doet", aldus Imke Baetens, professor Klinische Psychologie aan de VUB.
Fysiek of seksueel trauma
In vijftig procent van de gevallen ligt een fysiek of seksueel trauma aan de basis. Daarnaast is het duidelijk dat het altijd gaat om jongeren die zich slecht in hun vel voelen en kampen met een identiteitscrisis. "We zien de laatste vijftien jaar dat er geen stijging is, maar we merken wel dat er meer maatschappelijk debat is bij jongeren."
Bron: http://www.hln.be/hln/nl/14/Nina/article/detail/2633085/2016/03/01/Een-op-tien-jongeren-deed-afgelopen-jaar-aan-zelfverwonding.dhtml
Eigen mening: Ongelofelijk vind ik dit. 1 op de 10 jongeren dat aan zelfverwonding doet. Ik heb hier bijna geen woorden voor.
Als we een klas van 20 leerlingen voor ons hebben, zouden er 2 leerlingen zichzelf verwonden. Dat is toch verschrikkelijk. Hier moet aan gewerkt worden! Zowel vanop thuisvalk, als op school, als van de overheid. Kinderen moeten bij iemand terecht kunnen, ze mogen niet met al hun gevoelens bij zichzelf blijven zitten. Ik hoop dat er door deze cijfers meer initiatieven komen om kindeen te helpen. Ook in het onderwijs kan een belangrijke rol spelen denk ik. Als volwassenen weten we veel beter waar we terecht kunnen met zulke problemen, jongeren weten dat niet. In de klas of op school kunnen we heel makkelijk een project ontwikkelen om jongeren hun mogelijkheden te bespreken. Bij wie kunnen ze terecht? Wat moeten ze daarvoor doen? Hoe kunnen zegeholpen worden?