S*ijn Verbraecken
20th December 2015, 17:33
Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen wil de drempel voor hulp verlagen. Het gaat in het bijzonder om kwetsbare groepen zoals ouderen en mensen in armoede.
De CD&V-minister heeft een conceptnota klaar waarin hij wil experimenteren met een ’geïntegreerd breed onthaal’. De nota is goedgekeurd door de Vlaamse regering.
Wie op zoek is naar gepaste hulp, raakt al eens de weg kwijt. Het welzijns- en hulpverleningsaanbod is soms zo complex dat mensen door de bomen het bos niet meer zien. Sommige mensen weten niet waar ze juist moeten aankloppen, anderen willen/durven de stap naar de hulpverlening niet zetten. Het gaat daarbij soms om mensen in een situatie van ’onderbescherming’, mensen die vaak niet weten waar ze recht op hebben of voor wie de kloof naar de hulpverlening te groot is.
Minister van Welzijn Jo Vandeurzen wil daar iets aan doen. Hij wil dat de drempel naar hulp verlaagt, zeker voor kwetsbare groepen zoals ouderen, zieken, personen met een handicap en mensen in armoede. Betrokken diensten zoals de CAW’s en OCMW’s moeten zo toegankelijk mogelijk zijn en er moeten samenwerkingsverbanden komen onder de regie van de lokale besturen.
Er is nog een manier om de stap naar het hulpaanbod te verkleinen: de taal. Vaak wordt in de welzijns- en hulpverleningssector een ontoegankelijk vakjargon gebruikt. ’We moeten dit doorbreken, zonder taboes. Een voor iedereen herkenbaar en verstaanbaar begrippenkader is cruciaal om tot afspraken te komen’, klinkt het.
Minister Vandeurzen wil de plannen nu verder uitwerken met alle betrokken actoren in een werkgroep. Bedoeling is wel om de concepten van het ’geïntegreerd breed onthaal’ uit te testen in een aantal pilootregio’s.
De conceptnota wordt nu voorgelegd aan een reeks adviesorganen.
Bron: De Standaard, 20 december 2015
http://www.standaard.be/cnt/dmf20151220_02030125
Mening
Dit zou een goed initiatief zijn. Mensen durven vaak de stap niet te zetten om hulp te vragen. Ze zijn meestal beschaamd en bang voor de reacties van anderen. Als je iemand dan toch kan overtuigen om aan te kloppen voor hulp, moet je eerst nog uitzoeken waar je juist moet zijn.
Een ander iets is dat vele mensen niet weten waarop ze allemaal recht hebben. De regels lopen hier ook als een spinnenweb door elkaar dat men meestal geen moeite doet om verder te gaan. Veel mensen haken daarom af. Het is dus goed dat iemand zich hiermee bezighoud om de drempel lager te maken. Als de samenwerking tussen de verschillende diensten dan ook vlotter gaat verlopen, wordt het allemaal veel makkelijker. De mensen gaan sneller over de drempel stappen om hulp te zoeken.
Dat de taal die vaak gebruikt wordt te moeilijk is, kan ik best begrijpen. Al die moeilijke woorden die specialisten gebruiken, we ergeren ons er allemaal wel eens aan.
Hopelijk levert het proefproject iets op en gaat men het snel uitbreiden.
De CD&V-minister heeft een conceptnota klaar waarin hij wil experimenteren met een ’geïntegreerd breed onthaal’. De nota is goedgekeurd door de Vlaamse regering.
Wie op zoek is naar gepaste hulp, raakt al eens de weg kwijt. Het welzijns- en hulpverleningsaanbod is soms zo complex dat mensen door de bomen het bos niet meer zien. Sommige mensen weten niet waar ze juist moeten aankloppen, anderen willen/durven de stap naar de hulpverlening niet zetten. Het gaat daarbij soms om mensen in een situatie van ’onderbescherming’, mensen die vaak niet weten waar ze recht op hebben of voor wie de kloof naar de hulpverlening te groot is.
Minister van Welzijn Jo Vandeurzen wil daar iets aan doen. Hij wil dat de drempel naar hulp verlaagt, zeker voor kwetsbare groepen zoals ouderen, zieken, personen met een handicap en mensen in armoede. Betrokken diensten zoals de CAW’s en OCMW’s moeten zo toegankelijk mogelijk zijn en er moeten samenwerkingsverbanden komen onder de regie van de lokale besturen.
Er is nog een manier om de stap naar het hulpaanbod te verkleinen: de taal. Vaak wordt in de welzijns- en hulpverleningssector een ontoegankelijk vakjargon gebruikt. ’We moeten dit doorbreken, zonder taboes. Een voor iedereen herkenbaar en verstaanbaar begrippenkader is cruciaal om tot afspraken te komen’, klinkt het.
Minister Vandeurzen wil de plannen nu verder uitwerken met alle betrokken actoren in een werkgroep. Bedoeling is wel om de concepten van het ’geïntegreerd breed onthaal’ uit te testen in een aantal pilootregio’s.
De conceptnota wordt nu voorgelegd aan een reeks adviesorganen.
Bron: De Standaard, 20 december 2015
http://www.standaard.be/cnt/dmf20151220_02030125
Mening
Dit zou een goed initiatief zijn. Mensen durven vaak de stap niet te zetten om hulp te vragen. Ze zijn meestal beschaamd en bang voor de reacties van anderen. Als je iemand dan toch kan overtuigen om aan te kloppen voor hulp, moet je eerst nog uitzoeken waar je juist moet zijn.
Een ander iets is dat vele mensen niet weten waarop ze allemaal recht hebben. De regels lopen hier ook als een spinnenweb door elkaar dat men meestal geen moeite doet om verder te gaan. Veel mensen haken daarom af. Het is dus goed dat iemand zich hiermee bezighoud om de drempel lager te maken. Als de samenwerking tussen de verschillende diensten dan ook vlotter gaat verlopen, wordt het allemaal veel makkelijker. De mensen gaan sneller over de drempel stappen om hulp te zoeken.
Dat de taal die vaak gebruikt wordt te moeilijk is, kan ik best begrijpen. Al die moeilijke woorden die specialisten gebruiken, we ergeren ons er allemaal wel eens aan.
Hopelijk levert het proefproject iets op en gaat men het snel uitbreiden.