Na oudercontact voeren almaar meer scholen ‘kindercontact’ in

[Rowdy.V*n den Bosch]

Steeds meer lagere scholen organiseren naast een oudercontact minstens twee keer per jaar ook een ‘kindercontact’, een soort van evaluatiegesprek op kindermaat. Ze leren er bijvoorbeeld of ze moeten werken aan hun gedrag of studiemethode. “Het neemt heel wat stress weg bij de kinderen omdat ze samen met de leraar al bespreken wat later op het *oudercontact komt”, klinkt het bij het Katholiek Onderwijs.
Letten onze kinderen wel goed op in de klas? Komen ze overeen met de andere kindjes? En waarom zijn die punten zo slecht? Het *oudercontact kennen we allemaal: minstens twee keer per jaar trekken ouders naar de juf of meester om te horen hoe hun kinderen presteren op school.

Maar steeds meer basisscholen voeren nu ook zo’n formele evaluatiegesprekken met de kinderen zelf. Dat zegt de onderwijskoepel Katholiek Onderwijs Vlaanderen die de directeurs daarin stimuleert. “Pakweg tien jaar geleden was er amper sprake van, nu is het in een heleboel scholen een gangbare praktijk geworden”, zegt pedagogisch begeleider Greet Vanhove.

Het principe is simpel: de kinderen komen elk apart op gesprek bij de juf of meester, vaak na een rapport. “Meestal bespreken ze met de kinderen wat ze op het oudercontact zullen zeggen. Dat neemt al heel wat stress weg: de kinderen moeten niet langer vrezen dat hun leraar allerlei slechte dingen over hen zal zeggen achter hun rug.”

Maar het allerbelangrijkste is dat kinderen hun zegje krijgen in hun schoolcar*rière. “Leraar en leerling bespreken samen de werkpuntjes en hoe ze die het best aanpakken. Soms komen de kinderen zelf met een oplossing waar de juf of meester nooit aan zou denken”, zegt Vanhove.

Halfuur per kind

Basisschool Wonderwijs in Haasdonk was een van de pioniers om het kindercontact in te voeren. Twee keer per jaar trekken de leraars een halfuur uit per kind. De leerlingen krijgen er drie werkpuntjes mee – zoals meer zorg dragen voor schoolmateriaal – die later geëvalueerd worden. “In een klas van pakweg 27 leerlingen zijn we daar makkelijk twee weken mee bezig, maar het is het waard. Via die gesprekken leren we de kinderen pas écht kennen”, zegt directeur Anneleen Jacobs.

Want tijdens de kindercontacten vertellen de leerlingen ook gevoelige dingen, die leraren tijdens de les nooit te horen krijgen. “Ze vertellen over hun ouders die aan het scheiden zijn of over een sterfgeval in de familie. Die gesprekken creëren een vertrouwensband waardoor ze later makkelijker naar de juf of meester stappen als ze met iets zitten”, zegt *Jacobs.

In de middelbare scholen is het kindercontact voorlopig nog geen gangbare praktijk. Maar als het van pedagogisch begeleider Vanhove afhangt, zou het ook daar ingevoerd moeten worden. “Het is de enige manier om mét en niet over de hoofden van de leerlingen te spreken.”

http://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20151208_02012067

Eigen mening: Ik vind het een schitterend idee om te doen! Het heeft meerdere voordelen maar het grootste voordeel vind ik wel dat je de kinderen dan ziet zonder invloed van de ouders. Zo krijg je er een goed beeld over en kan je ook zo beter de problemen oplossen. Ander voordeel is dat je ze zelf naar oplossingen kan laten zoeken en de leerkracht kan dan wat bijsturen. Ik zou het ook in het middelbaar invoeren omdat ze wat volwassener worden en het dan goed is om zo'n gesprek te hebben met je leerkracht. Zo is er geen druk van de ouders en moest er problemen zijn van thuis uit kan het gezegd worden.

[K*tleen.Verberckt]

Mijn eerste reactie bij het doorlezen van dit artikel was dat kinderen meer feedback nodig hebben dan maar tweemaal per jaar. Ik hoop dat deze kinderen ook al tussentijdse feedback krijgen tijdens de lessen etcetera. Waarom wachten tot een kindercontact om een werkpunt van de leerling aan te geven als dit meteen besproken en aangepakt kan worden? Als het probleem zich voor doet denk ik namelijk dat het beter is om dit meteen aan te pakken in plaats van dit uit te stellen. Dit creëert misschien wel een beetje uitstelgedrag.

Uit eigen ervaringen weet ik dat de oudercontacten voor kinderen inderdaad stressvol zijn. Je wilt weten wat men over je zegt. Hierdoor ging ik vroeger ook steeds mee met mijn ouders naar de oudercontacten. Door de invoering van het kindercontact zou je misschien kunnen voorkomen dat de kinderen met de ouders meekomen. Op deze manier kan je zowel gevoelige dingen met het kind als met de ouders afzonderlijk bespreken. Dit kan inderdaad positieve gevolgen hebben op de vertrouwensband van de leerling met de leraar in kwestie, zoals het artikel vermeld.

In dit artikel wordt er vermeld dat de leerlingen zelf kunnen gaan zoeken naar oplossingen. Dit vind ik eigenlijk de meest interessante reden waarom men dit wel zou opstarten. Als een kind zelf gaat zoeken naar oplossingen, gaat hij/zij automatisch zoeken naar oplossingen die haalbaar lijken voor hem/haarzelf en zal hij/zij daardoor ook meer gemotiveerd worden om deze effectief uit te voeren.

[Sofie.DeWolf]

Net zoals Rowdy aanhaalde, heeft een kindercontact sowieso positieve gevolgen voor het welbevinden van de leerling. Een leerling krijgt doorheen het schooljaar een rapport, maar daar wordt nagenoeg niets mee gedaan. Enkele keren per jaar wordt een oudercontact ingepland voor de bespreking van de rapporten na de examens/toetsenperioden. Ook wanneer de resultaten van de leerling in kwestie doorheen het jaar zorgbarend zijn, vragen sommige scholen de ouders voor een extra oudercontact. Naar mijn mening is het op dat moment al te laat. Je moet van in het begin rekening houden met de evolutie van de leerlingen. Vanaf het moment dat je denkt dat er iets mis aan het gaan is, moet je de leerling aanspreken. Misschien voelt de leerling zich niet goed in zijn vel, zijn er problemen thuis, weet hij/zij niet goed hoe de leerstof gestudeerd moet worden ... . Er zijn verschillende redenen waarom de schoolresultaten kunnen verslechteren. Het lijkt mij in dat opzicht belangrijk om buiten het oudercontact een kindercontact te organiseren, zodat de leerling zijn/haar eigen verhaal/visie kan delen met de leerkracht zonder pottenkijkers waarbij de leerling zich geremd voelt. Het is hierbij wel belangrijk dat het kindercontact geleid wordt voor een leerkracht waarbij de leerling zich goed voelt, anders mist het zijn doel. Ik vind het goed dat sommige scholen dit al inplannen, maar het zou goed zijn dat in de loop der tijd elke school dit integreert in de planning. Het kost wel tijd en moeite, maar de voldoening zal des te groot zijn. Er zal altijd wel een plaatsje en een beetje tijd vrij zijn waarop tijd gemaakt kan worden voor de leerlingen.