Ann.Cornelis
29th November 2015, 15:10
Al 16 jaar lang woont de familie Brovina rustig in Deurne. Mama, papa en drie kinderen, een modaal gezin zou je denken, maar woensdag worden ze op het vliegtuig richting Kosovo gezet. Daar zullen ze van nul opnieuw een leven moeten opbouwen. Alba (18) zou net haar diploma Verzorging halen, maar dat moet ze nu afwerken in een land dat ze niet als haar thuis kan zien.
De familie Brovina is volledig uitgeprocedeerd. Tien dagen geleden werden ze door de politie uit hun bed gelicht met de boodschap dat ze het land werden uitgezet. Uit schrik hebben ze hun retourdocumenten getekend. "Ik heb echt schrik gekregen van de politie. Met drie combi's en veel machtsvertoon stonden ze hier aan de deur. En dat in tijden waar het terreuralarm geldt?", vertelt moeder Floza (37) geëmotioneerd. Het gezin van vijf wordt woensdagochtend in Brussel verwacht om daar het vliegtuig op te stappen. "En wat moeten we daar dan doen? Weer intrekken bij mijn moeder, zij wonen er al met 9 in een huis met twee kamers. Het is te triestig voor woorden. Ik heb psychologische hulp moeten zoeken want dit kan ik amper aan."
Al 16 jaar krijgen ze een verblijfsvergunning die steeds verlengd wordt, maar nu valt het doek dus definitief voor het gezin. Ook advocaten gespecialiseerd in deze problematiek leggen het dossier naast zich neer. Hier valt niets meer aan te doen, klinkt het.
Diploma
Voor oudste dochter Alba (18) ontvouwt er zich hier een drama, ze heeft nooit iets anders gekend dan Antwerpen en zette nog nooit een voet in haar "thuisland". De jonge vrouw spreekt vlot Nederlands en zou in juni haar diploma halen, maar al dat harde werk ziet ze nu door haar vingers glippen. "Ik zit in mijn zesde jaar verzorging op het lyceum. Nu moet ik in Kosovo mijn studies verderzetten, maar dat zal moeilijk gaan. Ik spreek wel een mondje Albanees maar ik kan het niet schrijven of lezen. Hoe kan ik dan een diploma halen?"
Waarom?
De vriendinnen van Alba springen voor haar in de bres. Met steun van het Stedelijk Lyceum Waterbaan richtte ze de Facebookpagina "Waar hoor ik thuis?" op. "We willen hiermee Alba helpen en aandacht vestigen op haar situatie en misschien nog iets veranderen. Maar daarnaast willen we toch ook iedereen wakker schudden dat Alba waarschijnlijk niet de enige is. Hoe kan dit toch gebeuren? Je kan iemand die hier 16 jaar lang woont, leeft en integreert toch niet zo maar de grens weer over zetten? Dit zijn mensen zonder een strafblad en Alba hoort hier helemaal thuis, ze heeft een perfecte schoolcarrière doorlopen", vertelt klasgenote Bouassem Tawéba (18). "Als je mensen zo lang een verblijfsvergunning geeft, dan ga je er toch vanuit dat ze mogen blijven. Je kan ze toch geen 16 jaar lang laten wachten en ze dan zonder pardon weer buitenzetten? We zijn toch allemaal mensen?"
Waarom het gezin het land wordt uitgezet, is onduidelijk. "Onze redenen om niet terug te keren waren blijkbaar niet goed genoeg. Zo zijn er ook scholen en dokters in Kosovo en is er geen oorlog meer. Dat kan wel zijn, maar dat wij daar niets meer te zoeken hebben en weer van nul moeten beginnen, wordt dus niet meegeteld."
Voor de familie zelf is er nagenoeg geen hoop meer. De jongste meisjes Fiona (2,5) en Lea (15 maanden), in België geboren, zullen hun jeugd in Kosovo doorbrengen. Enkel Alba heeft nog een waterkansje met haar aanvraag voor een studentenvisum, zodat ze op zijn minst haar diploma hier nog kan halen.
Bron: Het Laatste Nieuws
http://www.hln.be/regio/nieuws-uit-deurne/na-16-jaar-het-land-uitgezet-a2539453/?utm_source=hootsuite&utm_medium=Social&utm_campaign=socialredactie&utm_content=nieuws
---------------------------------------------------------------------------------------
Normaal gezien post ik niet zo snel zaken van Het Laatste Nieuws, maar toen ik dit las was ik zo aangedaan dat ik er wel iets over moest schrijven. In het artikel staat dat een gezin met een migratieachtergrond (Kosovo) na zestien jaar moet vertrekken uit België. Het hele gebeuren zou lang hebben aangesleept want ze kregen telkens verblijfsvergunningen van beperkte tijd, maar nu zouden ze dus definitief het land moeten verlaten.
Zoiets heeft natuurlijk grote gevolgen voor iedereen, maar ik schrok wel het meest toen ik las dat de oudste dochter, die hier is opgegroeid, naar school is gegaan en Deurne echt haar thuis heeft gemaakt ook gewoon moet vertrekken. Het meisje heeft hier waarschijnlijk meer dan tien jaar op school gezeten en zou bijna haar diploma halen. Nu moet ze vertrekken met het besef dat al die jaren voor niets zijn geweest. Ze kan naar eigen zeggen ook niet zo goed Albanees spreken en dat zou dus betekenen dat ze daar vanaf nul zou moeten beginnen.
Dit soort zaken gaan mijn petje echt te boven; "Het is procedure", maar hoort die procedure boven menselijkheid te gaan wetende dat je niet alleen het leven van die mensen nu overhoop gooit, maar ook hun toekomst? Het gaat hier ook niet over mensen die hier maar even zijn geweest, maar een hele tijd. Het is in mijn ogen schandalig.
Als mensen het land uitgezet moeten worden; zorg dan op zijn minste dat die procedure sneller gaat zodat ze hier ook niet lang kunnen blijven of stop de procedure gewoon wanneer je ziet dat die mensen een leven hebben opgebouwd hier.
Ik hoop echt met heel mijn hart dat het hele gezin een manier vindt om hier te kunnen blijven. In het artikel staat dat de oudste dochter misschien wel zou kunnen blijven door een studentenvisum, maar dat zou dan ook betekenen dat ze van haar gezin zou worden gescheiden. Ik weet niet hoe, maar in dit soort zaken moet er naar mijn mening dringend verandering komen.
De familie Brovina is volledig uitgeprocedeerd. Tien dagen geleden werden ze door de politie uit hun bed gelicht met de boodschap dat ze het land werden uitgezet. Uit schrik hebben ze hun retourdocumenten getekend. "Ik heb echt schrik gekregen van de politie. Met drie combi's en veel machtsvertoon stonden ze hier aan de deur. En dat in tijden waar het terreuralarm geldt?", vertelt moeder Floza (37) geëmotioneerd. Het gezin van vijf wordt woensdagochtend in Brussel verwacht om daar het vliegtuig op te stappen. "En wat moeten we daar dan doen? Weer intrekken bij mijn moeder, zij wonen er al met 9 in een huis met twee kamers. Het is te triestig voor woorden. Ik heb psychologische hulp moeten zoeken want dit kan ik amper aan."
Al 16 jaar krijgen ze een verblijfsvergunning die steeds verlengd wordt, maar nu valt het doek dus definitief voor het gezin. Ook advocaten gespecialiseerd in deze problematiek leggen het dossier naast zich neer. Hier valt niets meer aan te doen, klinkt het.
Diploma
Voor oudste dochter Alba (18) ontvouwt er zich hier een drama, ze heeft nooit iets anders gekend dan Antwerpen en zette nog nooit een voet in haar "thuisland". De jonge vrouw spreekt vlot Nederlands en zou in juni haar diploma halen, maar al dat harde werk ziet ze nu door haar vingers glippen. "Ik zit in mijn zesde jaar verzorging op het lyceum. Nu moet ik in Kosovo mijn studies verderzetten, maar dat zal moeilijk gaan. Ik spreek wel een mondje Albanees maar ik kan het niet schrijven of lezen. Hoe kan ik dan een diploma halen?"
Waarom?
De vriendinnen van Alba springen voor haar in de bres. Met steun van het Stedelijk Lyceum Waterbaan richtte ze de Facebookpagina "Waar hoor ik thuis?" op. "We willen hiermee Alba helpen en aandacht vestigen op haar situatie en misschien nog iets veranderen. Maar daarnaast willen we toch ook iedereen wakker schudden dat Alba waarschijnlijk niet de enige is. Hoe kan dit toch gebeuren? Je kan iemand die hier 16 jaar lang woont, leeft en integreert toch niet zo maar de grens weer over zetten? Dit zijn mensen zonder een strafblad en Alba hoort hier helemaal thuis, ze heeft een perfecte schoolcarrière doorlopen", vertelt klasgenote Bouassem Tawéba (18). "Als je mensen zo lang een verblijfsvergunning geeft, dan ga je er toch vanuit dat ze mogen blijven. Je kan ze toch geen 16 jaar lang laten wachten en ze dan zonder pardon weer buitenzetten? We zijn toch allemaal mensen?"
Waarom het gezin het land wordt uitgezet, is onduidelijk. "Onze redenen om niet terug te keren waren blijkbaar niet goed genoeg. Zo zijn er ook scholen en dokters in Kosovo en is er geen oorlog meer. Dat kan wel zijn, maar dat wij daar niets meer te zoeken hebben en weer van nul moeten beginnen, wordt dus niet meegeteld."
Voor de familie zelf is er nagenoeg geen hoop meer. De jongste meisjes Fiona (2,5) en Lea (15 maanden), in België geboren, zullen hun jeugd in Kosovo doorbrengen. Enkel Alba heeft nog een waterkansje met haar aanvraag voor een studentenvisum, zodat ze op zijn minst haar diploma hier nog kan halen.
Bron: Het Laatste Nieuws
http://www.hln.be/regio/nieuws-uit-deurne/na-16-jaar-het-land-uitgezet-a2539453/?utm_source=hootsuite&utm_medium=Social&utm_campaign=socialredactie&utm_content=nieuws
---------------------------------------------------------------------------------------
Normaal gezien post ik niet zo snel zaken van Het Laatste Nieuws, maar toen ik dit las was ik zo aangedaan dat ik er wel iets over moest schrijven. In het artikel staat dat een gezin met een migratieachtergrond (Kosovo) na zestien jaar moet vertrekken uit België. Het hele gebeuren zou lang hebben aangesleept want ze kregen telkens verblijfsvergunningen van beperkte tijd, maar nu zouden ze dus definitief het land moeten verlaten.
Zoiets heeft natuurlijk grote gevolgen voor iedereen, maar ik schrok wel het meest toen ik las dat de oudste dochter, die hier is opgegroeid, naar school is gegaan en Deurne echt haar thuis heeft gemaakt ook gewoon moet vertrekken. Het meisje heeft hier waarschijnlijk meer dan tien jaar op school gezeten en zou bijna haar diploma halen. Nu moet ze vertrekken met het besef dat al die jaren voor niets zijn geweest. Ze kan naar eigen zeggen ook niet zo goed Albanees spreken en dat zou dus betekenen dat ze daar vanaf nul zou moeten beginnen.
Dit soort zaken gaan mijn petje echt te boven; "Het is procedure", maar hoort die procedure boven menselijkheid te gaan wetende dat je niet alleen het leven van die mensen nu overhoop gooit, maar ook hun toekomst? Het gaat hier ook niet over mensen die hier maar even zijn geweest, maar een hele tijd. Het is in mijn ogen schandalig.
Als mensen het land uitgezet moeten worden; zorg dan op zijn minste dat die procedure sneller gaat zodat ze hier ook niet lang kunnen blijven of stop de procedure gewoon wanneer je ziet dat die mensen een leven hebben opgebouwd hier.
Ik hoop echt met heel mijn hart dat het hele gezin een manier vindt om hier te kunnen blijven. In het artikel staat dat de oudste dochter misschien wel zou kunnen blijven door een studentenvisum, maar dat zou dan ook betekenen dat ze van haar gezin zou worden gescheiden. Ik weet niet hoe, maar in dit soort zaken moet er naar mijn mening dringend verandering komen.