Barst
20th January 2006, 21:00
Onderzoek naar juridisch fiasco
Er blijft niets heel van onderzoeksrechter Fabrice Burgaud, de grote motor achter het Outreau-drama. Dertien vals van pedofilie beschuldigde burgers verbleven dankzij Burgaud in sommige gevallen jaren in de gevangenis.
Bij wijze van uitzondering waren camera’s toegelaten in de zaal waar ’de slachtoffers van Outreau’ werden gehoord door een parlementaire enquête-commissie. Zo kon iedereen zien hoe deurwaarder Alain Marécaux, vechtend tegen de tranen, vertelde hoe ’de rechter’ zijn leven heeft vergald.
Drie jaar zat hij achter de tralies, zijn huwelijk is kapot, met zijn drie kinderen gaat het slecht.
De rechter, dat is onderzoeksrechter Fabrice Burgaud. Alle valsbeschuldigden vertellen over zijn kilheid, zijn arrogantie, zijn fanatisme. „Nooit trok hij zich er iets van aan dat iemand onschuldig is tot het bewijs van het tegendeel is geleverd", zei taxichauffeur Pierre Martel. Twee van de vier personen die Martel beschuldigden kwamen terug op hun verhaal, Burgaud hield zich doof.
Burgaud leed volgens zijn slachtoffers niet alleen aan een ernstige vorm van tunnelvisie, ingegeven door de opwinding rond de Belg Marc Dutroux. Marécaux betoogde dat Burgaud de hele zaak heeft verzonnen, samen met de moeder van de misbruikte kinderen Myriam Badaoui. Badaoui beweerde dat haar kinderen behalve door haarzelf door zeventien personen waren misbruikt. „Om in de smaak te vallen bij deze jonge magistraat, vertelde ze hem precies wat hij zo graag wilde horen.”
Vast staat dat Burgaud nauwelijks of geen aandacht had voor aanwijzingen die een andere kant opwezen.
Zo stuurden Marécaux en Martel Burgaud agenda’s en andere stukken die aantoonden dat zij zich op bepaalde dagen niet ergens op het Vlaamse platteland aan de kinderen van Badaoui hadden vergrepen, maar gewoon aan het werk waren of vakantie vierden op de Antillen.
Verschillende verdachten hebben verteld dat Burgaud bekentenissen probeerde af te dwingen. In zijn eerste interview, in het weekblad L’Express deze week, ontkent Burgaud alles.
Hij deed zijn werk ’naar eer en geweten’ en benadrukt dat hij de bevoegdheid niet had verdachten in voorarrest te plaatsen. Daar was toestemming van een collega voor nodig. Bovendien doken er na zijn vertrek naar een andere post in 2002 ’nieuwe elementen op in het dossier’. Het eerste klopt, het tweede vrijwel zeker niet. Begin volgende maand verschijnt Burgaud zelf voor de commissie.
De affaire heeft een discussie losgemaakt over het functioneren van de Franse rechtspraak. Volgens Renaud Van Ruymbeke, rechter in Parijs, moet de functie van onderzoeksrechter – die meer bevoegdheden heeft dan een Nederlandse officier van justitie – verdwijnen. Maar Van Ruymbeke waarschuwt ervoor Burgaud alle verantwoordelijkheid in de schoenen te schuiven. „Hij deed het onderzoek, leidde de verhoren, besliste wie moest voorkomen, etc. Maar voor elke stap kreeg hij toestemming van een raadkamer met drie ervaren collega's.”
Wat voorafging: Outreau, ’de zaak van de eeuw’
Een sociaal zwakke inwoonster van het Noord-Franse kustplaatsje Outreau, Myriam Badaoui, misbruikte met haar man haar eigen vier kinderen Kévin, Dimitri, Jonathan en Dylan. Ook de buren deden mee. Toen dat aan het licht kwam, in december 2000, beschuldigde Badaoui voor de jonge onderzoeksrechter Fabrice Burgaud dertien inwoners van Outreau van deelname aan een kinderseksnetwerk. De groep zou ontmoetingen hebben gehad op een boerderij in België, het land van Dutroux. Badaoui’s kinderen beweerden hetzelfde. Burgaud dacht, zo zeggen zijn critici, dat hij de ’zaak van de eeuw’ in behandeling had en vroeg – en kreeg – toestemming de verdachten in voorarrest te plaatsen. Toen de zaak voorkwam, in mei 2004, trok Badaoui de beschuldigingen in. Sommigen zaten toen al drie jaar vast. President Chirac heeft Outreau een ’juridische ramp zonder weerga’ genoemd. Onlangs ontving hij de slachtoffers, die grote schadevergoedingen kunnen verwachten, op het Elysée-paleis.
Trouw, 20-01-2006
Er blijft niets heel van onderzoeksrechter Fabrice Burgaud, de grote motor achter het Outreau-drama. Dertien vals van pedofilie beschuldigde burgers verbleven dankzij Burgaud in sommige gevallen jaren in de gevangenis.
Bij wijze van uitzondering waren camera’s toegelaten in de zaal waar ’de slachtoffers van Outreau’ werden gehoord door een parlementaire enquête-commissie. Zo kon iedereen zien hoe deurwaarder Alain Marécaux, vechtend tegen de tranen, vertelde hoe ’de rechter’ zijn leven heeft vergald.
Drie jaar zat hij achter de tralies, zijn huwelijk is kapot, met zijn drie kinderen gaat het slecht.
De rechter, dat is onderzoeksrechter Fabrice Burgaud. Alle valsbeschuldigden vertellen over zijn kilheid, zijn arrogantie, zijn fanatisme. „Nooit trok hij zich er iets van aan dat iemand onschuldig is tot het bewijs van het tegendeel is geleverd", zei taxichauffeur Pierre Martel. Twee van de vier personen die Martel beschuldigden kwamen terug op hun verhaal, Burgaud hield zich doof.
Burgaud leed volgens zijn slachtoffers niet alleen aan een ernstige vorm van tunnelvisie, ingegeven door de opwinding rond de Belg Marc Dutroux. Marécaux betoogde dat Burgaud de hele zaak heeft verzonnen, samen met de moeder van de misbruikte kinderen Myriam Badaoui. Badaoui beweerde dat haar kinderen behalve door haarzelf door zeventien personen waren misbruikt. „Om in de smaak te vallen bij deze jonge magistraat, vertelde ze hem precies wat hij zo graag wilde horen.”
Vast staat dat Burgaud nauwelijks of geen aandacht had voor aanwijzingen die een andere kant opwezen.
Zo stuurden Marécaux en Martel Burgaud agenda’s en andere stukken die aantoonden dat zij zich op bepaalde dagen niet ergens op het Vlaamse platteland aan de kinderen van Badaoui hadden vergrepen, maar gewoon aan het werk waren of vakantie vierden op de Antillen.
Verschillende verdachten hebben verteld dat Burgaud bekentenissen probeerde af te dwingen. In zijn eerste interview, in het weekblad L’Express deze week, ontkent Burgaud alles.
Hij deed zijn werk ’naar eer en geweten’ en benadrukt dat hij de bevoegdheid niet had verdachten in voorarrest te plaatsen. Daar was toestemming van een collega voor nodig. Bovendien doken er na zijn vertrek naar een andere post in 2002 ’nieuwe elementen op in het dossier’. Het eerste klopt, het tweede vrijwel zeker niet. Begin volgende maand verschijnt Burgaud zelf voor de commissie.
De affaire heeft een discussie losgemaakt over het functioneren van de Franse rechtspraak. Volgens Renaud Van Ruymbeke, rechter in Parijs, moet de functie van onderzoeksrechter – die meer bevoegdheden heeft dan een Nederlandse officier van justitie – verdwijnen. Maar Van Ruymbeke waarschuwt ervoor Burgaud alle verantwoordelijkheid in de schoenen te schuiven. „Hij deed het onderzoek, leidde de verhoren, besliste wie moest voorkomen, etc. Maar voor elke stap kreeg hij toestemming van een raadkamer met drie ervaren collega's.”
Wat voorafging: Outreau, ’de zaak van de eeuw’
Een sociaal zwakke inwoonster van het Noord-Franse kustplaatsje Outreau, Myriam Badaoui, misbruikte met haar man haar eigen vier kinderen Kévin, Dimitri, Jonathan en Dylan. Ook de buren deden mee. Toen dat aan het licht kwam, in december 2000, beschuldigde Badaoui voor de jonge onderzoeksrechter Fabrice Burgaud dertien inwoners van Outreau van deelname aan een kinderseksnetwerk. De groep zou ontmoetingen hebben gehad op een boerderij in België, het land van Dutroux. Badaoui’s kinderen beweerden hetzelfde. Burgaud dacht, zo zeggen zijn critici, dat hij de ’zaak van de eeuw’ in behandeling had en vroeg – en kreeg – toestemming de verdachten in voorarrest te plaatsen. Toen de zaak voorkwam, in mei 2004, trok Badaoui de beschuldigingen in. Sommigen zaten toen al drie jaar vast. President Chirac heeft Outreau een ’juridische ramp zonder weerga’ genoemd. Onlangs ontving hij de slachtoffers, die grote schadevergoedingen kunnen verwachten, op het Elysée-paleis.
Trouw, 20-01-2006