Barst
12th January 2006, 23:18
Amerikanen kleumen aan de Zeeuwse kust
Een Amerikaanse delegatie uit Louisiana is op bezoek in Nederland. Om te zien hoe de waterwerken functioneren en om kennis uit te wisselen met Nederlandse watermanagers. Maar vooral ook om de Amerikaanse overheid te bewerken. Die trekt nog maar weinig geld uit voor waterbeheersing, ondanks Katrina.
Mooier kon het eigenlijk niet: juist op de dag dat Amerikanen kwamen kijken hoe Nederland zich heeft gewapend tegen de zee, rolden op een stevige Noordwester golven met schuimkoppen tegen de Oosterscheldedam. Voor de bezoekers uit Louisiana, niet gewend aan guur weer, was het kleumen aan de Zeeuwse kust.
De kroonprins had zich ’s ochtends al verontschuldigd voor het slechte Hollandse weer bij David Vitter, senator voor Louisiana in het Amerikaanse Congres, die op uitnodiging van het ministerie van verkeer en waterstaat deze week bekijkt hoe Nederland zich tegen overstromingen beschermt. De Amerikaanse staat werd vorig jaar zwaar getroffen door de orkaan Katrina.
„Jammer dat we geen beter weer hebben”, zei de prins. Maar hij zag er wel een voordeel in: „Het betekent dat we ons helemaal op het water kunnen concentreren en dat u niet wordt afgeleid door het mooie Nederlandse landschap”.
Willem Alexander trok een dag lang op met de vijftig personen sterke delegatie. Hij reisde van de Maeslantkering bij Rotterdam, het laatste stukje Deltawerken uit 1997, met de groep mee in een bus naar de Oosterscheldedam, waar de Amerikanen rillend zagen hoe de zee met beton en basalt was beteugeld. Medewerkers van Rijkswaterstaat traden op als gids voor de delegatie.
De kuststaten van de VS zullen in de komende jaren meer moeten doen aan kustverdediging. In 2015 zal tweederde van de Amerikaanse bevolking binnen een strook van 75 kilometer van de kust wonen. De klimaatverandering én het volbouwen van de kustregio’s, maken deze gebieden kwetsbaar voor overstromingen. Maar het onderwerp – ondanks de rampzalige gebeurtenissen in New Orleans – staat niet hoog op de politieke agenda. „De aandacht ebt vanzelf weg, ben ik bang”, aldus een van de Amerikaanse journalisten die meereizen met de delegatie.
De gouverneur van Louisiana, Kathleen Blanco, gelooft niet in hogere, sterkere dijken om Louisiana te beschermen. „Wij hebben met orkanen te maken en met golven van twaalf meter, daar kun je geen dijken voor maken.” Zij voelt zich, net als veel andere delegatieleden, aangetrokken tot oplossingen waarbij in geval van overstromingen grote hoeveelheden water kunnen worden opgevangen in bufferzones, zoals Nederland die nu ontwikkelt bij de beddingen van de grote rivieren.
Bij de Maeslantkering, waar twee gigantische schuiven in de rivieroever wachten op extreem hoog water dat volgens de berekeningen maar eens in de tienduizend jaar voorkomt, vertelde de gids van Rijkswaterstaat de delegatie hoeveel staal er in zo’n mega-schuif was verwerkt: in één exemplaar zit net zo veel staal als in de Eifeltoren. „Wij hebben dus eigenlijk twee Eifeltorens, want aan de overkant ligt nog zo’n schuif”. Dát zijn de feitjes waar de Amerikanen gek op zijn. Stefan Smit, student civiele techniek in Delft en door Rijkswaterstaat ingehuurd als gids voor de journalisten, had er ook zo-een: „De Maeslantkering is volautomatisch. Hij sluit uit zichzelf als het nodig is. Dit is de grootste robot op aarde?”
De grote vraag die telkens terugkeerde, namelijk: is er voor het Nederlandse bedrijfsleven wat te halen in de VS?, bleef ook gisteren onbeantwoord. Kroonprins Willem Alexander: „We wisselen informatie uit. Het zou arrogant zijn om te denken dat wij de Amerikanen alles kunnen leren over waterbeheer. Wij kunnen van elkaar leren, gebruik maken van elkaars ervaring”.
Trouw, 12-01-2006
Een Amerikaanse delegatie uit Louisiana is op bezoek in Nederland. Om te zien hoe de waterwerken functioneren en om kennis uit te wisselen met Nederlandse watermanagers. Maar vooral ook om de Amerikaanse overheid te bewerken. Die trekt nog maar weinig geld uit voor waterbeheersing, ondanks Katrina.
Mooier kon het eigenlijk niet: juist op de dag dat Amerikanen kwamen kijken hoe Nederland zich heeft gewapend tegen de zee, rolden op een stevige Noordwester golven met schuimkoppen tegen de Oosterscheldedam. Voor de bezoekers uit Louisiana, niet gewend aan guur weer, was het kleumen aan de Zeeuwse kust.
De kroonprins had zich ’s ochtends al verontschuldigd voor het slechte Hollandse weer bij David Vitter, senator voor Louisiana in het Amerikaanse Congres, die op uitnodiging van het ministerie van verkeer en waterstaat deze week bekijkt hoe Nederland zich tegen overstromingen beschermt. De Amerikaanse staat werd vorig jaar zwaar getroffen door de orkaan Katrina.
„Jammer dat we geen beter weer hebben”, zei de prins. Maar hij zag er wel een voordeel in: „Het betekent dat we ons helemaal op het water kunnen concentreren en dat u niet wordt afgeleid door het mooie Nederlandse landschap”.
Willem Alexander trok een dag lang op met de vijftig personen sterke delegatie. Hij reisde van de Maeslantkering bij Rotterdam, het laatste stukje Deltawerken uit 1997, met de groep mee in een bus naar de Oosterscheldedam, waar de Amerikanen rillend zagen hoe de zee met beton en basalt was beteugeld. Medewerkers van Rijkswaterstaat traden op als gids voor de delegatie.
De kuststaten van de VS zullen in de komende jaren meer moeten doen aan kustverdediging. In 2015 zal tweederde van de Amerikaanse bevolking binnen een strook van 75 kilometer van de kust wonen. De klimaatverandering én het volbouwen van de kustregio’s, maken deze gebieden kwetsbaar voor overstromingen. Maar het onderwerp – ondanks de rampzalige gebeurtenissen in New Orleans – staat niet hoog op de politieke agenda. „De aandacht ebt vanzelf weg, ben ik bang”, aldus een van de Amerikaanse journalisten die meereizen met de delegatie.
De gouverneur van Louisiana, Kathleen Blanco, gelooft niet in hogere, sterkere dijken om Louisiana te beschermen. „Wij hebben met orkanen te maken en met golven van twaalf meter, daar kun je geen dijken voor maken.” Zij voelt zich, net als veel andere delegatieleden, aangetrokken tot oplossingen waarbij in geval van overstromingen grote hoeveelheden water kunnen worden opgevangen in bufferzones, zoals Nederland die nu ontwikkelt bij de beddingen van de grote rivieren.
Bij de Maeslantkering, waar twee gigantische schuiven in de rivieroever wachten op extreem hoog water dat volgens de berekeningen maar eens in de tienduizend jaar voorkomt, vertelde de gids van Rijkswaterstaat de delegatie hoeveel staal er in zo’n mega-schuif was verwerkt: in één exemplaar zit net zo veel staal als in de Eifeltoren. „Wij hebben dus eigenlijk twee Eifeltorens, want aan de overkant ligt nog zo’n schuif”. Dát zijn de feitjes waar de Amerikanen gek op zijn. Stefan Smit, student civiele techniek in Delft en door Rijkswaterstaat ingehuurd als gids voor de journalisten, had er ook zo-een: „De Maeslantkering is volautomatisch. Hij sluit uit zichzelf als het nodig is. Dit is de grootste robot op aarde?”
De grote vraag die telkens terugkeerde, namelijk: is er voor het Nederlandse bedrijfsleven wat te halen in de VS?, bleef ook gisteren onbeantwoord. Kroonprins Willem Alexander: „We wisselen informatie uit. Het zou arrogant zijn om te denken dat wij de Amerikanen alles kunnen leren over waterbeheer. Wij kunnen van elkaar leren, gebruik maken van elkaars ervaring”.
Trouw, 12-01-2006